اضطراب آسیب ورزشی

هدف: پژوهش حاضر با هدف اعتیاریابی مقیاس صلاحیت چندفرهنگی روانشناسی مدرسه در مشاوران مدارس انجام گرفت. روش: روش پژوهش همبستگی از نوع تحلیل عاملی بود. جامعه ی آماری پژوهش را مشاوران زن و مرد مدارس استان اردبیل و گیلان در سال تحصیلی 95-1394 تشکیل می دادند که از میان آنها 302 مشاور (157 زن و 145 مرد) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی صلاحیت چندفرهنگی روانشناسی مدرسه (MSPCI)، پرسشنامه ی هوش فرهنگی (CIQ) و پرسشنامه ی رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از اعتبارسنجی به شیوه ی همسانی درونی نشان داد که اعتبار مقیاس صلاحیت چندفرهنگی روانشناسی مدرسه از طریق آلفای کرونباخ 95/0 است. بررسی های مرتبط با روایی صوری، همزمان، پیش بین و سازه مؤید روایی مقیاس مذکور بود. یافته های حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی همانند فرم اصلی نشان داد که این مقیاس دارای سه عامل دانش و مهارت های مراجع محوری، مهارت های غیرمرسوم و زبان دوّم و آگاهی و مهارت های درونگری است. نتیجه گیری: بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مقیاس صلاحیت چندفرهنگی روانشناسی مدرسه، ابزاری قابل اعتماد و روا برای سنجش میزان صلاحیت چندفرهنگی مشاوران مدارس می باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی در ورزشکاران بود. نسخه اصلی پرسشنامه، دارای هفت خرده مقیاس و 29 سؤال پنج ارزشی لیکرتی است. 300 پرسشنامه توسط ورزشکاران 19 تا 34 ساله (2/62 درصد مرد و 8/37 درصد زن با میانگین سنی 4/24 سال) که در رشته های مختلف ورزشی فعالیت داشتند، تکمیل شد. برای برآورد روایی سازه مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. همسانی درونی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. همچنین، برای بررسی پایایی زمانی از ضریب همبستگی درون طبقه ای استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که نسخه فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی، از ساختار اصلی حمایت می کند و روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی با 28 سؤال (حذف سؤال 24) تأیید می شود. با توجه به نتایج به دست آمده نسخه فارسی مقیاس اضطراب آسیب ورزشی به عنوان ابزاری روا و پایا برای سنجش نوع و میزان اضطراب آسیب ورزشی ورزشکاران توصیه می شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان شناختی رفتاری مبتنی بر تکنیک مواجه سازی بر اضطراب آسیب ورزشی ورزشکار مرد 21 ساله رشته دوچرخه سواری دانهیل بود. این پژوهش به شکل نیمه تجربی به شیوه مطالعه تک آزمودنی با کنترل خط پایه چندگانه و آزمون پیگیری 3 ماهه اجرا شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه اضطراب بِک، اضطراب آسیب ورزشی و مصاحبه ساختاریافته جمع آوری گردید. داده ها به روش ترسیم دیداری و فرمول درصد بهبودی تحلیل شد. یافته های این پژوهش تلویحات شایانی در خصوص تأثیر تکنیک مواجه سازی بر اضطراب آسیب ورزشی نشان داد. درصد بهبودی آزمودنی در کاهش علائم اضطرابی و اضطراب آسیب ورزشی به ترتیب 71% و 49.5% بود. نتایج آماری و مطالعات دیگر نشان می دهد پژوهش حاضر برخی از یافته های امیدوارکننده را ایجاد می کند. در نتیجه، روان شناسان می توانند از تکنیک مواجه سازی به عنوان روشی ساده و کم هزینه برای کاهش اضطراب آسیب ورزشی ورزشکاران استفاده نمایند.