دوسوگرایی به خود

مقدمه: پرسشنامه دوسوگرایی به خود (SAM) یک ابزار نسبتا جدید است که برای سنجش سازه دوسوگرایی در بافت علائم وسواس فکری-عملی طراحی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی این پرسشنامه می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. 280 نفر از دانشجویان دانشگاه های شیراز با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و نسخه فارسی پرسشنامه دوسوگرایی به خود، پرسشنامه نشخوار- تأمل و پرسشنامه اعتماد به نفس روزنبرگ را تکمیل کردند. ساختار عاملی پرسشنامه با روش تحلیل عامل اکتشافی مورد بررسی قرارگرفت. برای بررسی پایایی پرسشنامه، ضرایب اسپیرمن براون و آلفای کرونباح محاسبه شد و جهت بررسی روایی همزمان، همبستگی این پرسشنامه با پرسشنامه عزت نفس و نشخوار-تأمل محاسبه شد. یافته ها: تحلیل عامل اکتشافی نشانگر استخراج 4 مؤلفه افکار متعارض درباره خود، دیدگاه دوقطبی نسبت به خود، نگرانی راجع به قضاوت دیگران و اشتغال ذهنی در مورد ارزش خود بود که در مجموع 8/63 واریانس را تبیین می کرد. ضریب پایایی پرسشنامه نیز به روش آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 91/۰ بود. نتیجه گیری: پرسشنامه دوسوگرایی به خود از ویژگی های روان سنجی مطلوبی در جامعه دانشجویی برخوردار است هرچند برای کاربرد آن در سایر جمعیت ها، مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی ترس از خود در رابطه بین دوسوگرایی به خود و اطمینان جویی با باورهای وسواسی انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی_همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان شهر تهران در سال 1402 بودند. به روش نمونه گیری در دسترس، نمونه ای به تعداد 447 نفر انتخاب و در مطالعه شرکت کردند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه باورهای وسواسی بک - فرم کوتاه (OBQ، کارگروه شناخت در وسواس، 2001)، پرسشنامه دوسوگرایی به خود (SAQ، بار و کیریوس، 2007)، سیاهه اطمینان جویی آشکار و پنهان (CORSI، رادومسکی و همکاران، 2020) و پرسشنامه ترس از خود (FSQ، آرادما و همکاران، 2013) بودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل معادلات ساختاری حاکی از برازش مناسب مدل بود. یافته ها نشان داد که دوسوگرایی به خود و اطمینان جویی به صورت مستقیم قادر به پیش بینی باورهای وسواسی بودند (۰01/۰p‹). همچنین دوسوگرایی به خود و اطمینان جویی به صورت غیر مستقیم از طریق ترس از خود توانستند باورهای وسواسی را پیش بینی کنند (۰01/۰p‹). این نتایج نشان می دهد که دوسوگرایی به خود و اطمینان جویی با توجه به نقش مهم ترس از خود می توانند تبیین کننده باورهای وسواسی باشند و لزوم توجه به این عوامل در تعامل با یکدیگر در برنامه های کاهش باورهای وسواسی ضروری است.