مجید رضایی راد

زمینه و هدف: توجه ویژه به تصمیم گیری صحیح، به موقع و اجرای سریع آن در مأموریت های محوله از جایگاه و اعتبار خاصی برخودار می باشد که می بایستی مورد لحاظ قرار گیرد، به گونه ای که مدنظر قرار دادن مباحث مدیریتی بویژه اصول و مبانی تصمیم گیری از جایگاه خاصی برخوردار است، لذا نیروی انتظامی می بایستی در راستای پیشگیری انتظامی از جرم با درک، شناخت و تصمیم گیری مناسب، و اجرای به موقع ابعاد و شاخص های آن در جامعه اقدام لازم را به عمل آورد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر ابعاد تصمیم گیری در پیشگیری انتظامی از جرم (مورد مطالعه مدیران اجرایی سرکلانتری دوم تهران بزرگ) می باشد. روش شناسی: این پژوهش از نوع کاربردی و به روش کیفی، پس از جمع آوری اطلاعات اولیه از طریق مطالعه اسنادی، کتابخانه ای و میدانی، با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام شده است. جامعه آماری پژوهش 42 نفر از اساتید و مدیران اجرایی شامل؛30 نفر از اساتید گروه پیشگیری انتظامی از جرم دانشگاه علوم انتظامی امین و 12 نفر از رؤسای سرکلانتری دوم فاتب بودندکه نظر به قابل دسترس و محدود بودن تعداد آنها، نمونه گیری به صورت تمام شمار انجام شد. یافته ها: با توجه به معادله رگرسیون و ضریب استاندارد وضعیت داده ها نرمال و برابر آزمون t تک نمونه ای با سطح معنی داری کوچک تر از 05/0 با اطمینان 95 درصد بین ابعاد تصمیم گیری و پیشگیری انتظامی ازجرم رابطه معنی دار مثبتی وجود دارد یافته ها نشان از آن دارد که بالاترین تأثیر مربوط به متغیر شناسایی و تشخیص مسئله در پیشگیری انتظامی از جرم است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد، بیشترین تأثیر ابعاد تصمیم گیری را به ترتیب متغیرهای، شناسایی و تشخیص مسئله، طراحی و ایجاد راه حل ها، انتخاب و گزینش راه حل ها و ارزیابی راه حل ها بر تصمیم گیری در پیشگیری انتظامی از جرم را دارند. یعنی با ارتقای یک واحد از متغیرهای مدل به ترتیب متغیرهای شناسایی و تشخیص مسئله (248/0)، طراحی و ایجاد راه حل ها (220/0)، انتخاب و گزینش راه حل ها  (230/0) و ارزیابی راه حل ها (210/0) تأثیر را بر تصمیم گیری در پیشگیری انتظامی از جرم خواهد داشت.

زمینه و هدف: ترک خدمت به شکل فرار به ویژه در بین کارکنان وظیفه ناجا دیده شده است. یکی از عوامل مؤثر در پیشگیری از فرار سربازان نقش فرماندهان آنهاست. در این پژوهش به نقش فرماندهان و مدیران انتظامی ناجا در پیشگیری فرار از خدمت کارکنان وظیفه پرداخته شده است.روش: روش این تحقیق، توصیفی و از نوع پیمایشی و ازنظر هدف، کاربردی بود. در این پژوهش، از الگوی نقش مدیریت سیدجوادین (1385) با هشت ویژگی با رویکرد فرماندهی و مدیریت انتظامی استفاده شد. جامعه آماری آن 84 فرمانده کلانتری های شهر تهران به صورت تمام شمار بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بر اساس هشت نقش مدیریت سیدجوادین بود. برای روایی صوری و محتوایی ازنظر کارشناسان و چند استاد مدیریتی و خبرگان بهره گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل رگرسیون لجستیک با نرم افزار LISRER 8.7 استفاده شد؛ روایی متغیرهای تحقیق با استفاده از مقدار آلفای کرونباخ بیش از 75/0 بود.یافته ها: با استفاده از آزمون الگوی معادلات ساختاری لیزرل نتایج نقشهای فرماندهان انتظامی برای پیشگیری از فرار کارکنان وظیفه به ترتیب اولویت عبارت بودند از: 1-میانجی گری برای حل مشکلات ارتباطی آنان؛ 2- راهنمایی و مشاوره آنان؛ 3- آشنایی و مطالعه تخصصی درباره آنان؛ 4- نظارت در کاهش مشکلات آنان؛ 5- نقش نظارت در حل مسئله؛ 6- توجه به خلاقیت آنان؛ 7- تدوین و تعیین خط مشی در رسیدگی به آنان؛ 8- پشتیبانی در خدمت به آنان.نتیجه گیری: نقش فرماندهان انتظامی در پیشگیریِ فرار از خدمت کارکنان وظیفه معنادار بود؛ لذا پیشنهاد می شود با توجه به نقش فرماندهان در پیشگیری از فرار کارکنان وظیفه، برای اقدامات ضروری برنامه ریزی شود

این پژوهش تحت عنوان بررسی نقش فرماندهان، مدیران و رؤسا در ارتقای نظم و انضباط کارکنان فرماندهی انتظامی استان هرمزگان بر اساس نظریه نقشهای سهگانه ارتباطی، تصمیمگیری و اطلاعاتی مدیریتی مینتزبرگ و با هدف تبیین انواع نقشهای مدیران و رابطه ایفای این نقشها با تقویت مبانی انضباطی کارکنان شکل گرفته است. تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- پیمایش است. جامعه آماری در این تحقیق کارکنان شاغل در ستاد فرماندهی انتظامی استان هرمزگان و ابزار پژوهش، پرسشنامه خود ساخته بر مبنای اصلاح پرسشنامه طهرانی (1384) است. برای تجزیه تحلیل دادههای پژوهش از آزمونهایt و فریدمن استفاده شد. از نتایج پژوهش استنباط میشود که از سه گروه نقشهای عمده، که مینتز برگ برای مدیران ترسیم کرده است، هر سه بر ارتقای انضباط کارکنان مؤثر است؛ ولی میزان تأثیرات و میانگین رتبهای نقشها با یکدیگر متفاوت است، به گونه ای که به ترتیب، نقشهای اطلاعاتی، ارتباطی و تصمیمگیری بیشترین تأثیر را بر ارتقای نظم و انضباط کارکنان دارد.

کنترل و نظارت همواره جزء اصول وظایف اساسی مدیریت بوده است، که ارتباط تنگاتنگ با سایر اصول و وظایف مدیریت دارد؛ هدف این تحقیق، بررسی شیوه های فعلی و جدید موثر پلیس در سیستم کنترل بر اماکن عمومی از نظر خبرگان و اولویت بندی آنها می باشد. جامعه آماری این پژوهش 50 نفر از خبرگان شاغل در ناجا در رده های پلیس تخخصصی (اماکن عمومی) به صورت تمام شمار می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی با ماهیت کاربردی است. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که پایایی آن مورد سنجش و تایید قرار گرفته استفاده شده است (a=0.917). جهت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t تک نمونه ای. دو نمونه ای مستقل و آنالیز واریانس و همچنین جداول فراوانی و درصد فراوانی با بکارگیری نرم افزار آماری SPSS انجام شده است. نتایج پژوهش عبارتند از: (1) شیوه های فعلی (حاکم و مورد اجرا) در حال حاضر تا حد زیادی در سیستم کنترل بر اماکن عمومی موثر می باشند. (2) شیوه های جدید (شیوه های پیشنهادی علاوه بر شیوه های فعلی) بین متوسط و زیاد در سیستم کنترل بر اماکن عمومی موثر می باشند. (3) شیوه های فعلی و جدید هر دو جزو شیوه های موثر به حساب می آیند و بکارگیری آن ها با الویت بندی در نظر گرفته شده موثر خواهند بود.

زمینه و هدف: هر دوره از زندگی پشر با استرس همراه است. افراد برای مقابله با استرس در دوره های مختلف زندگی، از جمله دوره بازنشستگی، از روش های مختلفی استفاده می کنند. هدف این تحقیق تعیین روش های مقابله با استرس در کارکنان پلیس در آستانه بازنشستگی فرماندهی انتظامی استان یزد و ارتباط با ویژگی های فردی آنها می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش، مطالعه ای توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی می باشد. حجم نمونه مورد مطالعه 135 نفر می باشد که به صورت تصادفی ساده انتخاب و جمع آوری اطلاعات با ابزار پرسشنامه، ویژگی های فردی و مقیاس استاندارد واکنش های رفتاری ناشی از استرس (روش های مقابله ای به منظور ارزیابی شیوه های مواجهه با استرس) انجام شده است (a=0.39). برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کروسکال والیس استفاده شده است.یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر وجود تفاوت در کاربرد بعضی از روش های مقابله با استرس در میان کارکنان در آستانه بازنشستگی می باشد. در بررسی نتایج، مشاهده می شود که بین واکنش های رفتاری و ویژگی هایی نظیر توانایی برای ادامه خدمت، تعداد افراد تحت تکفل و رضایت شغلی، ارتباط معنادار آماری وجود دارد. در صورتی که بین کاربرد این روش ها و ویژگی های چون تحصیلات و وضعیت اقتصادی رابطه معنادار آماری مشاهده نگردید.

طرح ارتقای امنیت اجتماعی از اردیبهشت ماه سال 1386 هم زمان در سراسر کشور در استان مازندران نیز به اجرا درآمد که یکی از مصادیق آن مقابله با پوشش نامناسب زنان بوده است. در این تحقیق تلاش شد به این سؤال پاسخ داده شود که آیا اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی در مقابله و کنترل پوشش نامناسب دختران و زنان 15تا 29سال شهر ساری در سال 1386 اثربخش بوده است یا خیر؟ جهت دسترسی به پاسخ و میزان اثربخشی طرح فوق از «سیستم نظام اجتماعی تالکوت پارسونز» استفاده شده است. این تحقیق توصیفی – تحلیلی و پیمایشی با تکیه بر تحقیقات میدانی انجام است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خودساخته با طیف پنج گزینه ای بود (86/0= α). جامعه آماری این تحقیق برابر با 13982 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای هدفمند و فرمول کوکران 382 نفر به عنوان نمونه انتخاب و در تکمیل پرسشنامه مشارکت داده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که هر چه کنترل پوشش نامناسب زنان، اطلاع رسانی توسط پلیس، رضایت مردم از اکیپ های گشت ارشاد، پایداری و حفظ الگوی حجاب توسط اکیپ های گشت ارشاد، بیشتر صورت گیرد و اعمال گردد و هر چه رفتار مامورین پلیس بهتر شود و از روش های نو و مناسب برای اجرای ماموریت خود بهره بگیرد، طرح ارتقای امنیت اجتماعی نیز موفق تر و دارای اثربخشی مطلوب نیز خواهد بود.

ارزیابی کارایی درناجا، هرساله با صرف وقت و هزینه نسبتا زیاد با هدف بهبود عملکرد وکارایی کارکنان، ارائه ی بازخورد نتایج ارزیابی و اعلام نقاط قوت و ضعف عملکرد به آنها به منظور آگاهی از نقاط قوت خویش و رفع ضعف های احتمالی و نیز استفاده از نتایج ارزیابی در ترفیعات، انتصابات و ارتقاء و یا پرداخت اضافه حقوق و یاتشخیص نیازهای آموزشی و... انجام می شود. این امر در پایان هر سال با تکمیل فرم های ارزیابی کارایی یا اصطلاحا «ن.پ.2» توسط فرماندهان، مدیران و رؤسا انجام می شود. هدف این پژوهش، بررسی روش ارزیابی کارایی کارکنان ناجا می باشد که در قالب 4 قرارگرفته است. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی از نوع پیمایشی است که در سال 1384 در شهر همدان انجام شده است.ابزارگردآوری داده ها از طریق پرسشنامه ی خودساخته بوده است. جامعه آماری، کلیه کارکنان پایور فرماندهی انتظامی شهرستان همدان شامل کلانتری ها، پاسگاه ها، معاونت ها و مدیریت های ستادی استان(افسران ارشد، افسران جزء و درجه داران) می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 146 نفر تعیین گردیده است. برای آزمون فرضیات از آزمون تی و کای اسکوئر (χ2) استفاده شد. نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد: 1- روش فعلی ارزیابی کارایی، باعث شناسایی نقاط قوت وضعف واستعدادهای ویژه کارکنان ناجا نمی شود؛ 2- بازخورد مناسب ازنتایج ارزیابی کارایی جهت بهبود عملکرد به کارکنان ناجا داده نمی شود؛ 3- نتایج ارزیابی کارایی، درسرنوشت خدمتی کارکنان ناجا (ترفیعات،انتصابات و...) دخالت داده نمی شود؛ 4- کارکنان ناجا از نحوه و نتایج ارزیابی کارایی سالانه خود رضایت ندارند.