بیرونی سازی مشکل و سازوکارهای آن در رمان های سال بلو بر مبنای روایت درمانی
منبع:
تحلیل گفتمان ادبی دوره ۲ پاییز ۱۴۰۳ شماره ۳
77 - 100
حوزههای تخصصی:
پژوهش حاضر خوانش رمان های مرد معلق، قربانی و دم را دریاب سال بلو بر اساس روایت درمانی مایکل وایت و دیوید اپستون است. تیزبینی سال بلو در به تصویر کشیدن تلاش های مرد مدرن برای فائق آمدن بر مشکلاتش در تمام رمان هایش مشهود است. وجود مشکلات که توانایی سیطره یافتن بر ذهن را دارند بخش جدایی ناپذیری از نثر بلو شده است. قهرمان های بلو در تقلا هستند تا تجربیاتشان را روایت کنند و از راه های مختلفی اعم از نوشتن، یادآوری حوادث گذشته، نشخوارهای ذهنی روایت های تحلیل نشده و نامه بهره می برند. این شخصیت ها قربانیان داستان های غالبی هستند که بر پایه اجتماع، فرهنگ و اقتصاد شکل گرفته اند. سختی ها و مشکلات گوناگون به آنها دیدگاهی پسامدرن پیشنهاد می دهد تا دریابند که نسخه ای مشخص، خاصه غالب، نباید مزیتی بر دیگر نسخ داشته باشد. یکی از دغدغه های این پژوهش بررسی نقش دیگران و اجتماع در شکل گیری داستان های غالب است زیرا داستان ها ساختمند هستند. اگرچه قهرمان های این سه رمان در پایان دادن به جدا افتادگی شان از آشنایان و اجتماع ناکام مانده اند ولی تلاش هایی زیادی نشان داده اند. در این سه رمان، سه نما از جامعه آمریکایی ارائه شده است که شامل فضایی جنگ زده، روگردان از یهودیان، یا حسابرس برای افراد ناموفق می شود. فرهنگ غالب بعنوان عاملی مهارکننده که درک افراد از مشکلات را تحت تاثیر قرار می دهد در هر سه رمان نقشی یکسان ایفا می کند. نتایج این پژوهش نشان می دهند که بلو درباره مردانی می نویسد که در مرز فروپاشی هستند و همچنان امید به بازیابی خودشان از اشتباهات گذشته شان دارند. روایت های جایگزین آنها را به سمت بازنویسی زندگی شان سوق می دهند.