بررسی تطبیقی جایگاه مفهوم و کاربرد وجود در برهان وجودی آنسلم و کانت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
برهان وجودی، که از مفهوم ذهنی خدا برای اثبات وجود عینی او استفاده می کند، نخستین بار توسط آنسلم مطرح شد و در طول تاریخ فلسفه و الهیات، موافقان و مخالفان بسیاری داشته است. یکی از مهم ترین نقدها به این برهان، متعلق به ایمانوئل کانت است که با انکارِ محمول واقعی بودنِ "وجود"، امکان اثبات خدا از طریق این برهان را زیر سؤال برد. بر اساس دیدگاه آنسلم، خدا به عنوان موجودی تعریف می شود که بزرگ تر از او را نمی توان تصور کرد و اگر چنین موجودی فقط در ذهن وجود داشته باشد، می توان موجودی بزرگ تر از آن تصور کرد که هم در ذهن و هم در خارج موجود است؛ پس خدا ضرورتاً باید وجود خارجی داشته باشد. کانت با این استدلال مخالفت کرده و معتقد است "وجود" یک محمول واقعی نیست، بلکه تنها بیانگر تحقق یک مفهوم است. به عبارت دیگر، وجود، ویژگیِ اضافه شده به ماهیت شیء نیست تا بتواند در استدلال های وجودی مؤثر باشد. در این مقاله، پس از بررسی دقیق نقد کانت، نشان داده می شود که این انتقاد تنها در صورتی بر برهان آنسلم وارد است که وجود را صرفاً یک گزاره تحلیلی و بدون ارتباط با واقعیت خارجی بدانیم.A Comparative Study of the Position of the Concept and Application of Existence in Anselm and Kant's Existential Argumen
The existential argument, which uses the subjective concept of God to prove His objective existence, was first proposed by Anselm and has had many supporters and opponents throughout the history of philosophy and theology. One of the most important criticisms of this argument comes from Immanuel Kant, who, by denying that the predicate "existence" is real, questioned the possibility of proving God through this argument.
According to Anselm's view, God is defined as a being greater than whom no one can imagine, and if such a being exists only in the mind, then a being greater than him can be imagined that exists both in the mind and outside; therefore, God must necessarily have an external existence. Kant opposed this argument and believed that "existence" is not a real predicate, but only expresses the realization of a concept. In other words, existence is not a property added to the nature of an object in order to be effective in existential arguments.
In this article, after a careful examination of Kant's criticism, it is shown that this criticism applies to Anselm's argument only if we consider existence to be merely an analytical proposition with no connection to external reality.
تبلیغات
