فرناز ترابی

هدف از این مطالعه تأثیر تمرین های واقعیت مجازی بر عملکرد مهارت های ادراکی - حرکتی دختران تکواندوکار بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. با توجه به دسترس بودن انتخاب نمونه ها، جامعه آماری پژوهش حاضر را 24 تکواندوکار (با رده کمربند سفید، زرد، سبز) تشکیل می دهند که با مقدمات ورزش تکواندو آشنایی کامل دارند و با کسب رضایت از خانواده و آزمون های استقامت قلبی عروقی و سطح نسبتا خوب ورزشی انتخاب گردیدند. یک گروه تجربی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند و پیش آزمون با استفاده از آزمون اوزرتسکی، فرم پارکیو و آزمون های استقامت قلب عروقی به عمل آمد. پروتکل گروه تجربی 12 جلسه تمرین 30 دقیقه ای به مدت 4 هفته انجام شد. در طی این بازه زمانی هیچ تمرینی حتی به صورت تفریحی انجام ندادند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون مانوا انجام شد. نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایشی و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد (p≤0/05). تمرین های واقعیت مجازی باعث افزایش عملکرد ادراکی - حرکتی تمامی مؤلفه ها شده و تأثیر معناداری بر روی چابکی، استقامت، قدرت، تعادل و انعطاف پذیری و ادراک تکواندوکاران در مقایسه با گروه کنترل دارد ((p≤0/05 و پیشنهاد می شود در برنامه تمرین های ورزشکاران تکواندو مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از تحقیق حاضر نهادینه کردن عوامل موثر فرهنگ عمومی ورزش همگانی در جامعه بود. روش انجام این تحقیق آمیخته از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری شامل متخصصان و کارشناسان (مدیران ورزش و غیره) جهت کشف عوامل نهادینه کردن و مدیران، متخصصان و کارشناسان جهت مشخص کردن وزن دهی عوامل و نمونه مردمی 1500 نفری جامعه در 5 ناحیه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز شهر تهران با انتخاب تصادفی بودند. ابزار اندازه گیری برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته در زمینه نهادینه کردن عوامل موثر فرهنگ عمومی ورزش همگانی بود، که روایی صوری پرسشنامه ها مورد تأیید اساتید مدیریت ورزشی و همچنین پایانی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 95/0 مورد تأیید قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنف و تحلیل عاملی تاییدی از طریق نرم افزارهای SPSS و Lisrel تحلیل شدند. یافته-ها نشان داد که مهمترین بعد در نهادینه کردن ورزش و عوامل موثر در فرهنگ سازی ورزش همگانی، بر اساس بارهای عاملی، بعد سازمانی با بار عاملی 07/1 بود. بعد از آن به ترتیب بعد فردی با بار عاملی 82/0، بعد گروهی با بار عاملی 72/0 و در آخر نیز بعد محیطی با بار عاملی 65/0 قرار داشتند. نتیجه گیری که در بخش نهادینه سازی فرهنگ توجه و اولویت بندی به ابعاد سازمانی، فردی، گروهی و در آخر محیطی از سوی شهرداری تهران و نهادهای ذیربط ضروری است

زمینه و هدف: پلیس برای انجام وظیفه خود از سلاح استفاده و اقدام به تیراندازی می کند. هدف این پژوهش طراحی الگوی توسعه تیراندازی در مراکز آموزشی پلیس ایران با رویکرد روان شناختی است.روش: از نظر راهبرد، کیفی و از لحاظ هدف و ماهیت، توسعه ای - کاربردی به روش نظریه سازی داده بنیاد با رویکرد نظام مند اشتراس و کوربین است. مشارکت کنندگان در پژوهش خبرگان دانشگاهی مدیریت ورزشی، علوم انتظامی، مراکز آموزشی، اساتید و مربیان تیراندازی پلیس با نمونه گیری به روش نظری (قضاوتی) بودند که طی مصاحبه با صاحب نظران اشباع نظری حاصل شد. ابزار پژوهش برگه های کدگذاری طبق دستورالعمل محقق ساخته بودند که روایی آن توسط اعضای گروه پژوهش تأیید شد و پایایی آن نیز با معیار پی اسکات (ضریب توافق بین کدگذاران) 95/0 محاسبه شد. یافته ها: تجزیه وتحلیل داده ها با کدگذاری های باز، محوری و انتخابی اسناد و مصاحبه های نیمه ساختاریافته جهت شناسایی مقوله های پدیده مرکزی، شرایط علّی، زمینه ای، مداخله گر، راهبردها و پیامدها صورت گرفت. نتایج کیفی در قالب 35 مقوله، 136 کد مفهومی و 222 گویه در دل ابعاد ۶ گانه الگو جای گرفتند. از برآیند مصاحبه با صاحب نظران می توان این گونه بحث نمود که پیامد توسعه آموزش تیراندازی شامل پیامدهای سازمانی، پیامدهای ملی و اجتماعی، پیامدهای آموزشی و پیامدهای بهینه و مطلوب را در پی خواهد داشت.نتایج: پیشایندها و برآیندهایی توسعه آموزش تیراندازی در مراکز آموزشی پلیس با رویکرد روان شناختی در اثربخشی و موفقیت نیروهای پلیس در مأموریت های عملیاتی می تواند مفید وکاربردی باشند. توسعه تیراندازی نیروهای پلیس، شامل اصلاحاتی در زمینه آموزشی، ساختاری، ارتباطی- تجهیزاتی، مدیریتی و فنی است.