شفیق مهربان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه­درمانی شناختی-رفتاری ( CBT ) بر کاهش اضطراب جدایی در کودکان کم‌شنوا بود. روش پژوهش مطالعه حاضر از نوع نیمه­تجربی است که در آن از طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه‌ی آماری شامل کلیه کودکان کم­شنوا 6 تا 12 ساله تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان کامیاران در سال 1397 بود. 26 نفر از کودکانی که نمره بالاتر از نقطه برش را در زیرمقیاس اختلال اضطرابی جدایی در پرسشنامه علائم مرضی کودکان کسب کرده بودند، به صورت تصادفی در گروه آزمایش (13 نفر) و گروه گواه (13 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه تحت آموزش مهارت‌های مبتنی بر CBT قرار گرفت. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تفاوت معنی­داری بین گروه آزمایش و گواه در نمرات اضطراب جدایی در پیش­آزمون و پس­آزمون را نشان داد (001/0 p< ). بنابراین می­توان گفت که آموزش مهارت‌های مبتنی بر CBT موجب کاهش اضطراب جدایی در کودکان کم‌شنوا می­شود و به عنوان یک مداخله درمانی سودمند برای کودکان کم‌شنوا در مراکز بهزیستی و درمانی توصیه می­شود.

سابقه و هدف: شایع ترین سرطان در میان زنان، سرطان پستان است که می تواند مشکلات روان شناختی زیادی برای افراد مبتلا به آن به وجود آورد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر تسهیل فرایند رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را همه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر ارومیه در سال 1396 تشکیل دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، 30 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان گروه آزمایش 12 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) معنویت درمانی گروهی دریافت کردند ولی شرکت کنندگان گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در این پژوهش از پرسش نامه رشد پس از سانحه استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیّره تجزیه و تحلیل شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: یافته ها نشان داد معنویت درمانی به طور معناداری در تسهیل فرایند رشد پس از سانحه زنان مبتلا به سرطان پستان مؤثر بوده است (05/0>P)؛ به عبارتی دیگر، این مداخله توانست میزان رشد پس از سانحه را در گروه آزمایش ارتقا دهد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از کارآمدی معنویت درمانی گروهی بر تسهیل فرایند رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود؛ بنابراین معنویت درمانی را می توان روشی برای رشد و بهبود بیماران مبتلا به سرطان پستان دانست و از آن بهره برد.

سابقه و هدف: مسئله هویت دینی و ملی جوانان با توجه به درصد بالای جمعیت و نقش سازنده آنان در سرنوشت آینده کشور، اهمیت دوچندانی دارد. مدرسه به دلیل الگوگیری دانش آموزان از دیگران، نقش بسزایی در شکل گیری هویت دارد و هویت ملی و دینی در دانش آموزان می تواند نقش مهمی در عملکرد آنان ایفا کند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه هویت ملی و دینی با افسردگی و کیفیت زندگی در دانش آموزان بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی و توصیفی است. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان مقطع تحصیلی متوسطه اول شهرستان بوکان بودند که به روش نمونه گیری دردسترس 525 نفر از آنان برای نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های هویت ملی و هویت دینی احدی و پرسش نامه های کیفیت زندگی و افسردگی کودک و نوجوان (CADS) جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها نیز از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که هویت ملی با نمره کلی کیفیت زندگی، سلامت روانی، سلامت جسمانی و کیفیت محیط زندگی رابطه مثبت؛ و با افسردگی رابطه منفی و معنادار داشت؛ اما هویت دینی با افسردگی رابطه منفی و معنادار و با نمره کلی کیفیت زندگی و خرده مقیاس های سلامت روانی، سلامت جسمانی و روابط اجتماعی رابطه مثبت و معنادار داشت و فقط با کیفیت محیط زندگی رابطه معنادار نداشت. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که هویت ملی و دینی پیش بینی کننده های معتبری برای کیفیت زندگی و افسردگی در دانش آموزان هستند. نتیجه گیری: هویت ملی و دینی متغیّرهای مهمی برای سلامت روان و بالابردن کیفیت زندگی هستند. بنابراین لازم است صاحبان امر در آموزش و پرورش در برنامه ریزی درسی و تحصیلی آنها را مدنظر قرار دهند.

مقدمه: ورود به سربازی سلامت روانی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد. یکی از راهکارهای بهبود سلامت روان افراد یادگیری مهارت های تاب آوری است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های تاب آوری بر سلامت روان سربازان بود. روش: نوع مطالعه پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل سربازان وظیفه ستاد انتظامی کرمانشاه بودند که از بین آن ها تعداد 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 28 سؤالی سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، 1979) استفاده شد. گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت (به مدت 75 دقیقه و هفته ای دو جلسه) آموزش قرار گرفتند، سپس نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که مداخله آموزش مهارت های تاب آوری در افزایش سلامت روان سربازان در گروه آزمایش تأثیر معنی داری داشته است (01/0> p ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش مهارت های تاب آوری موجب افزایش سلامت روان سربازان می شود؛ بنابراین این برنامه آموزشی و کارگاه ها و تشکیل گروه های مشاوره و حمایتی می تواند جزء برنامه های مداخلاتی در جهت بهبود سلامت سربازان مورداستفاده قرار گیرند.

طرح مسئله: هدف این مقاله، بررسی رابطه ی بین هوش معنوی و سلامت عمومی در بین دانشجویان و مقایسه ی این دو مفهوم در بین دختران و پسران است. روش: این پژوهش یک مطالعه ی همبستگی مقطعی می باشد که در بین 100 دانشجوی دختر و پسر براساس روش نمونه گیری در دسترس با دو پرسشنامه خودگزارش دهی هوش معنوی) و پرسشنامه ی 28 سئوالی سلامت عمومی . اجرا شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون وجود رابطه ی مثبت بین هوش معنوی و سلامت عمومی را نشان داد. نتایج: مطابق با یافته ها، می توان نتیجه گرفت که رابطه ی مثبت و معنی داری بین هوش معنوی و سلامت عمومی به عنوان دو متغیر اساسی در زندگی، وجود دارد