شناسایی و رتبه بندی انواع ریسک در پروژه های زیرزمینی به روش AHP (نمونه کاربردی: خط 7 مترو تهران) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پروژه های تونل سازی همواره با درصد بالایی از ریسک همراه است. بنابراین، با توجه به تأخیری که بر اثر انواع ریسک ها در اجرای این پروژه ها به وجود می آید، ارزیابی آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است. مسئله ای که مطرح است، دسته بندی و شدت اثر آن ها بر این پروژه هاست که باید به طور جد موردتوجه قرار گیرد. رتبه بندی ریسک ها یا عوامل تأخیر می تواند نقش بسزایی در تصمیم گیری مدیران داشته باشد. هدف ما در این مقاله، شناسایی و رتبه بندی انواع مختلف ریسک در پروژه های عمرانی از نوع پروژه های زیرزمینی است. تکنیک های مختلف تصمیم گیری با معیارهای چندگانه (MCDM) از ابزارهای مهم رتبه بندی و ارزیابی است. روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) یکی از قوی ترین این تکنیک هاست. در این مطالعه، 24 ریسک مربوط به مطالعه موردی (خط 7 مترو تهران) با توجه به چهار شاخص کنترل مدیریت ناکافی، ضعف اقتصادی، شرایط نامطلوب HSE و ناآگاهی عوامل فردی از دید دوازده نفر مورد ارزیابی قرار گرفت و در پایان ریسک های: 1) عدم تطبیق شرایط فیزیکی موجود در محل انجام پروژه با تجهیزات اجرایی؛ 2) عدم تأمین قطعات یدکی اصلی و فرسوده بودن ماشین آلات؛ 3) تجهیزات و عدم تطابق با استانداردهای روز جهانی به ترتیب رتبه های اول تا سوم را کسب کردند.Identifying and Ranking of Risk Types in Underground Projects using the AHP Method (Applied Example: Tehran Metro Line 7)
Tunneling projects are always associated with a high percentage of risk. Therefore, considering the delay caused by various risks in the implementation of these projects, their evaluation is of great importance. The issue at hand is the classification and severity of their impact on these projects, which must be seriously considered. Ranking risks or delay factors can play a significant role in managers' decision-making. Our goal in this article is to identify and rank different types of risks in underground construction projects. Various multiple criteria decision-making (MCDM) techniques are important ranking and evaluation tools. Analytic hierarchy process (AHP) is one of the most powerful of these techniques. In this study, 24 risks related to the case study (Tehran Metro Line 7) were evaluated from the perspective of twelve people, according to four indicators of inadequate management control, economic weakness, unfavorable HSE conditions, and ignorance of individual factors. In the end, the risks of: 1) failure to match the physical conditions at the project site with the implementation equipment; 2) failure to provide original spare parts and worn-out machinery; 3) equipment and non-compliance with current international standards were ranked first to third, respectively.
تبلیغات
