ارائه تصویر ارتکازی از امر به معروف و نهی از منکر و لوازم آن بر پایه مباحث اعتباریات (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این نوشته با موضوع "ارائه تصویر ارتکازی از امر به معروف ...." با هدف نشان دادن پشتوانه عقلائی برای امر به معروف و نهی از منکر به عنوان موضوعی از موضوعات فقه به رشته تحریر در آمده است؛ روش پیگیری مباحث در این تحقیق، تحلیلی- عقلائی بوده و به منظور ارائه تصویری ارتکازی از امر به معروف و نهی از منکر از مباحث اعتباریات استفاده شده است؛ رویه ای که در این نوشته دنبال می شود به طور مستقیم استنباط حکمِ امر به معروف و نهی از منکر از ادله شرعی نبوده بلکه با صرف نظر از حکم این مقوله در شریعت اسلام، با رویکردی موضوع شناسانه و به منظور رفع ابهامات و پاسخ گویی به شبهات پیرامون این موضوع فقهی، این مقوله مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد و در پسا پرده مباحث ذکر شده در ابتدای مقاله تصویر ارتکازی از امر به معروف و نهی از منکر ارائه می گردد و نشان داده می شود که این پدیده، حقیقتی عملی در میان ابناء بشر است و نه تنها منافاتی با انسانیّت انسان و طبیعت وی ندارد بلکه عملی کاملا عقلائی و عقلانی به شمار می رود و بر خلاف رویه سابقی که در کتب فقهی گذشته گان و ناظر به وظیفه مکلّفین در فقه فردی پیگیری می شد، با این تصویر، زمینه ای مهیّا می شود تا نشان داده شود که این پدیده، مقوله ای اجتماعی است و به این جهت می بایست از آن در زمره مباحث مربوط به حکمرانی و فقه حکومتی سخن گفت؛Presenting a coherent picture of enjoining good and forbidding evil and its requirements based on the issues of credit.
This article, entitled "Presenting a coherent picture of enjoining the good...", was written with the aim of showing the rational support for enjoining the good and forbidding the evil as a subject of jurisprudence. The method of pursuing the discussions in this research is analytical-rational, and in order to present a coherent picture of enjoining the good and forbidding the evil, the discussions of credentials have been used. The procedure followed in this article is not to directly infer the ruling of enjoining good and forbidding evil from religious evidence, but rather, disregarding the ruling of this category in Islamic law, with a thematic approach and in order to remove ambiguities and respond to doubts surrounding this jurisprudential issue, this category is examined and analyzed. In the aftermath of the discussions mentioned at the beginning of the article, a coherent picture of enjoining good and forbidding evil is presented and it is shown that this phenomenon is a practical reality among human beings and not only does it not contradict human humanity and his nature, but it is also considered a completely rational and rational practice. Contrary to the previous practice that was followed in the jurisprudential books of the past and which focused on the duties of those entrusted with individual jurisprudence, this picture provides a basis to show that this phenomenon is a social category and therefore it should be discussed among the discussions related to governance and governmental jurisprudence.
تبلیغات
