ولی مطهری نیا

ارزیابی کارایی درناجا، هرساله با صرف وقت و هزینه نسبتا زیاد با هدف بهبود عملکرد وکارایی کارکنان، ارائه ی بازخورد نتایج ارزیابی و اعلام نقاط قوت و ضعف عملکرد به آنها به منظور آگاهی از نقاط قوت خویش و رفع ضعف های احتمالی و نیز استفاده از نتایج ارزیابی در ترفیعات، انتصابات و ارتقاء و یا پرداخت اضافه حقوق و یاتشخیص نیازهای آموزشی و... انجام می شود. این امر در پایان هر سال با تکمیل فرم های ارزیابی کارایی یا اصطلاحا «ن.پ.2» توسط فرماندهان، مدیران و رؤسا انجام می شود. هدف این پژوهش، بررسی روش ارزیابی کارایی کارکنان ناجا می باشد که در قالب 4 قرارگرفته است. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی از نوع پیمایشی است که در سال 1384 در شهر همدان انجام شده است.ابزارگردآوری داده ها از طریق پرسشنامه ی خودساخته بوده است. جامعه آماری، کلیه کارکنان پایور فرماندهی انتظامی شهرستان همدان شامل کلانتری ها، پاسگاه ها، معاونت ها و مدیریت های ستادی استان(افسران ارشد، افسران جزء و درجه داران) می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 146 نفر تعیین گردیده است. برای آزمون فرضیات از آزمون تی و کای اسکوئر (χ2) استفاده شد. نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد: 1- روش فعلی ارزیابی کارایی، باعث شناسایی نقاط قوت وضعف واستعدادهای ویژه کارکنان ناجا نمی شود؛ 2- بازخورد مناسب ازنتایج ارزیابی کارایی جهت بهبود عملکرد به کارکنان ناجا داده نمی شود؛ 3- نتایج ارزیابی کارایی، درسرنوشت خدمتی کارکنان ناجا (ترفیعات،انتصابات و...) دخالت داده نمی شود؛ 4- کارکنان ناجا از نحوه و نتایج ارزیابی کارایی سالانه خود رضایت ندارند.