فریبا منظمی تبار

مقدمه: تفاوت های بین فردی در زوجین زمینه ساز تعارضات، و تعارضات زناشویی بخش اجتناب ناپذیر زندگی مشترک شده است که زندگی زوجین را تهدید می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر تصویرسازی ارتباطی و زوج درمانی راه حل محور بر الگوهای ارتباطی زوجین متعارض انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی زوجین متعارضی که در سال های 1402_1401 به مراکز مشاوره شهر همدان مراجعه کرده بودند تشکیل دادند که پس از غربال گری با پرسشنامه تعارضات زناشویی (ثنایی ذاکر و همکاران، 1387)، 45 زوج به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه (دو گروه آزمایشی، یک گروه کنترل) قرار داده شدند (هر گروه 15 زوج). گروه های آزمایشی هفته ای یک بار در 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت زوج درمانی تصویرسازی ارتباطی (Hendrix و Hunt، 2013) و زوج درمانی راه حل محور (Macdonald، 2007) قرار گرفتند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه الگوهای ارتباطی (Christensen و Sullaway، 1983) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و با نرم افزار SPSS-26 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر دو روش درمانی در بهبود الگوهای ارتباطی اثربخش بودند (0/001=P). اما درمان تصویرسازی ارتباطی نسبت به راه حل محور در کاهش ارتباطات توقع/کناره گیری (0/035=P) و اجتنابی متقابل (0/001=P) اثربخشی بیشتری داشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، می توان زوج درمانی های تصویرسازی ارتباطی و راه حل محور را برای بهبود روابط زوجین متعارض استفاده نمود. اما برای اثربخشی بیشتر بهتر است زوج درمانی تصویرسازی ارتباطی خط نخست درمان باشد. بنابراین به زوج درمانگران و مراکز مشاوره توصیه می شود برای کاهش تعارضات و بهبود روابط زوجین متعارض این رویکردهای درمانی را مورد استفاده قرار دهند.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه سبک های فرزندپروری والدین با تعارض والد-نوجوان و مسئولیت پذیری در نوجوانان انجام گرفت. روش پژوهش پیش رو، توصیفی-همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه نوجوانان مراجعه کننده به مرکز مشاوره و مددکاری فرماندهی انتظامی استان همدان که 250 نفر بودند، تشکیل دادند که از این جامعه، به شیوه نمونه گیری تصادقی ساده، 112 نفر، شامل 56 پسر و 56 دختر برگزیده شدند. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز، از ابزار پرسشنامه استفاده گردید. یافته ها نشان داد که میزان بالای کیفیت سبک های فرزندپروری والدین با تعارض والد-نوجوان پایین نوجوانان و میزان بالای کیفیت سبک های فرزندپروری والدین با مسئولیت پذیری بالای نوجوانان همبستگی دارد.

هدف این مطالعه، پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان با بررسی رابطه ی مهارت های تدریس،هیجان های تحصیلی(مثبت و منفی) استرس تحصیلی و کنترل رفتاری ادراک شده(مثبت و منفی) بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان بود. روش نمونه گیری ، نمونه گیری طبقه ای نسبی بود که تعداد 360 نفر انتخاب گردید. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. اعتبار مدل اندازه گیری با استفاده از پارامترهای آلفای کرونباخ،ضریب پایایی مرکب ، روایی همگرا و روایی واگرا برآورد شد . در بخش ارزیابی مدل ساختاری ، معیارهای ضریب تعیین،اندازه ی اثر، ضریب استون-گایسر محاسبه گردید. بررسی معیار برازش بر اساس رویکرد حداقل مربعات جزیی صورت گرفت. داده های پژوهش به وسیله نرم افزارهای SPSS نسخه ی 25 و اسمارت پی ال اس نسخه ی 3 تحلیل شدند که نتایج ارزیابی ها در هر سه بخش ، روایی ، اعتبار و برازش الگوی پیشنهادی را در سطح مطلوبی نشان داد، به گونه ای که الگوی پیشنهادی قابلیت به کارگیری در موقعیت های مختلف توسط محققان را دارد. نتایج نشان داد رابطه ی کنترل رفتاری ادراک شده مثبت با پیشرفت تحصیلی دانشجویان معنادار بود و نقش کلیدی مهارت اساتید دانشگاه در پیشرفت دانشجویان مورد تائید قرار گرفت.

هدف: این پژوهش با هدف ساخت و اعتباریابی آزمون خرد بر اساس مؤلفه های ایرانی انجام گرفت. روش: در این پژوهش از روش ترکیبی(کیفی-کمی) از نوع طرح اکتشافی سود برده شد. در مرحله اول(کیفی)، ابتدا با 20 نفر از اساتید علوم انسانی شهر همدان، مصاحبه(نیمه ساختار یافته) انجام شد (روش پژوهش کیفی از نوع پدیدار شناسی بود). روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس اشباع نظری بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات مصاحبه ها از روش تحلیل محتوای آشکار استفاده شد. در مرحله دوم(کمی) براساس کد گذاری و تدوین مضامین اطلاعات حاصل از مصاحبه ها پرسشنامه ای 40 سوالی تدوین شد. سپس براساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 400نفر (281 نفر زن و 119 نفر مرد) در پژوهش شرکت کردند. در این مرحله برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی سود برده شد(آزمون بارتلت و KMO و نمودار سنگریزه). همچنین به منظور بررسی روایی سازه آزمون خرد از ضریب همبستگی درونی پرسشنامه و ضریب همبستگی این آزمون با آزمون آردلت ، برای روایی محتوایی آزمون خرد از ضریب آلفای کرونباخ و روش دو نیمه کردن و برای پایایی آزمون از روش باز آزمایی استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل محتوا در مرحله اول(کیفی) نشان داد که خرد دارای چهار مولفه است :1 - مؤلفه « شناختی» ،2 - مؤلفه ی «عاطفی» ،3- مؤلفه «انعطاف پذیری و گشودگی به تجربه » ،4- مؤلفه «از خود فراروی / هدفمندی و جستجوی معنا». همچنین نتایج حاصل از تحلیل عاملی(مرحله دوم) چهار عامل را نشان داد؛ عامل اول(شامل سوالات 2-3-4-5-6-8-10-14-15-20-21-32-40) با عنوان «بعد عاطفی»، عامل دوم (شامل سوالات 1-7-9-12-13-16-17-19-22-23-24-25-29-30) با عنوان « بعد شناختی»، عامل سوم(شامل سوالات 26-27-28-35-36-38) با عنوان «بعد انعطاف پذیری» و عامل چهارم(شامل سوالات 11-18-31-33-34-37-39) با عنوان «بعد از خود فرا روی». نتایج پژوهش بیانگر آن است که ساخت آزمون خرد از اعتبار و روایی لازم برخوردار است. نتیجه گیری: براساس نتایج حاصل از پژوهش در دو مرحله کیفی و کمی می توان گفت که خرد دارای 4 مولفه شناختی ، عاطفی ، گشودگی به تجربه و از خود فراروی است.

هدف این پژوهش شناسایی رابطه بهزیستی معنوی و امیدواری با رضایت از زندگی در سالمندان می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و 85 نفر (46 مرد و 39 زن) از ساکنان خانة سالمندان همدان و ملایر انتخاب و به پرسش نامه های بهزیستی معنوی، امیدواری، و رضایت از زندگی پاسخ دادند. تحلیل نتایج با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل، و تحلیل رگرسیون صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین بهزیستی معنوی (65/0=r) و امیدواری (45/0=r)، با رضایت از زندگی رابطه معنادار وجود داشت (01/0>p). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بهزیستی معنوی و امیدواری قادرند که 40 درصد از واریانس رضایت از زندگی سالمندان را تبیین کنند. در متغیر های امیدواری (03/2=t، 05/0>p) و رضایت از زندگی میانگین مردان بیشتر از زنان و در سایر خرده مقیاس ها بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت. نتایج نهایی نشان می دهد که بین بهزیستی معنوی و امیدواری با رضایت از زندگی در سالمندان رابطه معنادار مثبت وجود دارد. این دو متغیر سهم قابل توجهی از واریانس رضایت از زندگی را تبیین می کنند.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس کوتاه سنجش شدت نگرانی (BMSW) در دانشجویان بود. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی-پیمایشی شامل چهار گروه بود، گروه اول را 350 دانشجوی (165 مرد و 185 زن) دانشگاه آزاد اسلامی همدان که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند تشکیل می داد و سه گروه دیگر را بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی (43 نفر)، اختلالات خلقی (39 نفر) و بیماران مبتلا به سایر اختلالات محور I (55 نفر) تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به پرسش نامه های BMWS، فراشناخت (MCQ)، پرسش نامه نگرانی پن استیت (PSWQ) و مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (GADS) پاسخ دادند. داده ها به کمک نرم افزارهای SPSS.16 و AMOS تحلیل شدند. یافته ها: ضرایب آلفای کرونباخ و آزمون- بازآزمون به ترتیب 92/0 و 82/0 به دست آمد. نتایج آزمون t مستقل حاکی از این بود که میانگین نمرات BMWS دانشجویان به طور معنی داری پایین تر از سه گروه دیگر بود. هم چنین نمرات گروه مبتلا به اختلالات اضطرابی از دو گروه دیگر به طور معنی داری بالاتر بود (001/0>P). تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد 8 سؤال BMWS تنها از یک عامل اشباع شده است که می تواند03/67 واریانس مقیاس را تبیین کند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول نشان داد که عامل ذکر شده به خوبی با داده ها برازش دارد (95/0 AGFI=، 03/0RMSEA=، 96/0=GFI). نتیجه گیری: پرسش نامه BMWS ابزاری معتبر و پایا برای سنجش نگرانی است.