مجید حمدانی

با توجه به شرایط محیطی کشور ایران و همسایگی اش با کشورهایِ عربی یادگیری زبان عربی به منزله زبان دوم اهمیت فراوانی دارد. به این منظور، زبان عربی در دوره اول و دوم مقطع متوسطه آموزش داده می شود. این مقاله به مقایسه روش های تدریس در حفظ و یادسپاری واژه های عربی دانش آموزان پسر در دوره متوسطه اول شهرستان اهواز می پردازد. به منظور یادسپاری 200 واژه، پس از آموزش افراد در کلاس های مرسوم و آموزش تکمیلی در سه گروه مطالعاتی به سه روش تدریس مرسوم، بر اساس طرح تحقیق، فلش کارت های دیجیتالی و پویانمایی تهیه شد. طبق این مقایسه، 8 هفته پس از شروع آموزش ها، در پس آزمون، روش فلش کارت های دیجیتالی و پویانمایی با ضریب خطای 0/05 تفاوت معناداری با روش تدریس مرسوم داشتند. اما با گذشت 1۶ هفته از آموزش ها و در مرحله پیگیریْ روش به یادسپاریِ واژه ها با استفاده از پویانمایی فقط با ضریب خطای 0/01 تفاوت معناداری در مقایسه با روش تدریس مرسوم و فلش کارت های دیجیتال داشت. همچنین این روش با میانگین به یادسپاری بیش از 128 واژه موفق بوده است. 

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تأثیر بازخورد خودکنترلی، آزمونگر کنترلی و جفت شده بر یادگیری تکلیفی پرتابی دارت در کودکان 11-8 ساله مبتلا به اختلالات طیف بیش فعال/نقص توجه شهرستان اهواز بود. نمونه آماری پژوهش شامل 40 کودک بود که به صورت تصادفی ساده در چهار گروه بازخورد خودکنترلی، آزمونگر کنترلی، جفت شده و کنترل قرار گرفته و به تمرین مهارت پرتاب دارت با دست برتر در 6 جلسه و هر جلسه 2 دسته کوشش 10 تایی در مرحله اکتساب پرداختند. پس از 24 ساعت، آزمودنی ها در آزمون یادداری که شامل 10 کوشش بدون دریافت بازخورد بود شرکت کردند سپس در شرایطی متفاوت در مرحله انتقال که شامل یک دسته 10 کوششی بدون بازخورد بود، شرکت نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها ازطریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که در تمامی مراحل یادگیری گروه بازخورد خودکنترل عملکرد بهتری نسبت به سه گروه دیگر داشته و تفاوت مابین گروه خودکنترلی با گروه های دیگر معنادار بود (P<0.05). این یافته ها تأیید مجددی بر این نکته می باشد که ارائه بازخورد به صورت خودکنترلی حتی در کودکان با اختلالات ژنتیکی در فرایند یادگیری و افزایش انگیزش و اعتماد به نفس در یادگیرنده برای یادگیری سودمند می باشد.

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه آموزش جرات ورزی بر بهبود خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان بود. روش: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دختردانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان در سال تحصیلی 96-1395 بود. برای انتخاب حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی منظم 30 نفر دانشجو انتخاب و در دو گروه مساوی آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی تحصیلی مورایز(2001) و پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف(1989) بود. برای گروه آزمایش، 15 جلسه ی 90 دقیقه ای هفتگی برنامه ی آموزش جرات ورزی اجرا شد؛ ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری و تک متغیری با کمک نرم افزار آماری Spss25 در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که مداخله ی به کار رفته باعث افزایش سطوح خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روان شناختی دانشجویان شد (001/0P<). نتیجه گیری: با انجام مداخله ی برنامه آموزش جرات ورزی می توان به بهبود وضعیت خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان کمک نمود