استراتژی های تجاری

هدف: استراتژی تجاری شرکت ها یکی از عوامل مؤثر بر کارایی سرمایه گذاری و مشخص کننده سطوح سرمایه گذاری های سرمایه ای است استراتژی آینده نگر و تدافعی به عنوان دو سر طیف استراتژی های تجاری مایلز و اسنو (1978)، شرکت ها را در معرض سطوح متفاوتی از سرمایه گذاری، نظارت و اختیارات مدیریتی قرارمی دهند که دارای پیامد متعددی برای تصمیمات سرمایه گذاری مدیریتی است. هدف این مقاله، بررسی تأثیر استراتژی های تجاری فوق بر کارایی سرمایه گذاری شرکت ها است.<br /> روش: برای بررسی موضوع، براساس رگرسیون لجستیک چندجمله ای، داده های 119 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی 1394-1380 از نرم افزار رهاورد نوین، صورت های مالی و سایت رسمی بورس اوراق بهادار تهران جمع آوری و برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شد.<br /> یافته ها: براساس یافته های پژوهش، شرکت هایی که استراتژی آینده نگر و مبتنی بر نوآوری را دنبال می کنند، درپروژه های با ریسک بالا سرمایه گذاری کرده و احتمال زیادی برای بیش سرمایه گذاری دارند. درحالی که شرکت های پیرو استراتژی تدافعی و مبتنی بر کارایی بیشتر در معرض سرمایه گذاری کمترازحد قرار دارند.<br /> نتیجه گیری: سطح پایین اختیارات مدیریتی و نظارت دقیق تر و الزام به سرمایه گذاری کمتر در شرکت های پیرو استراتژی تدافعی عمدتاً منجر به تصمیمات سرمایه گذاری کمترازحد می شود. از طرف دیگر، در شرکت های پیرو استراتژی آینده نگر، اختیارات مدیریتی بیشتر، نظارت سهل گیرانه و نیاز به سرمایه گذاری بیشتر منجر به تصمیمات بیش سرمایه گذاری می شود .

هدف از اجرای پژوهش حاضر، ارائه مدلی برای پیش بینی عوامل مؤثر بر ریسک سقوط قیمت سهام در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. ضمن مروری بر ادبیات موضوعی ریسک سقوط قیمت سهام، در بخش کیفی، تعداد 12 نفر از طریق روش نمونه گیری نظری از میان خبرگان بازار سرمایه انتخاب و سپس با جمع آوری داده های مورد نیاز بوسیله ابزارهای مراجعه به اسناد و مدارک و مصاحبه به استخراج عوامل مؤثر بر ریسک سقوط قیمت سهام با بهره گیری از نرم افزار MAXQDA18 پرداخته و برای استخراج مدل پژوهش از مدل معادله ساختاری و از نرم افزار PLS بهره گرفته شده است. جامعه آماری در بخش کمی، نمونه ای متشکل از 100 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1388 الی 1398 انتخاب گردید. نتایج نشان می دهد ارائه مدلی برای پیش بینی عوامل مؤثر بر ریسک سقوط قیمت سهام امکان پذیر است و به ترتیب مسئولیت اجتماعی در اولویت اول، استراتژی های تجاری در اولویت دوم، متغیرهای کلان اقتصادی در اولویت سوم، توانایی مدیریتی در اولویت چهارم، ارتباطات سیاسی در اولویت پنجم، متغیرهای مالی در اولویت ششم و عدم تقارن اطلاعاتی در اولویت هفتم بر ریسک سقوط قیمت سهام تأثیر دارند.

یکی از سخت ترین چالش های پیش روی مدیران و محققان، اطلاعات کم در مورد چگونگی سازمان دهی همسویی مدیریت منابع انسانی و استراتژی های تجاری برای بهبود عملکرد شرکت ها است و بدون در نظر گرفتن جهت گیری های استراتژیک خاص یک شرکت، شناخت میزان و شیوه هایی که آن شرکت می تواند استراتژی های مختلف را در یک راستا قرار دهد؛ بسیار دشوار است. مدیریت منابع انسانی با شناسایی تهدید ها و فرصت های موجود در محیط سازمان، از استراتژی تجاری پشتیبانی می کند تا سازمان را در بهترین عملکرد قرار دهد. استراتژی تجاری بر روش هایی تمرکز دارد که شرکت می تواند خود را به طور مؤثر از رقبای خود متمایز کند و از نقاط قوت متمایز خود برای ارائه ارزش بهتر به مشتریان خود در یک محیط معین استفاده کند. محققین در این پژوهش قصد دارند درک از همسویی استراتژیک را با پرداختن به دو شکاف مهم در موضوع این تحقیق توسعه دهند. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی محسوب می شود. همچنین از آنجایی که به توصیف متغیر های تحقیق پرداخته می شود، از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی می باشد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. از یافته های پژوهش آن است که بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد مدیریت منابع انسانی با آماره 289/2 بر «عملکرد سازمان» و با آماره 364/5 بر «استراتژی های تجاری» تأثیر مستقیم دارد. همچنین نشان داد که استراتژی های تجاری با آماره 637/5 اثر مستقیمی بر «عملکرد سازمان» دارد و به عنوان نقش میانجی با آماره 809/3 در «مدیریت منابع انسانی و عملکرد سازمان» مؤثر است.

مدل های پیش بینی ورشکستگی یکی از فنون ابزارهای پیش بینی وضعیت آتی شرکتهاست که احتمال وقوع ورشکستگی را با ترکیب گروهی از نسبتهای مالی تخمین می زنند. هشدار اولیه از احتمال ورشکستگی، مدیریت و سرمایه گذاران را قادر می سازد تا دست به اقدام پیش گیرانه بزنندو فرصت های مطلوب سرمایه گذاری را از فرصتهای نامطلوب تشخیص دهند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مدیریت سود و استراتژی های تجاری بر ریسک ورشکستگی در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده است. به این منظور تعداد 114 شرکت در طی دوره زمانی 1398- 1391 از طریق روش سیستماتیک بعنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب گردید. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی است. برای تخمین مدل رگرسیونی با داده های تابلویی و برای تجزیه و تحلیل از رگرسیون چندگانه به روش پانل-دیتا استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که مدیریت سود بر ریسک ورشکستگی تأثیر مثبت و معنادار دارد. استراتژی تجاری هزینه بر ریسک ورشکستگی تأثیر منفی و معنادار دارد. استراتژی تجاری بر ریسک ورشکستگی تأثیر منفی و معنادار دارد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین استراتژی های تجاری شرکت و توانایی های مدیریت با کیفیت سود در دوره رخداد بحران مالی (رکود اقتصادی) می باشد. برای این منظور بحران مالی به عنوان یک متغیر تعدیلگر بر رابطه بین استراتژی های تمایز و رهبری هزینه و توانایی مدیریت با کیفیت سود در نظر گرفته می شود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش مورد استفاده در آن از نوع توصیفی همبستگی و مبتنی بر اطلاعات منتشره از سوی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله سال های 1394 تا 1399 و براساس نمونه ای شامل 121 شرکت بوده که روش آماری بکار رفته شامل الگوی رگرسیون چند متغیره برازش داده شده است. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش حاکی از آن است که بحران مالی رابطه بین استراتژی تمایز و کیفیت سود را تقویت ، رابطه بین استراتژی رهبری هزینه و کیفیت سود را تضعیف و بر رابطه بین توانایی مدیریت و کیفیت سود بی تاثیر است.

دنیای امروز ب ه دلیل تغییر در ماهی ت رقاب ت ب ین المل ل و رش د روزاف زون ش رکت ه ای چندملیتی با دنیای گذشته تفاوت های زیادی دارد. توسعه صادرات و ورود صحیح به بازار جهانی، همچنین حفظ شرایط و ماندگاری در آن جز با یک راهبرد مشخص و پایدار صادراتی به دست نمی آیند؛ بنابراین، باتوجه به اهمیت و ضرورت توسعه فعالیت های صادراتی، شرکت ها نیازمند اتخاذ استراتژی مناسب جهت توسعه پایدار آن هستند؛ لذا در این پژوهش به بررسی رابطه بین استراتژی های تجاری با عملکرد صادراتی شرکت ها پرداخته شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. جهت آزمون فرضیه های پژوهش، اطلاعات صورت های مالی 176 شرکت در طی دوره زمانی 1396 تا 1400 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که انتخاب استراتژی های تجاری اثر مستقیم و معناداری بر عملکرد صادراتی شرکت ها دارد. یعنی هر چه استراتژی تجاری شرکت به سمت تهاجمی سوق پیدا کند عملکرد صادراتی شرکت نیز بیشتر می شود. همچنین رابطه معناداری بین استراتژی های تجاری با سهم بازار صادراتی و گرایش صادراتی وجود ندارد.