معنایابی و معناسازی متقابل گردشگر و گردشگری (مطالعۀ موردی: شهر همدان)(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
برنامه ریزی و توسعه گردشگری سال سوم زمستان ۱۳۹۳ شماره ۱۱
141 - 159
حوزه های تخصصی:
این مقاله با رویکرد کنش متقابل نمادین به مطالعه ی چگونگی معنایابی و تفسیر گردشگران از گردش گری و مکان های گردشگری می پردازد. هدف تحقیق حاضر، بررسی نقش متقابل نمادین و معنایی میان گردشگر و گردشگری در قالب الگوها و ارزش های هنجاری است. پژوهش حاضر در تمامی مراحل بررس ی خود مت أثر از رویک رد و روش شناسی گافمن و بلومر به عنوان راهنمای نظری بوده است. میدان مطالعه، تع دادی از م کان های گردشگری معروف شهر همدان است: تپه ی باستانی هگمتانه، آرامگاه پورسینا، آرامگاه باباطاهر، گنجنامه، عباس آباد، غار علیصدر و زیارتگاه استر و مردخای که البته هدف محقق، بررسی و تأکید بر این مکان ها نیست و انتخاب و معرفی آن ها صرفاً جهت تعیین و مشخص کردن میدان تحقیقی است که در آن جا مطالعه بر روی گردشگر انجام شده است. نمونه گیری مطالعه «هدفمند» بوده که از میان انواع آن محقق بر معیارهای حداکثر تنوع (جنسیت و سن)، معروف بودن مکان های دیدنی از نگاه گردشگران و پرتجمع ترین این مکان ها، متمرکز بوده است. جهت گردآوری اطلاعات مورد نیاز از روش مشاهدات میدانی و مصاحبه ی عمیق استفاده شده است. روش تحلیل یافته ها، تحلیل موضوعی است؛ بدین گونه که تعداد 13 مقوله که همه ی آن ها از یافته ها نشأت گرفته اند استخراج شد، دربرگیرنده ی در جستجوی اصالت، سوژه ای ادبی، گریز از یکنواختی، ف ردگرایی، جم ع گرایی، خداش ناسی، طب یعت گرایی، زیبایی شن اسی، ارزش مندی آثار باس تانی، تعامل فرهنگی، سوژه ای مشهور، جاذبه های معماری، آب و هوای مطلوب است.