نارضایتی از تصویر بدنی

"هدف این پژوهش، بررسی شاخص های رو انسنجی پرسشنامه نگرانی درباره تصویر بدنی و آزمون مدلی در زمیته ارتباط شاخص توده بدنی، نارضایتی از تصویر بدنی و عزت نفس بود. برای این منظور209 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستان های شیراز بودندکه به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند، به پرسشنامه های نگرانی درباره تصویر بدنی و حرمت خود روزنبرگ پاسخ دادند. اعتبار پرسشنامه نگرانی درباره تصویر بدنی به دو شیوه دونیمه سازی و همسانی درونی بررسی گردیدکه به ترتیب ضرایب اعتبار 66/0 و 84/0 حاصل گردید. برای مطالعه روایی پرسشنامه مزبور از روش روایی سازه( تحلیل عوامل وهمبستگی خرده آزمون های این پرسشنامه) استفاده شد. نتیجه تحلیل عوامل با استفاده از روش چرخشی ابلیک و براساس آزمون اسکری،بیانگر وجود دو عامل نارضایتی از بدن و تداخل درباره عملکرد اجتماعی در این پرسشنامه بود که در مجموع 88/39درصد از واریانس کل آزمون را تبیین می نمودند. ضرایب همبستگی این عوامل با کل آزمون به ترتیب87/0 و82/0 بود و ضریب همبستگی این دو عامل با هم نیز45/0 به دست آمد.در بخش آزمون مدل نیز، هر یک از مسیرهای موجود در مدل به شیوه تحلیل مسیر مورد بررسی قرار گرفتند که تنها مسیر نارضایتی از تصویر بدنی به عزت نفس معنادار بوده، در مدل باقی ماند و بقیه مسیرها از مدل حذف شدند. در مجموع نتایج پژوهش، اعتبار وروایی مطلوب فرم فارسی پرسشنامه نگرانی درباره تصویر بدنی را تایید می کند و بیانگر این است که به آسانی می توان از این ابزار در موقعیت های بالینی وپژوهشی برای بررسی نگرش فرد نسبت به ظاهر خود استفاده کرد.اما با توجه به یافته ها، مدل ارائه شده در این پژوهش مورد تایید قرار نگرفت. "

مقدمه: سوگیری توجه به تصاویر بدنی می تواند با نارضایتی از تصویر همراه گردد و باتوجه به نقش تسهیل کننده ورزش بر سلامت بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش فعالیت بدنی در سوگیری توجه به تصاویر تیپ بدنی و نارضایتی از تصویر بدنی در بانوان می باشد. روش: طرح پژوهش حاضر به روش علّی مقایسه ای و همبستگی انجام گرفت. بدین منظور در 130 بانو شرکت کننده در فعالیت های ورزشی (65 نفر) و بدون مشارکت ورزشی (65 نفر که با گروه فعال همگن گردیده بودند) سوگیری توجه و نارضایتی از تصویر بدنی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایه دات پروب برای بررسی سوگیری توجه و پرسشنامه چندبعدی خود بدن  برای بررسی نارضایتی از تصویر بدنی مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین نمرات حاصل از سوگیری توجه و نارضایتی از تصویر بدنی از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی نقش فعالیت بدنی و برای مقایسه این متغیرها در دو گروه فعال و غیرفعال آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که سوگیری توجه به تصاویر تیپ بدنی با نارضایتی از تصویربدنی به صورت مستقیم و معنادار بوده و تفاوت معناداری در نارضایتی از تصویر بدنی و سوگیری توجه دو گروه وجود دارد به طوری که افراد فعال نارضایتی از تصویر بدنی کمتری نسبت به دیگر گروه داشتند و ارزیابی بهتر بدن و تصویر بدنی مثبت تر اجزای بدن در گروه فعال می باشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد معیارهای غیر واقعی زیبایی و تناسب اندام و انتظارات افراد از بدن خود و دیگران با داشتن فعالیت ورزشی و بدنی مناسب می تواند تغییر یابد.

ژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده کمال گرایی (اجتماع مدار، خودمدار و دگرمدار) در ارتباط بین فشار فرهنگی _ اجتماعی ادراک شده و نارضایتی از تصویر بدنی در دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی انجام شد. روش: 164 دانشجوی دختر مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج براساس نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به تصادف انتخاب شدند و پرسش نامه کمال گرایی چندبعدی فلت و هویت، مقیاس روابط چندبعدی خودبدنی بارون و کش و مقیاس فشار فرهنگی _ اجتماعی ادراک شده استیس و بیرمن را تکمیل کردند. نتایج با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین فشار فرهنگی _ اجتماعی ادراک شده و نارضایتی از تصویر بدنی رابطه معنادار وجود داشت. متغیر کمال گرایی در دو بعد اجتماع مدار و خودمدار تغییرات معنی داری در نارضایتی از تصویر بدنی ایجاد کرد ولی کمال گرایی دگرمدار تغییر معنی دار ایجاد نکرد. نتیجه گیری: فشار فرهنگی _ اجتماعی ادراک شده در مقایسه با کمال گرایی، مقدار بیشتری از تغییرات نارضایتی از تصویر بدنی دانشجویان را پیش بینی می کند و این یافته ها در تبیین نارضایتی از تصویر بدنی واجد اهمیت است.

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نارضایتی از تصویر بدنی دانشجویان دختر بر اساس ابعاد شخصیت با واسطه گری فعالیت و مقایسه های مبتنی بر ظاهر در اینستاگرام انجام شده است. این مطالعه به لحاظ روش، در زمره ی پژوهش های همبستگی قرار می گیرد. نمونه پژوهش شامل 301 دانشجوی دختر از بین دانشجویان سال سوم و چهارم دانشگاه های کازرون است که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به پرسشنامه های نگرانی درباره تصویر بدنی، فرم کوتاه پرسشنامه شخصیت، پرسشنامه میزان فعالیت در اینستاگرام و پرسشنامه محقق ساخته ی مقایسه های مبتنی بر ظاهر پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Amos22 استفاده شده است. یافته ها نشان داد که از میان پنج عامل بزرگ شخصیت، تنها روان رنجورخویی است که می تواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم، با واسطه سطح فعالیت در اینستاگرام و مقایسه های مبتنی بر ظاهر، نارضایتی از تصویر بدنی دانشجویان دختر را پیش بینی کند. بدین ترتیب می توان گفت که روان رنجورخویی دختران دانشجو ضمن افزایش مستقیم نارضایتی آن ها نسبت به تصویر بدنی، با افزایش فعالیتشان در اینستاگرام و در نتیجه، افزایش مقایسه های مبتنی بر ظاهر، میزان نارضایتی آن ها از تصویر بدنی را بالا می برد. این یافته، با توجه به اقبال وسیع جامعه جوان ایرانی به اینستاگرام در سال های گذشته، بایستی مورد توجه خانواده ها، دست اندرکاران آموزش کشور و نیز فعالان حوزه زنان قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه نارضایتی از تصویر بدنی و ناگویی هیجانی با اعتی اد ب ه تلفن های هوشمند نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر دوره متوسطه دوم ناحیه 3 شهر تبریز در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه ای به حجم 150 نفر از میان آنان به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اعتیاد به تلفن هوشمند ( SAS ؛ کوان و همکاران، 2013)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو ( TAS-20 ؛ بگبی و همکاران، 1994) و پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی ( BICI ؛ لیتلتون و همکاران، 2005) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون چندگانه، با استفاده از نرم افزار SPSS-23 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد، بین ناگویی هیجانی و نارضایتی از تصویر بدن با اعتیاد به تلفن هوشمند رابطه مثبت معنی داری وجود داشت (01/0 > p ). ضرایب استاندارد بتا نیز نشان داد ناگویی هیجانی (47/0 =β ) و نارضایتی از تصویر بدنی (31/0 =β ) قادر به پیش بینی اعتیاد به تلفن های هوشمند بودند. در نهایت می توان نتیجه گرفت که نارضایتی از تصویر بدن و ناگویی هیجانی در زمره متغیرهای مرتبط با اعتیاد به تلفن های هوشمند بوده و توانایی پیش بینی آن را دارند .

پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر نوع پوشش دانشجویان دختر بر اضطراب اجتماعی، نگرانی و نارضایتی از تصویر بدنی آن ها انجام شد. بدین منظور تعداد 261 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی کرج به شیوه نمونه گیری هدفمند (86 نفر باحجاب کامل، 87 حجاب متعارف و 88 حجاب نامتعارف) انتخاب شدند و به مقیاس های اضطراب اجتماعی لیبوویتز (1987) و تصویر بدن فیشر (1970) و نگرانی درباره تصویر بدنی لیتلتون (2005) پاسخ دادند. داده ها به کمک نسخه 20 نرم افزار SPSS با آزمون مجذور خی نسبت درست نمائی، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. بین سه گروه موردمطالعه ازنظر نگرانی و نارضایتی از تصویر بدنی تفاوت معنی داری یافت نشد. بااین حال گروه دارای حجاب نامتعارف، نگرانی و نارضایتی روبه افزایشی نسبت به دو گروه دیگر داشت. علاوه بر آن مشخص شد بین این سه گروه ازنظر اضطراب اجتماعی تفاوت معنی داری وجود ندارد. با توجه به اینکه پوشش نامتعارف در مقایسه با پوشش های دیگر نگرانی و نارضایتی از تصویر بدنی را در میان دختران دانشجو برافراشته می کند، پیشنهاد می شود راهبردهایی تبلیغ و ترویج شود که پوشش حجاب کامل و متعارف را به منظور حفظ آرامش و رضایت از تصویر بدنی دختران تأمین نماید.

هدف: این پژوهش بررسی نقش مسائل دوران نوجوانی، نارضایتی از تصویر بدنی و دلبستگی به والدین و همسالان در پیش بینی اضطراب اجتماعی دختران نوجوان می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. 106 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان ارومیه که در نیمسال دوم 1398-1399 مشغول به تحصیل بودند . به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مقیاس دلبستگی به والدین و همسالان ، پرسشنامه های نگرانی از تصویر بدنی ، مقیاس ارزیابی مسایل دوران نوجوانی و مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که مسائل دوران نوجوانی(74/0-65/0 r= )،دلبستگی به والدین و همسالان(52/0-/35/0- r= )و نارضایتی از تصویر بدن (75/0-45/0 r= ) با اضطراب اجتماعی دختران همبستگی مثبت و معنادار داشتند (01/0> p ). همچنین یافته های رگرسیون نشان داد که مشکلات مدرسه بیشترین (621/0= Beta )پیش بینی را دارد. مسائل دوستی از زیر مقیاس های مسائل دوران نوجوانی (012/0= Beta ) نمی تواند به صورت معنا دار اضطراب اجتماعی را پیش بینی کند. نتیجه گیری: در نتیجه می توان گفت که اضطراب اجتماعی در دختران به طور معنادار متاثر از مسائل دوران نوجوانی، دلبستگی به والدین و همسالان و نارضایتی از تصویر بدنی می باشد.