مهدی مهرانی راد

این پژوهش در چارچوب روان شناسی مثبت گرا به بررسی تأثیر هوش مصنوعی بر عوامل کلیدی از جمله اضطراب، لذت و انگیزه در فرآیند یادگیری زبان انگلیسی می پردازد. هدف این مطالعه بررسی نقش هوش مصنوعی در کاهش موانع عاطفی و ارتقای مهارت گفتاری زبان آموزان است. بدین منظور 64 زبان آموز، که از نظر سطح زبانی با آزمون تعیین سطح آکسفورد همگن شده بودند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 19 جلسه در مدت سه ماه از یک پلتفرم اختصاصی آموزش زبان مبتنی بر هوش مصنوعی برای فعالیت های تعاملی و تقویت مهارت گفتاری استفاده کردند، در حالی که گروه کنترل با روش های سنتی آموزش دیدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس های معتبر برای اضطراب یادگیری زبان خارجی، لذت یادگیری زبان و انگیزه، پیش و پس از مداخله جمع آوری شد. نتایج تحلیل های کوواریانس نشان داد که گروه آزمایشی پس از مداخله کاهش معنادار اضطراب، افزایش لذت و بهبود انگیزه را تجربه کرده است. آزمون های تی زوجی نیز این تغییرات مثبت را تأیید کردند، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. این یافته ها موید پتانسیل تحول آفرین هوش مصنوعی در بهبود شرایط عاطفی و انگیزشی زبان آموزان و ایجاد محیط های یادگیری جذاب و مؤثر است.

این پژوهش به مقایسه تاثیر آموزش صورت محور با ترجمه، آموزش صورت محور بدون ترجمه و آموزش معنا محور بر یادگیری واژگان زبان دوم می پردازد. در این پژوهش 79 دانش آموز پسر دبیرستانی از شهرستان قوچان، که بطور تصادفی انتخاب شدند در سه گروه آموزشی شرکت کردند. در انجام پژوهش، در 10 جلسه، به هر یک از گروه های آموزشی، به شکل متفاوتی واژگان مشترکی از زبان انگلیسی آموزش داده شد. روند آموزش در هر گروه شامل انجام دو نوع تمرین یادگیری واژگان بود؛ تمرین اول همراه با یک متن، و تمرین دوم بدون استفاده از متن انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از روش های آموزشی مذکور باعث ایجاد نتایج متفاوتی در فراگیری واژگان توسط دانش آموزان می شود. یافته های پژوهش نشان داد که کارکرد گروه صورت-محور با ترجمه، برتر از گروه های صورت محور بدون ترجمه و معنا محور است. نتایج به دست آمده با درنظر گرفتن نظریه توجه و فرضیه حجم درگیری مورد بحث قرار گرفت. کاربردهای آموزشی پژوهش نیز ارایه شد.