تنیس

پیاد ه سازی اصول توسعه پایدار در ورزش، از سوی کمیته بین المللی المپیک تاکید شده است. پژوهش حاضر با هدف بازشناسایی و بهینه سازی شاخص ها و مولفه های موثر بر رفتار سازمانی در رشته ورزش تنیس کشور انجام شده است. این پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی بوده که با استفاده از طراحی مدل مفهومی اولیه و تعیین ابعاد سه گانه اصلی (مدیریتی / اجتماعی، فرهنگی / محیط زیستی، سلامتی) و نیز 13مولفه (هدف) اقدام به تعیین روایی و پایایی مدل و برازش آن گردید. مدل اولیه تحقیق با استفاده از روش معادلات ساختاری (SEM) و با کمک نرم افزار Smart PLS2 مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. در ادامه، برازش مدل در سه سطح صورت گرفت: برازش مدل اندازه گیری، برازش مدل ساختاری و برازش کلی مدل (GOF). نتایج نشان داد «بُعد اجتماعی / فرهنگی» (ضریب مسیر= 645/0) بیش ترین اثر را بر الگوی مورد نظر داشته است. سپس «بِعد رویکردی / مدیریتی» (ضریب مسیر= 587/0) و در نهایت «بُعد محیط زیستی / سلامتی» (ضریب مسیر= 543/0) بر توسعه پایدار ورزش کشور اثرگذار هستند. مقدارR2 (989/0) نشان از تأیید الگو می باشد. هر دو شاخص در هر سه سازه مثبت و بزرگ تر از صفر بودند (اشتراکی = 6785/0) و افزونگی (432/0) که در نتیجه برازش کلی مدل اندازه گیری (کیفیت مناسب مدل اندازه گیری) و مدل ساختاری (توانایی بالای مدل ساختاری در پیش بینی کردن) تأیید شد. برازش کلی مدل 6987/0 تعیین شد که نشان از برازش قوی مدل کلی پژوهش دارد. الگوی ارایه شده برای اصول توسعه پایدار ورزش کشور بر مبنای دستورکار21 جنبش المپیک و بیانیه ریو می باشد.

مقدمه: با آغاز تحقیقات در مورد ارتباط بین مهارت های بینایی با عملکرد ورزشی، ایده تمرینات بینایی برای ارائه مزیت به ورزشکاران در گام بعدی منطقی بود. بنابراین تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات بینایی ورزشی و تمرینات چشم ساکن در تصمیم گیری، رفتار خیرگی و یادگیری سرویس تنیس بازان مبتدی انجام گرفت.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح ترکیبی (درون گروهی-بین گروهی) انجام گرفت، 30 تنیس باز مرد مبتدی مجموعه خانه اصفهان شهر اصفهان با دامنه سنی 20 تا 30 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند و در 2 گروه 15 نفری تمرین چشم ساکن و تمرین بینایی ورزشی قرار گرفتند. در مراحل پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به اجرای 12 سرویس تنیس کردند که رفتار خیرگی (چشم ساکن) شرکت کنندگان در حین عمل نیز اندازه گیری شد. همچنین توسط دوربین گوپرو عملکرد سرویس شرکت کنندگان ضبط شد. سپس گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به اجرای تمرینات موردنظر پرداختند. پس از پایان 24 جلسه تمرین مرحله پس آزمون، و دو هفته پس از آخرین جلسه مرحله یادداری اجرا شد. داده های به دست آمده از طریق آزمون تحلیل واریانس مرکب تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن در مقایسه با تمرینات بینایی ورزشی سبب بهبود بهتر اجرا و یادگیری سرویس تنیس، افزایش بیشتر طول دوره چشم ساکن و تصمیم گیری بهتری شد (0/05>P).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بر اثربخشی تمرینات چشم ساکن در مقایسه با تمرینات بینایی ورزشی در مهارت های حرکتی و ادراکی- شناختی تأکید دارد.