عبدالحسین علی پور

در عصر حاضر، موفقیت دولت ها در رشد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، عمرانی به میزان اهتمام به آموزش و توسعه سرمایه انسانی آن بستگی دارد چرا که رکن اصلی در تصمیم گیری، تصمیم سازی و تصمیم یاری در دولت هاست، با توجه به اینکه دانشگاه ها و نهادهای آموزش عالی نقش مهمی در آموزش نسل های آینده و نیروی متخصص مورد نیاز جامعه، ایفا می کنند و علی رغم پیشرفت های اخیر بین المللی حوزه آموزش حسابداری، اما دانشگاه ها با ارائه سرفصل های صرفاً تئوری، به اندازه کافی بر مهارت کاربردی و حرفه ای دانشجویان توجه نکرده اند و بسیاری از دانشجویان و فارغ التحصیلان این حوزه فاقد دانش و مهارت لازم برای ورود به بازار کار هستند، دقت و توجه به روند تکامل آموزش در حسابداری در طی دوره های مختلف باعث شناخت نقاط ضعف و قوت انواع روش های تدریس می شود که می تواند یه دیدگاه مناسب برای اجرای روش های بروزتر به مدرسین بدهد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است و نتایج پژوهش نشان می دهد با گسترش تکنولوژی باید آموزش حسابداری را هم رو به مدرن شدن پیش برد و از ابزارهای جدید همچون هوش مصنوعی بهره گرفت، البته که باید این تکنیک توأم با تدریس درست باشد. در زوایای مختلف نیز، روش های تدریس مدرن و سنتی دارای معایب و مزایایی هستند. از نظر محتوا روش های تدریس سنتی دانشجویان یا دانش آموزان با توجه به جدول درسی، مفاهیم را که استاد تعیین کرده است یاد می گیرند، اما در روش مدرن دانشجویان یا دانش آموزان با انجام فعالیت های تعاملی و با مشارکت فعال در فرایند یادگیری مطالب را فرا می گیرند. اما از نظر ارتباط در روش سنتی دانشجویان استاد را به عنوان بک منبع اطلاعات و دانش می دانند و با او ارتباط برقرار می کنند، در حالی که در روش مدرن استاد نقش مشاور را داشته و دانشجویان یا دانش آموزان به صورت مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.