زیبایی شناسی پست مدرن

معماری پست مدرن مرز روشنی میان هنر و جامعه شناسی نمی شناسد. بنا بر اندیشه ی «فرهنگ جهانی» که با تولید روزافزون دانش و تکنولوژی همراه است، فاصله ی میان تجدد و سنت در گفتمان های آفرینش هنری دیگر چالشی بر سر راه خلاقیت نیست و بهره گیری از پارادایم تکثرگرایی و عدم قطعیت، اجتماع واژگان غیرهمسان را در فرهنگی مونتاژگونه ممکن می سازد. این پژوهش سعی دارد به درک الگوی مونتاژهای هنری و رابطه انکارناپذیر آن با هویت و سنت در جامعه ایرانی بپردازد. این الگوها، علی رغم اندیشه های نوجویانه، به گفتمان های دیرپای ملی و مذهبی نیز وابسته هستند و مسئله ی جایگاه خلاقیت هنری پست مدرن را با حفظ رهیافت های غرب و هویت ملی در هنر معاصر ایران طرح کرده اند. پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی-توصیفی است که داده های آن با شیوه سندکاوی جمع آوری شده و یافته های آن به روش تحلیل مضمون در روابط میان انگاشته ای اصلی، وابسته و واسطه مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که تغییرات سریع امکانات جدید، فرصت پذیرش آراء متناقض با هویت ملی را برای مخاطبانشان کم می کند. چرا که از نشانه های جهانی جامعه ی پست مدرن، تولید و مصرف بی امان نشانه های فرهنگی است؛ نشانه هایی که روایات چندوجهی را پیش می کشند. در نتیجه بنا نمایشی آن حرکت کنند.حل ساخت آن.بر مسوولیت اخلاقی هنر پست مدرنیستی، با حفظ گفتمان های رایج محلی، می توان مفاهیم هنری معاصر را با الگوی مونتاژ، به شیوه ای خلاقانه بیان کرد تا مانند کالای پست مدرنیستی به اشاعه ی فرهنگ جهانی بپردازد. اهداف پژوهش: بررسی جایگاه خلاقیت پست مدرنیستی در هنر معاصر ایران. درک و تفسیر الگوهای تلفیق و مونتاژ در تصاویر هنری و رابطه انکارناپذیر آن با هویت و سنت در جامعه ایرانی. سؤالات پژوهش: آیا الگوهای واگرایانه مونتاژ قادر به ارائه ی راه حلی برای ورود به بستر خلاقانه ی زیبایی شناسی پست مدرن در هنر معاصر ایران است؟ مضامین کلیدی مشترک میان انگاشت های اصلی (جامعه شناسی پست مدرن)، وابسته (خلاقیت هنری) و واسطه (الگوی مونتاژ در هنر معاصر ایران) کدام است؟         

زیبایی شناسی پست مدرن، زیبایی شناسی فروکاهنده، تقلیل دهنده و سبک گراست که در بسیاری از آثار تولیدشده در شبکه های اجتماعی مشاهده می شود. با حاکمیت زیبایی شناسیِ رسانه های مجازیِ عصر پست مدرن، فرهنگ سلبریتیسم به سرعت گسترش پیدا کرد. در این عصرِ «رسانه های ارائه گر»[1]، نوجوانان ترغیب شده اند تا مبتنی بر زیبایی شناسی پست مدرن و بی نیازی از ممیزی های فرمی و محتواییِ سخت گیرانه ی رسانه های مدرن، میکروسلبریتی های عصر خود باشند.  این پژوهش با مطالعه موردی یکی از صفحات تینیجری پرمخاطب سعی دارد مؤلفه های زیبایی شناسی پست مدرن را در این صفحه تحلیل کند. بدین منظور لازم است «فرم» و «محتوا»ی صفحه به موازات هم تحلیل شود: برای بررسی زیبایی شناسی «محتوایی»، از روش تحلیل رتوریک نقد زمینه فانتزی استفاده شده است و برای درک زیبایی شناسی فرمی این صفحه، بر اساس نشانه شناسی آثار ویدئویی، بر رمزگان فنی همچون موسیقی، کاراکترسازی، زیبایی بصری (میزانسن، گریم، نورپردازی ...)، بینامتنیت، تمرکز کرده ایم. نتایج، نشان از شش مضمون اصلی در آرتیفکت های صفحه دارد: چالش های والد-فرزندی، مدرسه-دانش آموزی، همالانی؛ هجو خویشتن؛ اغراق در کلیشه های روزمره؛ سرخوشی های تهی از معنا؛ بازنماییِ تناقض؛ گونه بندی ها. با در نظر گرفتن بسامد زمینه فانتزی صفحه این نتیجه گرفته می شود که زمینه فانتزی اصلی این صفحه «نوجوان سرخورده؛ سرخوشی در لحظه» است. هجو خویشتن و پذیرفتن سرخوردگی، تنها کنشی است که ناخودآگاه در مقابله با سرخوردگی ها پیش گرفته شده است.   [1]. presentational media