بررسی اثر ماده واحده الحاقی 1396 قانون مبارزه با مواد مخدر بر سیاست کیفری ایران در قبال مرتکبان تکرار جرم (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین «نظریه پایداری در بزهکاری» و آثار ناشی از اجرای «ماده واحده الحاقی مصوب ۳/۸/۱۳۹۶» در حوزه جرایم مواد مخدر در ایران انجام شده است. هدف اصلی، تبیین تأثیر این اصلاحیه کیفری بر تداوم یا تعدیل چرخه رفتار مجرمانه و بررسی نقش آن در تقویت یا تضعیف نظریه پایداری است. روش پژوهش: این مطالعه با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای شامل متون جرم شناسی، قوانین کیفری و اسناد مرتبط با سیاست گذاری جنایی در ایران انجام شده است. داده ها و مفاهیم مرتبط با نظریه پایداری و اصلاحیه مذکور، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان می دهد که اگرچه ماده واحده ۱۳۹۶ با کاهش مجازات های سنگین (مانند محدودکردن دامنه مجازات اعدام) گامی در جهت کاهش هزینه های انسانی و اجتماعی برداشته است، اما کم توجهی به سازوکارهای بازپروری و بازاجتماعی کردن مجرمان موجب شده است که چرخه جرم در بین مرتکبان جرایم مواد مخدر تداوم یابد. این امر به نوبه خود، فرضیه های «نظریه پایداری در بزهکاری» را تقویت می کند. کاهش صرف مجازات ها بدون برنامه ریزی جامع برای بازپروری مجرمان، نمی تواند به صورت پایدار از تکرار جرم جلوگیری کند. بنابراین، به منظور خروج از چرخه معیوب تثبیت بزهکاری، ارتقای سیاست جنایی ایران از طریق تلفیق منطقی کیفر با راهکارهای اصلاحی و بازاجتماعی کننده ضروری است. در پایان، پیشنهادهایی کاربردی در این زمینه ارائه شده است.Studying the effect of the single additional article of the 1396 Anti-Narcotics Law on Iran's penal policy towards repeat offenders
Research Objective: This research aims to investigate the relationship between the "Persistence Theory in Delinquency" and the effects of the implementation of the "Single Supplementary Article Approved on 3/8/1396" in the field of drug crimes in Iran. The main objective is to explain the effect of this criminal amendment on the continuation or modification of the cycle of criminal behavior and to examine its role in strengthening or weakening the persistence theory. Research Method: This study was conducted with a descriptive-analytical method and using library resources including criminology texts, criminal laws, and documents related to criminal policymaking in Iran. Data and concepts related to the persistence theory and the aforementioned amendment were analyzed. Findings: The results of the study show that although the 1396 Single Article has taken a step towards reducing human and social costs by reducing severe punishments (such as limiting the scope of the death penalty), the lack of attention to the mechanisms of rehabilitation and resocialization of criminals has caused the cycle of crime to continue among drug offenders. This, in turn, strengthens the hypotheses of the “theory of persistence in delinquency”. Conclusion: Simply reducing punishments without comprehensive planning for the rehabilitation of criminals cannot sustainably prevent recidivism. Therefore, in order to break out of the vicious cycle of stabilizing delinquency, it is necessary to improve Iran’s criminal policy through a logical combination of punishment with corrective and resocializing solutions. Finally, practical suggestions are presented in this regard.
تبلیغات
