تحلیل مسئل بی طرفی در کمک، بر پایه اخلاق سودگرایانه و سنجش آن در ترازوی آیات و روایات اسلامی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
«سودگرایی» به عنوان یکی از نظریه های مهم اخلاقی، بر بیشینه سازی سود جمعی تأکید دارد. در سودگرایی رادیکال، بی طرفی کامل به عنوان یک الزام اخلاقی معرفی می شود و فرد موظف است بدون توجه به روابط شخصی، به یاری نیازمندان بشتابد. با این حال، این نگاه در همه ابعاد با آموزه های اخلاقی قرآن سازگار نیست؛ زیرا در سنّت اسلامی، مسئولیت هایی چون حمایت از خانواده، همسایگان و جامعه دینی اهمیت ویژه دارد. در مقابل، سودگرایی معتدل با تأکید کمتر بر بی طرفی مطلق، رویکردی منعطف تر و نزدیک تر به اخلاق قرآنی دارد. این دو رویکرد تفاوت هایی مهم در نحوه کمک رسانی دارند: سودگرایی رادیکال، فرد را به کمک به نیازمندترین افراد - فارغ از هر گونه وابستگی عاطفی یا دینی - فرامی خواند؛ در حالی که سودگرایی معتدل، ترجیح نزدیکان و هم کیشان را در چارچوبی اخلاقی و عقلانی مجاز می شمارد. این مقاله قصد دارد بی طرفی معتدل را در پرتو آیات و روایات ارزیابی کرده و نشان دهد که رویکرد اسلامی - چه در چالش تعیین حدود کمک رسانی و چه در اصل کاربردی بودن آموزه های اخلاقی در زندگی روزمرّه - نسبت به بی طرفی رادیکال ارجحیت دارد.Analysis of Impartiality in Aid: A Utilitarian Perspective Evaluated Through Islamic Scriptures
Utilitarianism, a prominent ethical theory, prioritizes the maximization of collective benefit. Radical utilitarianism advocates for complete impartiality, obligating individuals to aid those in need without regard for personal relationships. However, this perspective is not wholly aligned with Qur’anic ethical teachings, which emphasize responsibilities toward family, neighbors, and the religious community. In contrast, moderate utilitarianism, with its less stringent demand for absolute impartiality, offers a more flexible approach that resonates closely with Islamic ethics. These two frameworks diverge significantly in their approach to aid: radical utilitarianism urges assistance to the most needy, irrespective of emotional or religious ties, whereas moderate utilitarianism permits prioritizing kin and co-religionists within a rational and ethical framework. This article evaluates moderate impartiality through the lens of Islamic verses and narrations, demonstrating that the Islamic approach—both in delineating the scope of aid and in the practical applicability of ethical precepts in daily life—holds greater merit compared to radical impartiality.
تبلیغات
