مقایسه اثر تمرینات بینایی ورزشی و تمرینات چشم ساکن در تصمیم گیری، رفتار خیرگی و یادگیری سرویس تنیس بازان مبتدی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: با آغاز تحقیقات در مورد ارتباط بین مهارت های بینایی با عملکرد ورزشی، ایده تمرینات بینایی برای ارائه مزیت به ورزشکاران در گام بعدی منطقی بود. بنابراین تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات بینایی ورزشی و تمرینات چشم ساکن در تصمیم گیری، رفتار خیرگی و یادگیری سرویس تنیس بازان مبتدی انجام گرفت.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح ترکیبی (درون گروهی-بین گروهی) انجام گرفت، 30 تنیس باز مرد مبتدی مجموعه خانه اصفهان شهر اصفهان با دامنه سنی 20 تا 30 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند و در 2 گروه 15 نفری تمرین چشم ساکن و تمرین بینایی ورزشی قرار گرفتند. در مراحل پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به اجرای 12 سرویس تنیس کردند که رفتار خیرگی (چشم ساکن) شرکت کنندگان در حین عمل نیز اندازه گیری شد. همچنین توسط دوربین گوپرو عملکرد سرویس شرکت کنندگان ضبط شد. سپس گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به اجرای تمرینات موردنظر پرداختند. پس از پایان 24 جلسه تمرین مرحله پس آزمون، و دو هفته پس از آخرین جلسه مرحله یادداری اجرا شد. داده های به دست آمده از طریق آزمون تحلیل واریانس مرکب تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن در مقایسه با تمرینات بینایی ورزشی سبب بهبود بهتر اجرا و یادگیری سرویس تنیس، افزایش بیشتر طول دوره چشم ساکن و تصمیم گیری بهتری شد (0/05>P).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بر اثربخشی تمرینات چشم ساکن در مقایسه با تمرینات بینایی ورزشی در مهارت های حرکتی و ادراکی- شناختی تأکید دارد.Comparison of the Effect of Sports Vision and Quiet Eye Training on Decision Making, Gaze Behavior, and Learning Tennis Serve in Novice Tennis Players
Introduction: With the advent of research about the relationship between vision skills and sports performance, vision training was logical as the next step to provide an advantage for athletes. Therefore, the present study aimed to compare the effect of sports vision training and quiet eye training on decision-making, gaze behavior, and learning tennis serves in novice tennis players.Methods: In this quasi-experimental research, which was conducted with a mixed design (within- and between- groups), 30 novice male tennis players from Khaneh-e-Isfahan complex, Isfahan City, with an age range between 20 to 30 years, were selected conveniently, and were assigned in two Quiet Eye training and Sports Vision training groups (15 people in each group). In the pre-test phase, the participants performed 12 tennis serves, and the participants' gaze behavior (quiet eye) was also measured during the trials. Also, the participants' tennis serve performances were recorded by a GoPro camera. Then, the experimental groups performed the determined training for eight weeks and three sessions per week and each session lasted for 30 minutes. After the end of 24 training sessions, the post-test phase was conducted. Two weeks after the last session, the retention phase was conducted. The obtained data were analyzed using the Mixed Model Analysis of Variance test.Results: The results showed that the quiet eye training resulted in better performance and learning of the tennis serve, a greater increase in the duration of the quiet eye period, and better decision-making compared to sports vision training (P<0.05).Conclusion: The results of this study emphasize the effectiveness of quiet eye training on motor and perceptual-cognitive skills compared to sports vision training.
تبلیغات
