آموزش غنی سازی زندگی زناشویی

هدف این تحقیق تعیین اثربخشی آموزش غنی سازی زندگی زناشویی بر افزایش صمیمیت زوجین است. به این منظور از بین والدین دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اصفهان 30 زوج انتخاب شده، به وسیله آزمون های صمیمت زناشویی محقق ساخته شامل 9 خرده مقیاس صمیمیت (عاطفی، عقلانی، روان شناختی، مذهبی، جنسی، ارتباطی، فیزیکی، اجتماعی ـ تفریحی و کلی) مورد ارزیابی قرار گرفتند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. تعداد هفت جلسه دو ساعته آموزش غنی سازی زندگی زناشویی برای گروه آزمایش برگزار شد. بلافاصله پس از آموزش و دو ماه پس از آن، ارزیابی های مرحله دوم با استفاده از همان آزمون ها انجام گرفت. سرانجام با استفاده از تحلیل کوواریانس نتایج تحلیل شد. براساس فرضیه های تحقیق، آموزش غنی سازی زندگی زناشویی، صمیمیت زناشویی زوجین را در پس آزمون گروه آزمایش افزایش داد. نتایج نشان داد که تفاوت بین گروه های آزمایش و کنترل در صمیمیت کلی در سطح (01/0P<) معنادار و در سایر خرده مقیاس ها در سطح 05/0 معنادار بود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی زندگی زناشویی براساس رویکرد هیجان مدار بر بهبود الگوهای ارتباطی زوج ها بود. روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و طرح مورد استفاده، طرح پیش آزمون-پس آزمون دو گروهی (کنترل-آزمایش) بود. از بین جامعه آماری زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر گرگان که به منظور بهبود رابطه زناشویی خود مراجعه کردند، 30 زوج داوطلب به صورت هدفمند انتخاب شده و به تصادف به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه سه ساعته آموزش گروهی شرکت کرده و گروه کنترل به عنوان فهرست انتظار، هیچ مداخله سازمان یافته ای دریافت نکردند. به منظور سنجش متغیر وابسته از پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنس و سالاوی (1984) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج تحلیل داده ها نشان داد آموزش مبتنی بر رویکرد هیجان مدار در شرکت کنندگان گروه آزمایشی به نسبت گروه کنترل بر بهبود الگوهای ارتباطی زوج ها تأثیر داشته است (01/0>p). همچنین آزمون پیگیری نشان داد اثر آموزش غنی سازی زندگی زناشویی براساس رویکرد هیجان مدار ماندگار بوده است و بین میانگین های مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد (01/0>p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش تأثیر آموزش غنی سازی زندگی زناشویی براساس رویکرد هیجان مدار را در بهبود الگوهای ارتباطی زوج های تازه ازدواج کرده، مورد تایید قرار می دهد.