استخراج و تحلیل مؤلفه های حکمرانی قرآنی در سیره حضرت ابراهیم علیه السلام (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این پژوهش با تمرکز بر سیره حکمرانی حضرت ابراهیم(ع) و با اتکا بر روش مفاهیم متضاد و با بهره بردن از روش تحلیل مضمون، الگویی چهاربُعدی برای نظام حکمرانی اسلامی ارائه می کند. یافته ها حاکی است حکمرانی اسلامی مبتنی بر چهار محور اعتقادی، اخلاقی، فقهی و تجربی است. حکمرانی اعتقادی با تأکید بر اصولی مانند توحید، مشروعیت الهی نظام را تعیین می کند. حکمرانی اخلاقی، آسودگی خاطر برای پیشگیری از استبداد و تقویت اعتماد عمومی است. حکمرانی فقهی، با استناد به دین حنیف، برای تحقق عدالت و نظم اجتماعی چارچوب نهادی فراهم می آورد. حکمرانی تجربی نیز با تکیه بر راهبردهایی مانند طرح ریزی و تأثیرگذاری بر افکار عمومی اصول نظری را به اقدامات عملیاتی تبدیل می کند. تحلیل هم افزایی این محورها نشان می دهد که نبود هر یک از آنها به نقصان ساختاری در نظام منجر می شود. به عنوان مثال، حکمرانی فقهی بدون اخلاقیات به قانونگرایی خشک و حکمرانی تجربی بدون جهت گیری اعتقادی به عملگرایی بی هدف تبدیل می شود. این پژوهش با ارائه الگوی یکپارچه سازی سلسله مراتبی، نشان می دهد که حکمرانی اسلامی نه تنها قادر به پاسخگویی به نیازهای مادی و معنوی جوامع پیچیده است، بلکه با ترکیب «عدالت توحیدی»، «اخلاق جمعی»، و «عقلانیت تجربی»، الگویی پیشرو برای حکومت های معاصر به شمار می رود.Extracting and Analyzing the Components of Quranic Governance in the Life of Prophet Abraham (peace be upon him)
This research focuses on the governance of Prophet Abraham (AS) and, relying on the method of contrasting concepts and using the method of content analysis, presents a four-dimensional model for the Islamic governance system. The findings indicate that Islamic governance is based on four axes: doctrinal, ethical, jurisprudential, and empirical. Doctrinal governance, emphasizing principles such as monotheism, determines the divine legitimacy of the system. Ethical governance is a peace of mind to prevent tyranny and strengthen public trust. Jurisprudential governance, citing the Hanif religion, provides an institutional framework for the realization of justice and social order. Empirical governance, relying on strategies such as planning and influencing public opinion, transforms theoretical principles into operational measures. The synergistic analysis of these axes shows that the absence of any of them leads to structural deficiencies in the system. For example, jurisprudential governance without ethics becomes dry legalism, and empirical governance without a doctrinal orientation becomes aimless pragmatism. By presenting a hierarchical integration model, this research shows that Islamic governance is not only capable of responding to the material and spiritual needs of complex societies, but also, by combining "monotheistic justice", "collective morality", and "empirical rationality", it is considered a leading model for contemporary governments.
تبلیغات
