شکوفه دادفرنیا

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ویژگی های شخصیتی و گرایش به اعتیاد با میانجی گری تنظیم هیجان در دانشجویان دانشگاه یزد انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه یزد در نیم سال اول تحصیلی سال 1402-1401 بود که از بین آن ها 210 نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پنج عاملی شخصیت NEO فرم کوتاه (مک کری و کاستا،1992)، تنظیم شناختی هیجان (گارنفسگی و همکاران، 2001) و گرایش به اعتیاد (وید و بوچر، 1992) استفاده شد. داده ها با تحلیل مسیر و نرم افزارهای SPSS نسخه 24 و PLS نسخه 3/3 تحلیل شدند. یافته ها: مدل پیشنهادی برازش مطلوبی داشت. یافته ها نشان داد که اثر مستقیم ویژگی شخصیتی روان رنجوری بر گرایش به اعتیاد (ρ=0.00, β=0.30) مثبت و معنادار و اثرات مستقیم ویژگی های شخصیتی برون گرا (ρ=0.00, β=-0.32) و وجدان گرایی (ρ=0.00, β=-0.24) بر گرایش به اعتیاد منفی و معنادار بود، اما بین ویژگی شخصیتی توافق پذیری (ρ=0.09, β=-0.11) با گرایش به اعتیاد اثر مستقیم و معناداری یافت نشد. همچنین اثر مستقیم روان رنجوری با راهبردهای ناسازگارانه (ρ=0.00, β=0.47) و اثرات مستقیم برون گرا (ρ=0.00, β=0.43) و وجدان گرایی (ρ=0.01, β=0.18) با راهبردهای سازگارانه معنادار بود. درحالی که بین راهبردهای ناسازگارانه با گرایش به اعتیاد (ρ=0.00, β=0.17) رابطه معناداری وجود داشت، اثر مستقیم راهبردهای سازگارانه بر گرایش به اعتیاد (ρ=0.06, β=0.12) معنادار نشد. همچنین مسیر غیرمستقیم ویژگی شخصیتی روان رنجوری بر گرایش به اعتیاد با نقش واسطه ای راهبرد ناسازگارانه (ρ = 0.00, β = 0.09) معنادار شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد ویژگی شخصیتی به عنوان متغیر مستقل و تنظیم هیجان به عنوان متغیر میانجی، عامل مهمی در پیش بینی گرایش به اعتیاد است که می توانند در طرح ریزی مداخلات پیشگیرانه و کارگاه های آموزشی در زمینه مدیریت و کنترل راهبردهای تنظیم هیجان مفید واقع گردد.

مقدمه: پرسشنامه دوسوگرایی به خود (SAM) یک ابزار نسبتا جدید است که برای سنجش سازه دوسوگرایی در بافت علائم وسواس فکری-عملی طراحی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی این پرسشنامه می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. 280 نفر از دانشجویان دانشگاه های شیراز با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و نسخه فارسی پرسشنامه دوسوگرایی به خود، پرسشنامه نشخوار- تأمل و پرسشنامه اعتماد به نفس روزنبرگ را تکمیل کردند. ساختار عاملی پرسشنامه با روش تحلیل عامل اکتشافی مورد بررسی قرارگرفت. برای بررسی پایایی پرسشنامه، ضرایب اسپیرمن براون و آلفای کرونباح محاسبه شد و جهت بررسی روایی همزمان، همبستگی این پرسشنامه با پرسشنامه عزت نفس و نشخوار-تأمل محاسبه شد. یافته ها: تحلیل عامل اکتشافی نشانگر استخراج 4 مؤلفه افکار متعارض درباره خود، دیدگاه دوقطبی نسبت به خود، نگرانی راجع به قضاوت دیگران و اشتغال ذهنی در مورد ارزش خود بود که در مجموع 8/63 واریانس را تبیین می کرد. ضریب پایایی پرسشنامه نیز به روش آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 91/۰ بود. نتیجه گیری: پرسشنامه دوسوگرایی به خود از ویژگی های روان سنجی مطلوبی در جامعه دانشجویی برخوردار است هرچند برای کاربرد آن در سایر جمعیت ها، مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

مقدمه: با وجود شیوع بالا و تبعات زیاد اختلال اضطراب اجتماعی در جامعه دانشجویان، تاکنون مطالعات اندکی برای تعیین اثربخش ترین درمان برای این اختلال انجام شده است. هدف: این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی درمان گروهی عقلانی-عاطفی و درمان گروهی راه حل محور انجام پذیرفت. روش : روش تحقیق از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۴۵ نفر انتخاب و بعد از اجرای مصاحبه بالینی و پرسشنامه فوبیای اجتماعی، به طور تصادفی در سه گروه گماشته شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار ۲۱ SPSS- و به روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که هم درمان عقلانی- عاطفی و هم درمان راه حل محور در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی تأثیر معناداری (۰/۰۱ p< ) دارند، اما درمان گروهی عقلانی-عاطفی تأثیر بیشتری دارد (۰/۰۱ p< ). نتیجه گیری: ب ا توج ه ب ه نتای ج به دست آمده، می توان از دو درمان گروهی راه حل محور و عقلانی-عاطفی به عنوان روش ی مناس ب و مؤث ر در کاهش اضطراب اجتماعی دانشجویان اس تفاده نم ود. هر چند با توجه به نتیجه مطالعه حاضر درمان گروهی راه حل محور اثربخشی بیشتری را در عمل نشان داد اما برای نتیجه گیری قطعی درباره برتری آن نیاز به پژوهش های بیشتری است.