طبقه بندی دانش

می توان در پاسخ به این پرسش که جایگاه دانشی به نام فلسفه سیاسی در میان سایر دانش های انسانی کجاست، دوره های مختلفی را شناسایی کرد: در اندیشه سنتی که نگاهی هنجاری و فضیلت محور به انسان و جامعه دارد، فلسفه سیاسی که پیوند عمیقی با اخلاق دارد ذیل حکمت عملی قرار می گیرد و از سوی دیگر، گزاره های معرفتی خود را جهان شمول معرفی می کند. در دوران مدرن از یک سو هنجاری بودن فلسفه سیاسی مورد تشکیک قرار گرفت و از سوی دیگر موضوع فلسفه سیاسی تا حد زیادی به امور ممکن و در دسترس از جمله قدرت و امنیت تقلیل یافت. در دوران معاصر، و به دنبال تجزیه «علمی» دانش ها، تلاش های زیادی شد تا از موجودیت این معرفت در مقابل حملات پوزیتویستی دفاع به عمل آید؛ در نتیجه فلسفه سیاسی دست از بسیاری از مدعیات هنجاری و جهان شمول خود برداشت در دوران معاصر فلسفه سیاسی برای ادامه حیات و اثبات موجودیت و فایده مندی خود، بطور جدی به تامل در باب خاستگاه و جایگاه خود پرداخته است، درست به همان سان که طی چرخش زبانی، زبان هم زمان، ابژه و سوژه واقع شد؛ این امر توانست فلسفه سیاسی را اعتباری دیگر ببخشد. در نهایت این که «امر سیاسی» به مثابه مقوله ای بس مهم می تواند در تبیین جایگاه کنونی فلسفه سیاسی و تفسیر معنا و مقصود آن کارگر و حائز اهمیت باشد.

هدف از طبقه بندی یا رده بندی، مجزا ساختن دانش ها از یکدیگر نیست بلکه در عین تشخیص آن ها، نشان دادن روابط و همبستگی دانش ها با یکدیگر و روشن نمودن وحدت علوم است. روش پژوهش بکار گرفته شده در این پژوهش روش تحلیل محتوا است. ابزار گردآوری داده ها، پژوهش های پیشین است که در موضوع درخت دانش دکارت انجام شده است. نظرات دکارت و انتقاداتی که توسط پژوهش های قبل شده مورد مطالعه و دلایل اضمحلال آن به بحث گذاشته شد . نتایج این پژوهش نشان داد که دلایل اضمحلال طبقه بندی دکارت عبارتند از: وحدت گرایی و در برنگرفتن جامع علوم اعم از علوم کمی و رفتاری و علوم انسانی،عدم توجه به علوم انسانی به طور کلی، در نظر نگرفتن ارتباط بین همه علوم و همچنین ارتباط علوم با نیاز های انسان، طبقه بندی دانش به جای طبقه بندی علم، علم از نظر معنا شناسی عام تر از دانش است، قراردادن علومی که امروز مستقل هستند به عنوان زیر مجموعه ریاضی و متافیزیک، در طبقه بندی دکارت فقط سلسله مراتب در نظر گرفته شده و رابطه ها و بین رشته ای بودن علوم لحاظ نشده است.