حمید ورمزیاری

شمار آیات اخلاقی که فضائل و رذائل اخلاقی را بیان می کنند، در قرآن کریم بسیار است. با توجه به اهمیت اخلاق در رشد و کمال انسان، این آیات در قالب پیام های اخلاقی بیشترین کاربرد را دارند؛ از این رو، لازم است از ترجمه های محتوایی و تفسیری همراه این آیات استفاده شود تا پیام اخلاقی آیات دقیق تر منتقل شود. ترجمه صفوی نمونه ای از ترجمه محتوایی و تفسیری است که می توان آن را همراه این آیات به کار برد. در این پژوهش، کیفیت ترجمه صفوی از آیات اخلاقی به روش توصیفی - تحلیلی بر اساس نظریه هنجار رابطه ای اَندرو چسترمن نقد و بررسی شد. چسترمن مطالعات ترجمه را علمی هنجارگرا به معنای توصیفی کلمه میداند. او برای بیان ارتباط میان زبان مبدأ و مقصد از هنجار رابطه ای بهره برده است و با طرح راهبردهایی در سه سطح نحوی، معنایی و منظورشناختی آن را شرح داده است؛ در نتیجه، صفوی در ترجمه آیات اخلاقی در سطح نحوی بیشتر از راهبردهای تحت اللفظی، تغییر مقوله دستوری، تبدیل واحد و وام گیری، در سطح معنایی بیشتر از راهبرد هم شمولی و در سطح منظورشناختی برای توضیح آیات و بیان جمله های محذوف و مقدّر از راهبردهای تغییر میزان صراحت و تغییر اطلاعات استفاده کرده است. او به واسطه کاربرد راهبردهای نحوی، معنایی و منظورشناختی، نکات صرفی، نحوی، معنایی و تفسیری آیات را مطابق زبان معیار فارسی ترجمه و هنجار رابطه ای را لحاظ کرده است؛ از این رو، ترجمه او از آیات اخلاقی کیفیت بسیار خوبی دارد.

Due to the ambiguity, complexity, and context-sensitiveness of discourse markers, their presentation becomes more comprehensive in the process of translation. Additionally, Qur’anic discourse markers enjoy a special delicacy. This article thus investigated the translations of the Qur’anic elaborative discourse marker <em>wæ</em> in two Persian and English translations by Ali Maleki and Tahereh Saffarzadeh, respectively. To this end, 1475 examples of this discourse marker from six randomly selected ajzā of the Qur’an were analyzed using a descriptive and qualitative method. The results show that in numerous cases this discourse marker has not been translated literally but the translators have translated it communicatively, dynamically, and constructively by appealing to different linguistic procedures and by applying 118 different categories and combinations of various contrastive, inferential, temporal, and elaborative Persian and English discourse markers. The translators' approaches affirmed that translation is a dynamic and innovative discourse construction and structuration process influenced by the context of the natural processing of language in social contexts. It is so because of the versatility and dynamicity of interlocutors’ mental conditions and world knowledge as well as the situational circumstances that have bearings on the interpretation and application of meta-communicative elements by translators.