سروین سالار

سروین سالار

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱ تا ۴ مورد از کل ۴ مورد.
۱.

تأثیر هشت هفته برنامة تمرینی ثبات مرکزی بر عملکرد مجموعه کمری لگنی کودکان طیف اوتیسم(مقاله علمی وزارت علوم)

کلیدواژه‌ها: کودکان ثبات مرکزی استپ داون طیف اوتیسم عملکرد کمری لگنی

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی ورزش معلولین
  3. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی حرکات اصلاحی
تعداد بازدید : ۱۴۴۹ تعداد دانلود : ۸۱۱
کنترل عصبی- عضلانی مطلوب مجموعه کمری لگنی هنگام حرکت انسان نقشی حیاتی در حفظ پاسچر تنه و افزایش کارایی حرکت دارد. اختلال طیف اوتیسم از جمله معلولیت های رشدی-عصبی است. این کودکان به دلیل نقص رشدی در سیستم عصبی و نیز کم تحرکی، دچار ضعف تعادل، ثبات و کنترل تنه هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین ثبات مرکزی بر عملکرد مجموعه کمری لگنی کودکان اوتیسم است. نمونه آماری شامل 32 پسر دارای اختلال طیف اوتیسم با دامنه سنی10-6 سال بود که بر حسب شاخص تشخیصی گیلیام گارز همگن شده و به طور تصادفی در دو گروه 16 نفره کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. تمرینات ثبات مرکزی براساس پروتکل جفری به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته به صورت انفرادی در گروه تجربی اجرا شد. عملکرد مجموعه کمری لگنی از طریق آزمون استپ داون سنجیده شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها با آزمون کولموگروف اسمیرنوف، از آزمون تی وابسته و مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد تمرینات ثبات مرکزی در بهبود عملکرد کمری لگنی سمت برتر و غیربرتر کودکان اوتیسم در گروه تجربی مؤثر بوده است (05/0(P≤ درصورتی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. ازاین رو می توان این تمرینات را به عنوان برنامه ای مؤثر در کارایی عملکردی تنه و ثبات ناحیه مرکزی بدن در برنامه های توانبخشی کودکان اوتیسم توصیه کرد.
۲.

تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر استقامت عضلات تنه پسران با اختلال طیف اُتیسم(مقاله علمی وزارت علوم)

کلیدواژه‌ها: استقامت عضلات تنه تمرینات ثبات مرکزی اختلال طیف اتیسم

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۲۳۰ تعداد دانلود : ۱۳۴
هدف: اختلال طیف اتیسم با نقص در ارتباطات اجتماعی، حرکات کلیشه ای و تعاملات محدود شناسایی می شود. اختلال ثبات وضعیتی در کودکان با اختلال طیف اتیسم شایع است. هدف از این مطالعه بررسی اثر 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی بر استقامت عضلات تنه پسران با اختلال طیف اتیسم است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه گواه و پیش آزمون-پس آزمون است. 32 پسر 10 - 6 ساله با اختلال طیف اتیسم به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جای گرفتند و تمرینات ثبات مرکزی به مدت 8 هفته، هفته ای 3 بار و هر جلسه 45 دقیقه به طور انفرادی در گروه آزمایشی اعمال شد. برای ارزیابی استقامت عضلات تنه از آزمون مک گیل شامل فلکشن تنه، فلکشن جانبی تنه و بیرینگ سورنسن استفاده شد. یافته ها: یافته های آماری حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد که 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی اثر معناداری بر استقامت عضلات تنه پسران با اختلال طیف اتیسم در گروه آزمایشی داشته است (p≥0.05). نتیجه گیری: با توجه به ضعف ثبات وضعیتی در کودکان با اختلال طیف اتیسم و ازآنجایی که، ثبات ناحیه مرکزی موجب کاهش نوسانات قامت و حفظ راستای صحیح بدن خواهد شد، تمرینات ثبات مرکزی می تواند جهت ارتقا استقامت و ثبات بخشی عضلات تنه پسران با اختلال طیف اتیسم مؤثر باشد. ازاین رو، اجرای تمرینات ثبات مرکزی در کودکان با اختلال طیف اتیسم پیشنهاد می شود.
۳.

Physical activity levels in Iranian children and adolescents with autism spectrum disorder(مقاله علمی وزارت علوم)

کلیدواژه‌ها: adolescents Autism Spectrum Disorder children Physical activity

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۶۸ تعداد دانلود : ۱۱۸
Background: Autism spectrum disorder is a neuro-developmental disorder with a significant deficiency in communication characteristics, social interactions and stereotyped behaviors. Aim: The purpose of this study was to investigate physical activity participation in Iranian children and adolescent with autism spectrum disorders. Materials and Methods: The research method was descriptive and survey. The statistical samples were 370 children and adolescent with ASD, age 8-20 years from Iran. The international physical activity questionnaire for older children and adolescents used for measuring physical activity levels. Data analyzed by using SPSS<sub>23 . Results: The results showed that 73.8% of participants were inactive during the last 7 days; 17.8% of them were active occasionally (1 to 2 times); 6.5% (3 to 4 times) and 1.1% (5 to 6 times) were physically active. During the last 7 days on weekends, 58.2% reported usually sitting position, 22.2% walking or standing, and 14.6% running or active playing and only 1.1% reported lots of running or playing. There was no significant difference in physical activity levels between girls and boys. Conclusion: The results showed the limited participation in physical activity among Iranian children and adolescents with ASD. This study seems to be a helpful for identifying the patterns and promotion of physical activity.
۴.

The effect of training program on Autism Spectrum Quotient scores(مقاله علمی وزارت علوم)

کلیدواژه‌ها: Autism spectrum quotient Training

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۵۱ تعداد دانلود : ۳۶
Background: Autism Spectrum Quotient (AQ) functions as an evaluative instrument designed to assess traits associated with autism. Variances exist within the brain of individuals on the autism spectrum. Moreover, certain exercises have the potential to impact specific regions of the brain. Aim: This study aims to investigate how the program training of this study impact Autism—Spectrum Quotient. Materials and Methods: Forty-two children aged 7-10 years with ASD were recruited to participate in this study. These children were randomly divided into two groups: the control group (N=10, 7.80±1.35 years) and the experimental group (N=32, age: 8.16±1.16 years). The experimental group underwent an 8-week training program. The Autism Spectrum Quotient (ASQ) questionnaire was used to assess the participants' scores in the pretest and posttest. This questionnaire consists of five subscales: social skills, attention switching, attention to details, communication, and imagination, as well as a total score. Results: Based on the results, the program training had an impact on attention to detail (P=0.017) and social skills (P=0.057). However, there was no significant difference between the pretest and posttest scores for attention switching (P=0.096), communication (P=0.07), and imagination (P=0.161). Conclusion: Based on the results, we can conclude that the program had a small but significant effect in terms of quantity. Due to the specific and unique structure of the brain, it takes time to achieve a substantial impact.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان