مدارس غیر انتفاعی

با توجه به ییچیدگى و پویایى روز افزون عوامل محیطى و تغییرات بسیار سریع، سازمان هاى سنتى دیگر قادر به هماهنگى این تغیبرات نیستند و در حال نابود شدن مى باشند از این رو، بحتث سازمانهاى یادگیرنده به عنوان ابزارى براى بقا و هماهنگى با این تغییرات مورد توجه بسیارى از سازمانها قرار گرفته است. آنچه مى خوانید خلاصه اى از مبانى نظرى و یافته هاى تحقیق است، پبرامون بررسى میزان یادگیرى سازمانى مدارس. تحقیق حاضر با هدف بررسى میزان یادگیرى سازمانى مدارس متوسطه دولتى و غیرانتفاعى انجام گرفته است. جهت تحقق هدف فوق یک فرضیه به شرح ذیل تدوین گردیده ((بین میزان یادگیرى سازمانى مدارس متوسطه دولتى و غیر انتفاعى تفاوت وجود دارد)) جهت گرد آوری اطلاعات و یافتن ویزگی های سازمان ( دبیرستان ) یاد گیرنده از روش کتابخانه ای و برای بررسی میزان یادگیری سازمان از پزسشنامه ی محقق ساخته پس از تعییین روایی و پایانی استفاده شده است . یعنی میزان یادگیری سازمانی مدارس غیر انتفاعی کلیه ویژگی ها ی بدست آمده بیش تر از مدارس دولتی است .

این مقاله به تشریح چگونگی شکل گیری، تحول و تبادلات صورت گفتمانی مؤثر بر قانون مدارس غیرانتفاعی، مصوب سال 1367 اختصاص دارد. در بررسی تاریخی این رخداد از شیوه تاریخ نگاری دیرینه شناسانه فوکو استفاده شده است. هدف اصلی در این روش کشف نظم درون ماندگار و ارتباط اسنادی در سطح تحلیل گزاره هایی است که مبنای عمل قرار گرفته و توانسته است گفتمانی را تصدیق یا طرد کند. در طی این پژوهش مشاهده شد که ادامه فعالیت مدارس خصوصی اسلامی بعد از انقلاب، ادامه فرایندی بوده است که پیش از آن در دهه 1320 با انگیزه ایجاد فضای سالم آموزشی و ایجاد امید برای امکانِ داشتن زندگی دینی و امکانِ همزیستی دین و علم شکل گرفته بود. پیامد های عینی آن تأسیس مجموعه مدارس اسلامی به صورت متشکل و فراگیر بود. این مدارس برای رژیم شاهنشاهی و در دوره بعد از انقلاب دو نوع سوژگی متفاوت داشت. این جریان طی برخورد با روند های دیگری از میانه دهه 1360 دوباره از حاشیه به متن آمده و به تصویب قانون تأسیس مدارس غیر انتفاعی در سال 1367 منتهی شد. روندهایی چون اختلافات فقهی و سیاسی نیرو های انقلابی، جنگ و شرایط اقتصادی حاصل از آن، مسئله اسلام سیاسی، جایگاه فراگفتمانی امام خمینی و تغییرات فرهنگی جامعه در میانه این دهه، روندهایی بودند که حادث شدند و با برخورد به یکدیگر گفتمان ملی کردن و برنامه ریزی را در حوزه آموزش و پرورش به نظارت دولت و مشارکت اقتصادی مردم تغییر دادند و زمینه ساز تصویب این قانون شدند.   

این پژوهش با هدف بررسی موانع گسترش مشارکت بخش خصوصی در آموزش و پرورش ایران (موردکاوی مدارس غیرانتفاعی) از دیدگاه مدیران و صاحب نظران حوزه ی اقتصاد آموزش انجام گرفت. نمونه ی آماری عبارت بود از 284 نفر از مدیران مدارس غیر انتفاعی پسرانه ی شهر تهران و 10 نفر از صاحب نظران اقتصاد آموزش دانشگاه های تهران که به ترتیب با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای و روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای مشتمل بر 62 گویه از عوامل مؤثر در عدم توسعه ی مدارس غیر انتفاعی در دو بخش عوامل طرف تقاضا و طرف عرضه بود. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه از آزمونt  تک نمونه ای استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این است که نگرش منفی و عدم اعتماد دولت به بخش خصوصی برای فراهم سازی آموزش، هدف تک بعدی از مشارکت، عدم انگیزه ی بخش خصوصی برای حضور در بازار آموزشی و عدم پیش نگری امکانات و اقدامات تسهیل کننده ی حضور بخش خصوصی از مهم ترین موانع گسترش مدارس غیر انتفاعی از دیدگاه مدیران و صاحب نظران بوده است.

مقدمه و هدف: هدف اصلی این تحقیق هدف اصلی این تحقیق رابطه هوش رقابتی با مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران مدارس غیر انتفاعی شهرستان کازرون بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود.روش شناسی پژوهش: روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش را کلیه مدیران و معاونان مقطع ابتدایی دبستانهای غیر انتفاعی شهرستان کازرون تشکیل داد. و با استفاده از تمام شماری 71 نفر مدیر و معاون در تحقیق مشارکت داشتند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه بود که توسط محققان قبلی روایی و پایایی آن محاسبه و مطلوب گزارش شد. داده ها با نرم افزار SPSS 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که وجود رابطه هوش رقابتی با مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران مدارس غیر انتفاعی شهرستان کازرون تأیید می گردد. ضریب همبستگی پیرسون بین هوش رقابتی با مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران مدارس غیر انتفاعی برابر 696/0 می باشد. همچنین بین مولفه های هوش رقابتی با مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران رابطه ی مثبت و معنی داری بدست آمد. با توجه به مقداری بتا یا ضریب رگرسیون استاندارد شده می توان گفت مولفه های هوش تجاری،و هوش اجتماعی توانایی پیش بینی مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران را دارند. در این راستا هوش تجاری با مقدار بتای 515/0 و هوش اجتماعی با مقدار بتای 242/0 در مدل تاثیر دارند و در سطح 01/0 P< معنی دار می باشندنتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که هرچه میزان هوش رقابتی مدیران بیشتر باشد، میزان مسئولیت پذیری اجتماعی آن ها نیز به طور معناداری بالاتر خواهد بود.این رابطه مثبت و معنادار نشان می دهد که هوش رقابتی به عنوان یکی از عوامل مهم در مسئولیت پذیری اجتماعی مدیران مدارس غیرانتفاعی عمل می کند .بنابراین با تقویت هوش رقابتی مدیران از طریق آموزش های لازم، می توان انتظار داشت که میزان مسئولیت پذیری اجتماعی آن ها نیز افزایش یابد.