برنامه ترکیبی

هدف مقاله این است که با رسیدن به یک دسته بندی کامل از ابعاد سبک زندگی خانواده ایرانی، شکاف میان استراتژی های سازمان در تصویرسازی سبک زندگی در برنامه ها (برنامه های ترکیبی) و عملکرد سازمان در تولید و پخش برنامه را نشان دهد. مقاله با استفاده از روش تحلیل گفتمان برنامه ترکیبی «به خانه بر می گردیم» را مطالعه کرده و همچنین برای اعتبار بیشتر تحقیق، به مصاحبه با عوامل برنامه پرداخته است. مبنای نظری مقاله بر نظریه تحلیل گفتمان و بازنمایی است و با رویکرد مطالعه اسناد و مشاهده برنامه ترکیبی به هدف تحقیق رسیده است. یافته های مقاله نشان می دهد که  در حوزه سبک زندگی، میان استراتژی های سازمان و تولید و اجرای برنامه ترکیبی شکاف وجود دارد. همچنین، میان نظرات عوامل برنامه ترکیبی نیز، فاصله وجود دارد. مقاله سعی می کند با طرح سبک زندگی خانواده ایرانی شکاف یافته شده را در حوزه سبک زندگی میان استراتژی های سازمان و آنچه در عمل انجام می شود، کمتر کند. این مقاله با راهیابی برای ایده های بیشتر در حوزه تصویرسازی درست سبک زندگی خانواده ایرانی در تلویزیون، و همچنین، عملیاتی کردن استراتژی های سازمان، به ایجاد تولید صحیح محتوا در رسانه ملی کمک می کند.

مقدمه: بازی یکی از روش هایی برای آموزش مهارت های مورد نیاز حرکتی، عاطفی، اجتماعی است، و بازی ساختارمند فرآیندهای یادگیری، ارتباط طبیعی و بهنجار کودکان را پایه ریزی می کند. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یک دوره برنامه حرکتی منتخب با ساختار، بی ساختار و ترکیبی بر رشد اجتماعی و روانشناختی کودکان ۶-۴ سال بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان ۶-۴ سال مهدهای کودک منطقه ۵ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۶۰ کودک بود که به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ۲۰ نفری با ساختار، بی ساختار و ترکیبی قرار گرفتند. گروه های مورد مطالعه براساس پروتکل اجرایی خود طی ۱۲ هفته، هفته ای دو جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرین نمودند. گروه های تحقیق قبل و بعد از مداخله پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند (۱۹۸۹) و پرسشنامه رشد روانشناختی کودکان (۱۳۹۱) را تکمیل نمودند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. تحلیل های آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ در سطح معناداری ۰/۰۵>P انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل آزمون و اثر تعاملی گروه- مراحل معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما اثر اصلی گروه معنادار نبود (۰/۰۵<P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد بین گروه ترکیبی و با ساختار تفاوت معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما بین دو گروه بی ساختار و با ساختار و همچنین ترکیبی و بی ساختار تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵<P). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از مؤثر بودن تمرینات ترکیبی بر رشد مهارت های روانشناختی و اجتماعی کودکان بود؛ لذا پیشنهاد می شود متخصصان و معلمان تربیت بدنی از این پروتکل ها جهت بهبود و ارتقای این مهارت ها استفاده نمایند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی استفاده از برنامه درسی ترکیبی و استفاده از روش معکوس در دروس فلسفه و منطق اجرا شده است. روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی _ تحلیلی است. گستره پژوهش، اسناد و مدارک معتبر است. نتایج: استفاده از برنامه ترکیبی در دروس فلسفه و منطق این امکان را فراهم می کند که با استفاده از تکنولوژی، دسترسی به محتوا و منابع آموزشی به سهولت فراهم شود، کلاس درس محدود به مکان و زمان خاصی نباشد و هم چنین توانایی مربیان برای دریافت بازخورد از پیشرفت یادگیرندگان بهبود یابد و از این طریق بتوان بهتر به اهداف دوره های آموزشی دست یافت. با استفاده از روش معکوس و یادگیری الکترونیکی می توان یادگیری اصول و قواعد را در خارج از کلاس درس انجام داد و کلاس درس بر کاربرد این علوم و انجام تمرین و پروژه متمرکز شود. البته با توجه به اینکه یکی از اصلیترین عوامل تأثیرگذار در اثربخشی یادگیری الکترونیکی، به کارگیری شیوه طراحی آموزشی مناسب برای شکل دهی به محیط یاددهی و یادگیری است؛ بنابراین نقش معلم در این برنامه درسی، طراح آموزشی است. طراحی که بتواند محیط جذابی را در کلاس درس حضوری و مجازی ایجاد کند تا مخاطبان با علاقه دروس مختلف را فرابگیرند. نتیجه گیری: نتیجه گیری کلی پژوهش نشان داد که استفاده از برنامه ترکیبی به همراه روش معکوس، معلمان را توانمندتر و در فراگیران مهارت های تفکر را افزایش می دهد، به گونه ای که می توانند قواعد منطق و دیدگاه های فیلسوفان مختلف را در فهم و حل مسائل مختلف به کار گیرند.