حسین عیدی

مقدمه: هدف این پژوهش طراحی مدل دامپینگ و استراتژی ضد دامپینگ در بازار ورزش ایران بود.روش شناسی: روش آن از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران و کارشناسان تولیدکننده ورزشی، واردکنندگان محصولات ورزشی، اساتید اقتصاد، مدیریت و بازاریابی ورزشی بودند که نمونه آماری (229 نفر) به صورت دردسترس انتخاب شدند. روایی پرسشنامه محقق ساخته توسط صاحب نظران (13 نفر)، تائید شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (979/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری و با نرم افزار PLS3 و  SPSS24 استفاده شده است.یافته ها : نتایج نشان داد که استراتژی دامپینگ بر نتایج دامپینگ برای کسب و کار (786/0) و پیامدهای دامپینگ در بازار ورزش (545/0)  اثر معنی داری دارد. استراتژی قیمت گذاری، تحولات بازار، صادرات و واردات در بازار، عرضه و تقاضا در بازار و رقابت در بازار نیز به ترتیب (415/0)، (355/0)، (225/0)، (198/0) و (768/0) دارای اثر معنی داری بر ظرفیت بازار برای دامپینگ بود. همچنین عامل شبکه اطلاعات بازار، ظرفیت بازار برای دامپینگ، فرهنگ خرید به ترتیب (158/0)، (564/0) و (699/0) اثر معنی داری بر تمایل به کاربرد دامپینگ داشتند. اثر متغیر تمایل به کاربرد دامپینگ نیز بر استراتژی دامپینگ معنی داری بود (716/0).نتیجه گیری: بنابراین بر پایه این مدل، می توان به ارزیابی ابعاد قیمت شکنی در بازار کالاهای ورزشی پرداخت و همچنین اطلاعات علمی در زمینه اقدامات ضد دامپینگ را که باید سازمان برای جلوگیری از ایجاد قیمت شکنی در بازار کالاهای ورزشی از نظر توسعه مدیریتی انجام دهد، فراهم سازد.

هدف: این پژوهش با هدف تبیین جامعه شناختی الگوی توسعه اجتماعی مبتنی بر توسعه ورزش انجام شد.روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- همبستگی بود؛ که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید و مدرس های علوم ورزشی، عوامل مدیریتی و اجرایی مرتبط با ورزش و پژوهشگران و تحلیلگران حوزه توسعه ورزشی بودند. نمونه آماری پژوهش به تعداد قابل کفایت جهت مدلسازی معادلات ساختاری در محیط نرم افزار پی ال اس به تعداد 5 الی 15 نفر به ازای هر گویه یا سوال بود. بنابراین 565 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته در دو بخش مشخصات توصیفی و سؤالات تخصصی بود. پرسش نامه نهایی در 96 گویه، با روش لیکرت و با ارزش گذاری پنج گزینه ای تهیه گردید. روایی صوری و محتوایی آن توسط 17 نفر از متخصصین بررسی و پایایی پرسشنامه نیز با روش آلفای کرونباخ تأیید شد.یافته ها: نتایج نشان داد تحولات جهانی بر قوانین ورزش بین الملل موثر است(95/0)، همچنین قوانین ورزش بین الملل(62/0) و روندهای اجتماعی (34/0) می توانند بر فرهنگ ورزش کشور داشته باشند. در نهایت باید گفت که فرهنگ ورزش کشور  بر توسعه ورزش (96/0) و توسعه ورزش بر توسعه اجتماعی (90/0) تاثیر دارد. همچنین برازش مدل از مقدار قابل قبولی برخوردار بود.نتیجه گیری: براساس الگوی تبیین شده در این پژوهش می توان گفت که توسعه اجتماعی نیازمند توسعه ورزش می باشد؛ اما در نهایت توسط مولفه های اجتماعی موثر بر توسعه ورزش شکل می یابد. بنابراین پیشنهاد می شود در راستای تحقق توسعه اجتماعی بر نقش ورزش و مولفه های اجتماعی مرتبط با آن تاکید کرد.

هدف: برندسازی ملی ارائه تصویر مثبت از یک کشور در ابعاد مختلف در سطح بین المللی است که در تقلیل تصورات نادرست که نسبت به یک کشور وجود دارد، تأثیر فراوانی دارد. بنابراین، هدف پژوهش راهبردها و پیامدهای موفقیت های بین المللی ورزشکاران نخبه بود.روش شناسی: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی مبتنی بر روش نظریه داده بنیاد و تحلیل تماتیک انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان علمی و اجرایی در زمینه مدیریت ورزشی با تجربه حضور در رویدادهای بین المللی ورزشی بودند که 15 نفر به روش نمونه گیری نظری هدفمند انتخاب و با آن ها مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت. روایی ابزار پژوهش (مصاحبه)، توسط مصاحبه شوندگان و اساتید خبره تأیید و برای سنجش پایایی از روش توافق درون موضوعی (74 درصد) استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که حمایت سیاسی-اجتماعی، توسعه ورزش بانوان، سیاست های مدیریتی، فرهنگ سازی و آموزش راهبردها و پرستیژ بین المللی، ارتباطات بین المللی، برجسته شدن مربیان و ورزشکاران و توسعه اقتصادی پیامدهای برندسازی از طریق موفقیت های ورزشی می باشند.نتیجه گیری: پیشنهاد می شود از طریق حمایت سیاسی-اجتماعی دولت، حمایت از بانوان نخبه ورزشکار و تقویت ارتباطات بین المللی ورزشی، برندسازی ورزش کشور مورد توجه قرار گیرد.

هدف: هدف این پژوهش، تحلیل عملکرد ایران در 15 دوره حضور در بازی های المپیک تابستانی و مقایسه آن با کشورهای سایر قاره های جهان است.روش شناسی: . روش تحقیق، توصیفی و از نوع مطالعات گذشته نگر می باشد. نمونه برابر با جامعه آماری یعنی 15 دوره بازی های المپیک تابستانی بود که ایران در آن حضور داشته است. داده ها از مقالات، گزارش ها و منابع معتبر با بازی های المپیک جمع آوری و از شاخص های نسبی و مقایسه ای، لکسیکوگراف، آمار توصیفی برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که ایران از سال 2004- 1948 به ترتیب 09/0، 04/0 و 16/0 درصد مدال های توزیع شده در قاره های آسیا، آمریکا و آفریقا را کسب کرده و درصد موفقیت (مدال/تعدادحضور) آن در رشته های کشتی، وزنه برداری و تکواندو به ترتیب 93/0 ، 80/0 و 66/0 بوده است. عملکرد ایران در دوره های 16 ، 19 و 30 جهش و در بین این دوره ها سیر نزولی داشت. ضعیف ترین عملکرد پیاپی ایران از نظر توزیع مدال و کارآیی نسبی (مدال/جمعیت)در سه دوره 1988 تا 1996 بود. ایران در المپیک 2008 پکن ضعیف ترین عملکرد را داشت و در سطح جهان، آسیا، آمریکای مرکزی و جنوبی و افریقا به ترتیب رتبه 51، 10، 5 و 4 را کسب کرد. ایران در المپیک 2012 از لحاظ کارایی نسبی(مدال/ورزشکار) بهترین عملکرد تاریخ خود را داشت و در رده دوم جهان قرار گرفت. همچنین در جدول توزیع مدال در جهان، آسیا، آمریکایی جنوبی و مرکزی و افریقا به ترتیب رتبه 17، 5، 2و 1 را بدست آورد. میانگین رتبه ایران در کل المپیک های حضوریافته به ترتیب 26/31، 33/4، 56/2 و 40/3 در جهان، آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی و مرکزی بود.نتیجه گیری: بنابراین، ایران با توجه به تشابه وضعیت توسعه یافتگی در مقایسه با سایر کشورهای آسیا، آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی، معمولا رتبه بالایی در جدول توزیع مدال و شاخص های نسبی در المپیک ها بدست آورده است

فدراسیون های ورزشی به عنوان متولیان اصلی در رشد و توسعه رشته های ورزشی باید متناسب با نیازهای محیط ورزش، خود را به روزرسانی نمایند. این تحقیق با هدف بررسی ارتباط فناوری اطلاعات و ارتباطات و فرهنگ سازمانی بر سازمان هوشمند با نقش میانجی یادگیری سازمانی انجام شده است. این مطالعه از جمله مطالعات کمی و ابزار جمع آوری اطلاعات آن پرسش-نامه بود. جامعه آماری این تحقیق متشکل از رؤسا، کارشناسان و مسئولان فدراسیون های ورزشی ایران بود. نتایج نشان داد که ICT، فرهنگ سازمانی و یادگیری سازمانی تأثیر معناداری بر سازمان هوشمند دارند. علاوه بر این رابطه فرهنگ سازمانی با سازمان هوشمند با نقش میانجی یادگیری سازمانی نیز معنادار گزارش شد، اما رابطه ICT با سازمان هوشمند با نقش میانجی یادگیری سازمانی معنادار نبود. در انتها با توجه به نتایج تحقیق می توان چنین نتیجه گیری کرد که فدراسیون های ورزشی نیز مانند سایر سازمان ها به منظور رشد و ارتقای خدمات خود به جامعه باید عوامل مؤثر بر هوشمند سازی را در نظر بگیرند، ارتباطات درون و برون سازمانی را بهبود دهند و بر شکل گیری فرهنگ یادگیری سازمانی تأکید نمایند.

هدف از این تحقیق، ارائه راهبردهایی جهت ارتباط دانشکده های علوم ورزشی با مراکز رشد و پارک های علم و فناوری و پیامدهای حاصل از آن است. روش تحقیق کیفی بوده و گردآوری داده ها با مصاحبه و بررسی ادبیات انجام شد. جامعه تحقیق شامل روسا و اعضای هیئت علمی علوم ورزشی کشور، مراکز رشد و کارآفرینی، پارک های علم و فناوری و دیگر مسئولان مرتبط بودند. نمونه گیری تحقیق به صورت هدفمند و با رویکرد گلوله برفی بوده است. پس از انجام 14 مصاحبه، راهبردهای ارتباط بین دانشکده های علوم ورزشی با مراکز رشد و پارک های علم و فناوری شناسایی گردید. تحلیل داده ها با استفاده از سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام گردید. طبق نتایج، 205 کد باز به دست آمده در این تحقیق به دو بخش راهبردها و پیامدها تقسیم شد. راهبردها شامل 5 مقوله اصلی و 15 مقوله فرعی بود. 5 مقوله اصلی راهبردها شامل تخصص گرایی، حمایت و پشتیبانی از ایده های ورزشی، ایجاد و تقویت روحیه کارآفرینی، نوآوری و ایده پردازی، ارتقاء تعامل بین دانشکده، مراکز رشد و جامعه و ایجاد کافه کارآفرینی در دانشکده بود. پیامدها شامل 4 مقوله اصلی و 9 مقوله فرعی بود. مقوله اصلی پیامدها شامل خلق و توسعه فرصت های شغلی ورزشی، برخورداری از حمایت های مراکز رشد و پارک های علم و فناوری، درآمدزایی ایمن، بهبود کیفیت زندگی در جامعه بود. لذا می توان پیشنهاد کرد به منظور برقراری ارتباط دانشکده های علوم ورزشی با این مراکز، باید به آموزش نوآوری، حمایت از ایده ها و ایجاد جو کارآفرینانه در دانشکده پرداخت. همچنین شناسایی نیازهای ورزشی صنعت و جامعه می تواند منجر به تعریف پروژه های نوآورانه و تحریک دانشجویان به ایده پردازی شود.

ورزش تربیتی به عنوان یکی از زمینه هایی که در تربیت نسل جوان نقش داردْ مطرح است. هدف این پژوهش شناسایی پیشران های کلیدی ورزش تربیتی عراق در افق 2033 بود. پژوهش حاضر از نظر مبانی، تفسیرگرایی، از لحاظ رهیافت پژوهش، استقرایی و از حیث ماهیت، ترکیبی بود. جامعه آماری پژوهش ذی نفعان ورزش تربیتی کشور عراق (اساتید دانشگاه، معلمان، دانشجویان و دانش آموزان) بودند که از بین آن ها 20 نفر به صورت هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از ابزارهای مصاحبه و پرسشنامه، برای ممیزی آن از معیارهای لینکلن و گابا (1985) و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل-ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، 71 عامل تأثیرگذار، محیط ورزش تربیتی کشور عراق در افق 2033 را شکل می دهند که از بین آن ها 16 عامل دارای اهمیت و عدم قطعیت بسیار زیاد هستند. همچنین پیشران های کلیدی ورزش تربیتی کشور عراق در افق 2033 پنج پیشران با بیشترین امتیاز در عدم قطعیت و اهمیت است که شامل: 1. نرخ رشد اقتصادی کشور عراق، 2. جهت گیری سیاست داخلی، 3. ضریب نفوذ فناوری، 4. سبک زندگی شهروندان و 5. وضعیت گفتمان زیست محیطی می شود؛ درنتیجه لازم است وضعیت آن ها در طراحی برنامه ها و اقدامات ورزش تربیتی کشور عراق به طور ویژه لحاظ شود. در عراق هیچ بازیگری کنترل کامل روی تمامی این مؤلفه ها و پیشران ها ندارد، اما سیاست گذاران و بازیگران با شناخت این عدم قطعیت های راهبردی، فضا و فرصت بیشتری برای کنشگری مناسب در افزایش انطباق پذیری و تاب آوری ورزش تربیتی با نیروهای کلان محیطی دارند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی جو استادیوم های ورزشی ایران در رویدادهای ورزشی پرتماشاگر است. روش تحقیق توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری تماشاگران لیگ های پرتماشاگر فوتبال، کشتی و والیبال ایران فصل 94_93 بودند. نمونه گیری هدفمند بود و 400 نفر نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه اصلاح شده جو استادیوم های ورزشی چن و همکاران (2013) استفاده شد که روایی محتوا توسط 15 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی و پایایی با آلفای کرونباخ (0/74= α)تأیید شد. از آمار توصیفی و استنباطی ( k-s، فریدمن، کروسکال والیس و اسپیرمن) استفاده شد. نتایج نشان داد که مؤلفه تسهیلات استادیوم بالاترین میانگین (6/67) و تجهیزات الکترونیک پایین ترین میانگین (1/28) را داشتند. در فوتبال مؤلفه (242/67) بالاترین و مؤلفه رفتار تماشاگران با میانگین رتبه ای (150/18) پایین ترین رتبه را داشتند. در کشتی رفتار تماشاگران بالاترین و تسهیلات استادیوم پایین ترین رتبه را داشتند. در والیبال اشتیاق تماشاگران بالاترین و سرگرمی پایین ترین رتبه را داشتند. همچنین مؤلفه های تسهیلات استادیوم با تجهیزات الکترونیکی بیشترین ارتباط را داشت. نتیجه گیری می شود دست اندرکاران در این زمینه برای تقویت مؤلفه های جو استادیوم های ورزشی تلاش کنند تا زمینه لازم برای ایجاد جو مثبت در استادیوم های رویدادهای ورزشی پرتماشاگر فراهم شود.

هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل مؤثر بر گرایش ورزشکاران به سوء مصرف مواد مخدر پس از کناره گیری از ورزش بود. روش پژوهش اکتشافی است و جامعه آماری را ورزشکاران کشتی با چوخه و سایر گروه های مرتبط با موضوع مورد مطالعه تشکیل دادند. بدین منظور، 227 نفر از ورزشکاران فعال (60 نفر)، مربیان و پیشکسوتان (20 نفر)، داوران و نیروهای داوطلب (20 نفر)، ورزشکاران بازنشسته معتاد (17 نفر) و غیر معتاد (30 نفر) و تماشاچیان (80 نفر) به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه محقق ساخته برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی عوامل مؤثر بر گرایش ورزشکاران کشتی با چوخه به سوء مصرف مواد را در سه سطح فردی، سازمانی و اجتماعی و در ده عامل، نگرش مثبت به مواد مخدر، افسردگی، عدم تحمل شکست و ناکامی، کنجکاوی، خانواده، دوستان، کمبود امکانات، محرومیت های اقتصادی- اجتماعی، فقدان برنامه ریزی و بازار مواد، شناسایی کرد. همچنین، عامل محرومیت، نبودن برنامه ریزی و افسردگی به ترتیب بیشترین و عامل کنجکاوی، بازار مواد و خانواده به ترتیب کمترین سهم را در تبیین واریانس کل داشت.

هدف از این پژوهش پیش بینی بی تفاوتی سازمانی کارکنان از طریق هوش راهبردی مدیران در ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق تمامی مدیران و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه (228 نفر) بودند. برای تعیین نمونه آماری از روش کل شمار استفاده شد و نمونه آماری تحقیق متناسب با حجم جامعه در نظر گرفته شد. ابزار مورد استفاده در تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته هوش راهبردی و پرسشنامه استاندارد بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد و همکاران (1389) بود که پایایی آنها به ترتیب 0/92 و 0/97 تعیین شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی (کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند گانه، تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی) با استفاده از نرم افزارهای SPSS22 و LISREL8/70 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین هوش راهبردی و بی تفاوتی سازمانی کارکنان ارتباط منفی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد هوش راهبردی 0/24 از تغییرات بی تفاوتی سازمانی را تبیین می کند. بنابراین به مدیران ادارات ورزش و جوانان پیشنهاد می شود که از طریق توجه ویژه به متغیر هوش راهبردی شرایط را برای کاهش بی تفاوتی کارکنان در سازمان فراهم کنند.