مهارتهای حرکتی درشت

هدف: این مطالعه به منظور مقایسه تأثیر رویکرد لباس فضایی با رویکرد بوبات بر عملکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی 4 تا 11 ساله شهر تهران انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی و کارآزمایی بالینی تصادفی، 24 کودک مبتلا به فلج مغزی براساس معیارهای تحقیق، از بین مراجعان مؤسسه توانبخشی ولی‌عصر به‌طور ساده انتخاب و پس از همتا سازی بر اساس سن و سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت، به‌صورت تصادفی ساده به دو گروه لباس فضایی و بوبات تخصیص یافتند. دوره درمانی برای هر دو گروه 36 جلسه، 3 بار در هفته بود. ابزار مورد استفاده، آزمون اندازه گیری مهارتهای حرکتی درشت بود. در تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های کولموگروف اسمیرونوف، تی مستقل و تحلیل واریانس برای اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها: هر دو گروه بعد از مداخله، پیشرفت معناداری در مهارتهای حرکتی درشت داشتند (۰/۰۰۱>P). پس از قطع مداخله، گروه لباس فضایی کماکان پیشرفت معناداری داشت (۰/۰۰۷=P)، اما گروه بوبات به‌طور معناداری پسرفت نمود (۰/۰۴=P). بلافاصله پس از مداخله، تفاوت معناداری بین دو رویکرد دیده نشد (۰/۵۹۸=P)، ولی پس از قطع درمان، اختلاف دو رویکرد معنادار بود (۰/۰۰۲=P). نتیجه گیری: هر دو رویکرد لباس فضایی و بوبات در بهبود عملکرد حرکتی درشت کودکان مبتلا به فلج مغزی مؤثرند، ولی با قطع جلسات درمانی، در رویکرد لباس فضایی پیشرفت ادامه یافته، در حالی که در رویکرد بوبات، بهبودی حاصل شده تا اندازه ای از دست می‌رود.

هدف تحقیق حاضر توصیف و مقایسه تبحرحرکتی دانش آموزان دختر و پسر10و 11 ساله شهرستان ارومیه بود. 360 دانش آموز (180 پسر و 180 دختر) از پایه های چهارم و پنجم مدارس دولتی مقطع ابتدایی شهرستان ارومیه به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری تحقیق حاضر مجموعه آزمون تبحرحرکتی بروینینکس ازرتسکی(BOTMP ) بود. دو گروه آزمونگر آموزش دیده اجرای آزمونها و ثبت اطلاعات را برعهده داشتند. نمرات خام حاصل از اجرای آزمونها ثبت و پس از تبدیل به نمرات استاندارد T ، به تفکیک جنسیت و سن طبقه بندی و مقایسه شدند. از روشهای آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی t مستقل و تحلیل واریانس دوطرفه برای مقایسه گروهها به تفکیک جنسیت و سن در سطح معناداری 05/0=α استفاده شد. نتایج نشان داد پسران در مهارتهای حرکتی درشت و دختران در مهارتهای حرکتی ظریف به صورت معناداری بهتر از گروه مقابل بودند. در تبحر حرکتی هم، برتری از آن دختران بود. دانش آموزان 11 ساله در مهارتهای حرکتی درشت و تبحر حرکتی به صورت معناداری نسبت به دانش آموزان 10 ساله بهتر عمل کردند اما در مهارتهای حرکتی ظریف تفاوت معناداری بین دانش آموزان 10 و 11 مشاهده نشد.

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی های اگزرگیم و سنتی بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی کودکان دارای تاخیر حرکتی 9-7 ساله شهر یزد انجام شد. روش شناسی: طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد پژوهش تمام کودکان 9-7 ساله دبستانی شهر یزد در سال تحصیلی 98-97 بودند که به صورت تصادفی انتخاب و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در نهایت 60 نفر که متناسب با اهداف تحقیق بودند انتخاب شدند. پس ازآن پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت (TGMD-2) انجام گرفت و بر اساس نمره کسب کرده در این دو آزمون، داوطلبان به صورت تصادفی در 3 گروه مساوی (n =20) اگرزگیم، سنتی و کنترل جای داده شدند. گروه اول برنامه اگزرگیم (دو و میدانی، بولینگ وفوگپلی) را در 8 هفته (هر هفته 2 جلسه) اجرا کردند. گروه دوم برنامه تمرینی سنتی (تمرینات حسی – حرکتی) را در 8 هفته (هر هفته 2 جلسه) اجرا کردند. گروه سوم گروه کنترل که در آن داوطلبان بدون فعالیت سازمان دهی شده بودند. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که تمرینات اگزرگیم و سنتی بر مهارت های حرکتی درشت کودکان 9-7 ساله تأثیر مثبت دارد و بین تمرینات سنتی و اگزرگیم در بحث مهارت های حرکتی کودکان 9-7 ساله تفاوت معنی داری وجود ندارد. این دو نوع برنامه ی تمرینی نسبت به گروه کنترل تأثیر بیشتری داشتند (05/0P