رفتار مطلوب اجتماعی

زمینه و هدف: دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری خاص علاوه بر مشکلات تحصیلی دارای مشکلات هیجانی- اجتماعی نیز هستند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه مشکلات هیجانی ، ارتباط با همسالان، و رفتار مطلوب اجتماعی در دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری خاص (اختلال خواندن و اختلال ریاضی) و دانش آموزان بهنجار صورت گرفت .   روش:طرح پژوهش توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان تبریز در سال تحصیلی 95-1394 بود که برای انتخاب نمونه با مراجعه به مرکز اختلال های یادگیری شهرستان تبریز، 50 دانش آموز مبتلا به اختلال خواندن، 50 دانش آموز مبتلا به اختلال در ریاضی،  و 50 نفر از میان دانش آموزان بهنجار نیز به روش در دسترس به عنوان گروه گواه انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه توانمندی و مشکلات (گودمن، 1997)  بر روی گروه ها اجرا شد. برای تحلیل داده ها نیز از روش تحلیل واریانس چندمتغیره و تحلیل کمترین تفاوت معنادار استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مشکلات هیجانی، مشکل در برقراری ارتباط با همسالان، و رفتار مطلوب اجتماعی در ترکیب گروه های موردمطالعه تفاوت معناداری دارند (0/001 p< ) به طوری که دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری خواندن و ریاضی در مقایسه با دانش آموزان بهنجار از مشکلات هیجانی- اجتماعی بیشتری برخوردارند (0/001 p< ).   نتیجه گیری:با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد مشکلات یادگیری مانند اختلال های خواندن و ریاضی باعث ایجاد مشکلات دیگری نظیر مشکلات هیجانی و مشکل در تعاملات اجتماعی نیز می شود.

 افراد در جامعه اسلامی اگر بخواهند رفتار فردی و اجتماعی مطلوبی داشته باشند، بهترین الگو برای آنها رفتار و تربیت سیره علوی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های رفتار مطلوب اجتماعی در تربیت و سیره علوی به روش تحقیق توصیفی و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اسنادی صورت گرفته است. در پاسخ به این پرسش ها که ویژگی های رفتار مطلوب اجتماعی در تربیت و سیره علوی کدامند؟ و سیره تربیتی ایشان به عنوان تعلیم دیده مکتب نبوت در برهه های مختلف زندگی یعنی در آغاز نبوت پیامبر(ص)، قبل از خلافت و در زمان خلافت  چه  رویکردی داشت؟ یافته مقاله حاضر، این است که رفتار اجتماعی و سیاسی امام علی(ع) از معنویت، اخلاق و ایمان  منشأ گرفته و ایشان همزمان به  دو بعد  شخصی و اجتماعی شخصیت انسانها توجه داشته  و این دو را از هم جدا نمی دانست. در سیره امام، هدف از تربیت، آشنا ساختن مردم به وظایف و مسئولیت هایشان و همچنین  ایجاد یکپارچگی و همدلی بین مردم  و دوری از تفرقه و تصحیح کاستی ها و رسیدن افراد و جامعه به کمال مطلوب و  نهایی یعنی جامعه اسلامی و الهی بود.