مهارت های ارتباطی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر کم توان ذهنی شهر یزد انجام شده است. روش این پژوهش آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری دانش آموزان پسر کم توان ذهنی 11 تا 20 ساله را شامل می شد که در سال تحصیلی 94-93 در مدارس خاصّ کم توان ذهنی شهر یزد مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه این پژوهش شامل 40 دانش آموز است که به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (20 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. ابزار پژوهش، مقیاس اضطراب اجتماعی لاجرسا برای نوجوانان بود. برنامه آموزش مهارت های ارتباطی طی 12 جلسه 50 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ اضطراب اجتماعی و تمامی ابعاد آن تفاوت معنی دار وجود دارد (01/0p<). نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که آموزش مهارت های ارتباطی باعث کاهش اضطراب اجتماعی (%58 =اندازه اثر) و مؤلفه های آن، یعنی ترس از ارزیابی منفی، اجتناب و اندوه اجتماعی در موقعیت جدید و اجتناب و اندوه عمومی (%30/59 =اندازه اثر) در دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. از این رو این پژوهش پیشنهاد می کند که بر آموزش مهارت های ارتباطی به دانش آموزان کم توان ذهنی تأکید شود.

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر تمایز یافتگی خود در زوج های مراجعه کننده برای عقد دائم به دفاتر ثبت ازدواج شهرستان مسجد سلیمان بود. در این پژوهش 4 زوج (جمعاً 8 زن و مرد) با روش نمونه گیری داوطلبانه–هدفمند و بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. طرح تحقیق تجربی تک موردی از نوع خط پایه چند گانه بود. صورت جلسه آموزش مهارت های ارتباطی در 10 جلسه به زوج ها آموزش داده شد و آن ها به پرسشنامه تمایز یافتگی در سه مرحله خط پایه، در حین آموزش و پیگیری دو ماهه پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی باعث افزایش تمایز یافتگی خود با 43/26%، در زوج های اول 37/27%، دوم 20%، سوم 18/28% و چهارم 23/30% در مرحله بعد از آموزش در چهار زوج شده است. شاخص های تغییر پایا هم حاکی از معنادار بودن تغییر و افزایش تمایز یافتگی است. این آموزش به طور نسبی باعث افزایش تمایز یافتگی زوج ها و تفکیک احساس از عقل شد.

این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر بهزیستی هیجانی دانش آموزان انجام پذیرفت. مطالعه حاضر از نوع پژوهش های آزمایشی می باشد است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه می باشند که در سال تحصیلی 97-1396 در مدارس شهر رشت به تحصیل مشغول بودند. این پژوهش یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود.به روش نمونه گیری دردسترس 30 آزمودنی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند . گروه آزمایشی هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش مهارت های ارتباطی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند . برای گرد آوری داده ها از( پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف1980) استفاده شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش، از آزمون های آماری پارامتریک تحلیل کواریانس استفاده شد. در ضمن کلیه عملیات آماری با استفاده نرم افزار22spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان دادند که آموزش مهارت های ارتباطی بر بهزیستی هیجانی با 89/10 = (24، 1) F اثر معنی داری داشته است(01/0>P ). بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های ارتباطی از جمله عواملی است که بر بهزیستی هیجانی موثر باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مهارت های ارتباطی با رضایت شغلی و خلاقیت کتابداران کتابخانه های عمومی استان همدان انجام شد.روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه محقق ساخته مهارت های ارتباطی، خلاقیت و رضایت شغلی استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمامی کتابداران شاغل در کتابخانه های عمومی استان همدان (190نفر) بودند. روش نمونه گیری، تصادفی ساده بود که بر اساس جدول کرجسی- مورگان حجم نمونه 123 نفر محاسبه شد. یافته ها نشان داد که بین دو مؤلفه از مؤلفه های مهارت های ارتباطی(کلامی و شنود) کتابداران شاغل در کتابخانه های عمومی استان همدان با رضایت شغلی آنها رابطه معناداری وجود ندارد. میزان ضریب همبستگی پیرسون (398/0) نشان دهنده رابطه مثبت و معنادار بین مهارت بازخورد کتابداران با رضایت شغلی آنها بود. همچنین ارتباط معنادار قوی و مثبتی بین مهارت های کلامی، شنودی و بازخوردی کتابداران با خلاقیت آنها وجود داشت. نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت توجه بیشتر به مهارت های ارتباطی و ارتقای آن در کتابداران تأکید می کند. مهارت های ارتباطی تأثیر مستقیمی بر رضایت شغلی و خلاقیت کتابداران دارد و عملکرد ارتباطی، جمعی و برون سازمانی آنها را برای جذب مخاطبان به کتابخانه های عمومی و ارائه خدمات بهتر تقویت می کند.