دانش محور

توجه به سرمایه های انسانی و محصولات نوآورانۀ به دست آمده از این منابع ارزشمند بسیار مهم است؛ بنابراین با توجه به ظرفیت بالای کشور در حوزۀ منابع انسانی مبتکر و منافع چشمگیر رشد اقتصاد دانش محور در ایران و همچنین ضعف مطالعاتی در حوزۀ راهبردهای بازار کار مخترعان در کشور، هدف این پژوهش شناسایی الزامات بازار کار مخترعان از دیدگاه خود مخترعان برای ورود موفق به بازار است. برای تهیۀ اطلاعات پژوهش پرسشنامه هایی در اختیار مخترعان قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد حدود 69 درصد مخترعان کارآفرینی را شغل خود می دانند و در زمینۀ مهارت های لازم برای ورود به زندگی شغلی و پیشرفت در آن، بیش از هر چیز مهارت، پشتکار و جدی بودن را مهم می دانند و بعد از آن، خلاقیت و ابتکار، روابط عمومی، همکاری و روحیۀ کار تیمی، مدیریت زمان و درنهایت مهارت های عمومی اداری را تأثیرگذار می دانند.

مقدمه: روابط بین کارکنان در دانشگاه ها، مجموعه ای از چارچوب ها، سیاست ها و روش هایی است که می تواند منجر به اثربخشی و کارآمدی نیروی انسانی شود. ازاین رو، مطالعه حاضر به شناسایی مؤلفه های سیستم روابط کارکنان مبتنی بر تمدن سازمانی دانش محور در دانشگاه های علوم پزشکی پرداخته است. روش ها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بود که با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی توصیفی انجام شد. جامعه آماری اساتید مدیریت خدمات بهداشت درمانی، مدیران دانشگاه های علوم پزشکی منطقه نُه آمایشی و اساتید گروه مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند بودند که به شیوه نمونه گیری هدفمند 16 نفر تا اشباع نظری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد.یافته های مصاحبه ها با روش تحلیل محتوا (کدگذاری باز و محوری) تحلیل شد. یافته ها: بر اساس نتایج این پژوهش، هشت تم اصلی روابط مبتنی بر اعتماد، روابط غیررسمی و ارگانیک، روابط مبتنی بر شفافیت، روابط مبتنی بر توسعه دانش و تخصص، همکاری بین سازمانی، روابط مبتنی بر تحقق اهداف، روابط مبتنی بر منشور اخلاقی، ارتباطات گروهی شناسایی شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت روابط مناسب بین کارکنان سازمان پیش شرط موفقیت مدیریت دانش محسوب می شود که منجر به افزایش کارایی، ایجاد انگیزه و کارآمدی آن ها خواهد شد. بنابراین، برای ایجاد تمدن سازمانی دانش محور باید به عوامل مؤثر در روابط کارکنان توجه بیشتری شود.

سرمایه فکری عامل اصلی ایجاد ارزش در شرکتها می باشد و ش رکته ا در ح ال حرک ت ب ه سمت خلق ارزش از طریق سرمایه فکری موجود در سازمان می باش ند. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه بین سرمایه فکری، ارزش بازار و مدیریت ذینفعان با عملکرد مالی در شرکت های غیر مالی طراحی شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع علی-ارتباطی بوده است. واحد تحلیل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشند. جامعه آماری پژوهش حاضر مدیران و کارشناسان مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در حدود 200 نفر بوده است. شیوه نمونه گیری تصادفی ساده و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران در حدود 132 نفر محاسبه شد. ابزار جمع آوری اطلاعات برای سنجش عملکرد مالی و ارزش بازار صورت های مالی شرکت ها از سال 1395 تا سال 1400 بود و برای سنجش سرمایه فکری و مدیریت ذینفعان پرسشنامه محقق ساخته است. ابزار تحلیل اطلاعات نرم افزار Spssنسخه 23 با روش تحلیل آماری رگرسیون بوده است. یافته های پژوهش نشان داد متغیرهای سرمایه فکری و مدیریت ذینفعان با 99 درصد اطمینان بر متغیر ارزش بازار اثر مثبت دارند و متغیرهای مدیریت ذینفعان و ارزش بازار بر متغیر عملکرد مالی اثر مثبت و معنی دار دارند. اما متغیر سرمایه فکری بر متغیر عملکرد مالی اثر معنی دار ندارد. به عبارت دیگر این پژوهش نشان داد سرمایه فکری به واسطه مدیریت ذینفعان می تواند بصورت غیر مستقیم عملکرد مالی شرکت ها را تحت تأثیر قرار دهد.

با توجه به اینکه دستیابی به جهش تولید نیازمند رشد مثبت و مداوم اقتصادی همراه با افزایش کیفی محصولات تولیدی است، ازاین رو ضرورت ورود فناوری در عرصه تولید بر کسی پوشیده نیست، اما آنچه حائز اهمیت است وجود برخی محدودیت های داخلی و خارجی است که مانع از ورود فناوری به کشور می شود. ازجمله چالش های موجود در این عرصه را می توان شامل نبود برنامه ریزی و راهبرد مشخص در تولید محصولات با فناوری بالا، پایین بودن انتقال فناوری از طریق جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی، تأثیر تحریم ها در افزایش ریسک سرمایه گذاری، رابطه ضعیف صنعت و دانشگاه، پایین بودن هزینه های تحقیق و توسعه در شرکت ها، محدودیت در تأمین مالی شرکت های فناور و...دانست که منجر به کاهش قدرت رقابت پذیری کشور در عرصه بین المللی و افزایش آسیب پذیری و نیز کاهش طرف های تجاری، کاهش قدرت چانه زنی، کاهش درآمدهای ملی و... شده است. تداوم این روند امنیت اقتصادی کشور را تهدید و مسیر دستیابی به جهش تولید را ناهموار می کند. نگاه به جایگاه بین المللی کشور در عرصه برخورداری از تولیدات با فناوری بالا حتی در میان کشورهای منطقه نیز چندان مساعد نیست. ازاین رو به منظور بهبود وضع موجود برخی راهکارها ازجمله تقویت دیپلماسی اقتصادی کشور، افزایش جذب سرمایه گذاری خارجی، افزایش دامنه خرید تضمینی محصولات دانش بنیان توسط دولت، تأمین مالی شرکت های کوچک و متوسط دانش بنیان، بهره گیری از ظرفیت های قانونی مناطق آزاد کشور، افزایش ضریب اطمینان متغیرهای کلان اقتصادی در کشور و... پیشنهاد می شود.