رسول ناصرحجتی رودسری

در عصر حاضر، موفقیت دولت ها در رشد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، عمرانی به میزان اهتمام به آموزش و توسعه سرمایه انسانی آن بستگی دارد چرا که رکن اصلی در تصمیم گیری، تصمیم سازی و تصمیم یاری در دولت هاست، با توجه به اینکه دانشگاه ها و نهادهای آموزش عالی نقش مهمی در آموزش نسل های آینده و نیروی متخصص مورد نیاز جامعه، ایفا می کنند و علی رغم پیشرفت های اخیر بین المللی حوزه آموزش حسابداری، اما دانشگاه ها با ارائه سرفصل های صرفاً تئوری، به اندازه کافی بر مهارت کاربردی و حرفه ای دانشجویان توجه نکرده اند و بسیاری از دانشجویان و فارغ التحصیلان این حوزه فاقد دانش و مهارت لازم برای ورود به بازار کار هستند، دقت و توجه به روند تکامل آموزش در حسابداری در طی دوره های مختلف باعث شناخت نقاط ضعف و قوت انواع روش های تدریس می شود که می تواند یه دیدگاه مناسب برای اجرای روش های بروزتر به مدرسین بدهد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است و نتایج پژوهش نشان می دهد با گسترش تکنولوژی باید آموزش حسابداری را هم رو به مدرن شدن پیش برد و از ابزارهای جدید همچون هوش مصنوعی بهره گرفت، البته که باید این تکنیک توأم با تدریس درست باشد. در زوایای مختلف نیز، روش های تدریس مدرن و سنتی دارای معایب و مزایایی هستند. از نظر محتوا روش های تدریس سنتی دانشجویان یا دانش آموزان با توجه به جدول درسی، مفاهیم را که استاد تعیین کرده است یاد می گیرند، اما در روش مدرن دانشجویان یا دانش آموزان با انجام فعالیت های تعاملی و با مشارکت فعال در فرایند یادگیری مطالب را فرا می گیرند. اما از نظر ارتباط در روش سنتی دانشجویان استاد را به عنوان بک منبع اطلاعات و دانش می دانند و با او ارتباط برقرار می کنند، در حالی که در روش مدرن استاد نقش مشاور را داشته و دانشجویان یا دانش آموزان به صورت مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.

از سال ها پیش، حسابداری در خدمت انسان ها و در توسعه تمدن بوده است، کهن ترین مدارک شناخته شده حسابداری لوح های گلین پرداخت دستمزد مربوط به تمدن سومر در بابِل با قدمت 3600 سال پیش از میلاد مسیح می باشد و نشان می دهد که حسابداری در ابتدایی ترین شکل آن به منظور پرداخت دستمزد در بابِل، مصر باستان و یونان قدیم به کار می رفته است. با توجه به تغییرات اجتماعی در حال رشد، حسابداری نیز از روش سنتی و رویه ای خود خارج شده و با توجه به تغییر محیط تجاری نیاز و تقاضا برای تغییر در اطلاعات مالی باعث توسعه حسابداری نیز می شود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-کیفی بوده و روش آن پس رویدادی (تاریخی) است. نتایج پژوهش نشان می دهد توجه به تاریخ حسابداری و پیگیری روند تکامل آن از زمان پیدایش باعث شناخت بهتر و فرهنگ سازی درست تری نسبت به این علم در سطح جامعه می شود.