علی اصغر سرایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی ساختاری رابطه شایستگی هیجانی-اجتماعی و درگیری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی بر اساس نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش توصیفی_همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد در سال تحصیلی 1401-1402 بود که از این میان 383 نفر به شیوه خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. گردآوری داده های پژوهش به شیوه خودگزارشی و با استفاده از مقیاس درگیری تحصیلی (AES) ریو (2013)، پرسشنامه شایستگی هیجانی-اجتماعی (SECQ) زو و ای (2012) و مقیاس خودکارآمدی تحصیلی (ASEQ) جینکز و مورگان (1999) انجام شد. جهت سنجش پیشرفت تحصیلی معدل دانش آموزان در امتحانات پایان ترم محاسبه و به عنوان شاخصی از پیشرفت تحصیلی آنان در نظر گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی و روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد، بین درگیری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (05/0≥P ). دیگر یافته پژوهش نشان داد اثر مستقیم شایستگی هیجانی-اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی غیرمعنادار است (05/0<P). ضرایب غیر مستقیم مشخص کرد، اثر غیرمستقیم شایستگی های هیجانی-اجتماعی و درگیری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی با نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی معنادار است. در نهایت شاخص های برازش به دست آمده از مدل کلی با داده های جمع آوری شده برازش مطلوب را دارا بودند. بر این اساس شایستگی هیجانی-اجتماعی و درگیری تحصیلی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق خودکارآمدی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی مرتبط است.

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی گروهی و آموزش رفتار برنامه ریزی شده بر خطرپذیری دانشجو معلمان  در معرض اعتیاد دانشگاه فرهنگیان مشهد اجرا شد.  روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه کنترل و گواه بود. جامعه اماری این پژوهش کلیه دانشجو معلمان دوره کارشناسی شهر مشهد در سال تحصیلی 99-1398 می باشد که 48 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و در چهار گروه طرحواره درمانی گروهی(12 نفر)، آموزش رفتار برنامه ریزی شده(12 نفر) گروه ترکیبی(12 نفر) و  گروه گواه(12 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. اطلاعات مورد نیاز  پژوهش با استفاده از پرسشنامه های اعتیاد پذیری وپرسشنامه خطرپذیری، در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و سه ماه بعد از پیان مداخله، جمع آوری گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss22 و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شد.. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد طرحواره درمانی گروهی(01/0>P) و آموزش رفتار برنامه ریزی شده(01/0>P) بر کاهش خطرپذیری و اعتیادپذیری دانشجو معلمان تاثیر معنی داری دارد که این تاثیر بعد از یک ماه پیگیری(01/0>P) در هر دو گروه با دوام بود. همچنین تفاوت معنا داری بین دو شیوه مداخله وجود نداشت(01/0<P). نتیجه گیری: می توان از هر دو نوع مداخله در پیشگیری از اعتیاد جوانان بهره گرفت.

مقدمه و هدف: هدف از  پژوهش حاضر ، بررسی نقش ادراکات کلاسی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان با نقش میانجی باورهای انگیزشی وجهت گیری هدف بودروش شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی وطرح آن نیز همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. بدین منظور 403 نفر از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان  مشهد با روش  نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند وجهت جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه ادراکات کلاسی جنتری و دیگران(2002) ، جهت گیری هدف الیوت و مک گری گور (2001) و راهبردهای انگیزشی یادگیری پینتریچ و دیگران(1991)  استفاده گردید. ارتباط متغیر  ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری آزمون شد .  یافته ها: نتایج نشان دادکه ادراکات کلاسی، پیش بینی کننده مثبت جهت گیری هدف، باورهای انگیزشی و عملکرد تحصیلی دانشجویان بود. همچنین جهت گیری هدف و باورهای انگیزشی پیش بینی کننده مثبت عملکردتحصیلی بودند.نتیجه گیری: نهایتا نتایج پژوهش تایید کننده نقش معنی دار میانجی جهت گیری هدف و باورهای انگیزشی در رابطه ادراکات کلاسی و عملکرد تحصیلی بود .

هدف از  پژوهش حاضر ، تعیین رابطه بین باورهای انگیزشی و عملکرد تحصیلی  دانشجویان با نقش میانجی جهت گیری هدف است،. بدین منظور 403 نفر از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان  مشهد با روش  نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های راهبردهای انگیزشی یادگیری (پینتریچ وهمکاران، 1991) و جهت گیری هدف (الیوت و مک گری گور، 2001) را تکمیل نمودند.ارتباط متغیر  ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری آزمون شد بر اساس نتایج این پژوهش ، مدل مفهومی ارائه شده ، با توجه به شاخص های مدل، از برازندگی لازم برخوردار است. نتایج نشان دادکه باورهای انگیزشی پیش بینی کننده  جهت گیری هدف و عملکرد تحصیلی دانشجویان بود. همچنین جهت گیری هدف  پیش بینی کننده عملکردتحصیلی است. در مورد نقش میانجی متغیرها، نتایج نشان داد که باورهای   انگیزشی به واسطه جهت گیری اهداف به طور غیر مستقیم بر عملکرد تحصیلی اثر دارد.