مرجع صالح در نظارت قضایی بر آرای کمیسیون ماده 12 قانون زمین شهری (نقدی بر رأی شماره 473 – 27/10/1389 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نظارت قضایی دیوان عدالت اداری بر آرای کمیسیون ها و مراجع شبه قضایی در بند 2 ماده 10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مورد اشاره قرار گرفته و بر همین اساس و با توجه به حصری نبودن مصادیق ذکر شده در این بند باید اصل را بر قابل اعتراض بودن آرای کلّیه مراجع شبه قضایی در دیوان عدالت اداری دانست. با این وجود، قانون زمین شهری با ذکر عبارت «دادگاه صالح» به عنوان مرجع تجدیدنظر از آرای کمیسیون موضوع ماده 12 این قانون؛ ابهامی مسبوق به سابقه را درخصوص مفهوم این عبارت ایجاد کرده است. دادنامه شماره 473- 27/10/1389 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در مقام بیان مقصود، عبارت «دادگاه صالح» را به دادگاه های عمومی دادگستری تفسیر کرده و در این زمینه از خود سلب صلاحیت نموده است. با این حال، محتوای این رأی با توجه به ماهیت کمیسیون ماده 12 قانون زمین شهری، فقدان زمینه های لازم برای اعمال نظارت قضایی دادگاه های عمومی بر آرای این کمیسیون و عدم توجه به صلاحیت ذاتی دیوان عدالت اداری و دادگاه های عمومی تا حد زیادی قابل انتقاد است.The competent authority in the judicial supervision of the Commission on the merits of Article 12 of the urban land Law (Cash on vote No. 473 - 1389/10/27 of the General administrative Court of Justice)
The judicial review of the Administrative Justice Court on the votes of the commissions and parliaments is set out in paragraph 2 of Article 10 of the Law on the Organization and Procedure of the Administrative Justice Court. Accordingly, and in view of the non-existence of the cases mentioned in this paragraph, The objection was cast on all subjectivist authorities in the Administrative Justice Court. However, the law of the city of land, by referring to the term "Saleh Court" as the point of reference for the review of the committee's vote under Article 12 of this law, has created an ambiguity in the history of the concept of the term. Proceedings No. 473- 1389/10/27 The General Court of the Court of Justice has interpreted the term "competent court" to the public court of justice in its statement of purpose, and has been disqualified in this regard. However, the content of this vote is largely criticized, given the nature of the Commission's Article 12 of the Law on Urban Land, the lack of grounds for the application of judicial review by the public courts to the commission's decision, and the lack of attention to the inherent jurisdiction of the Administrative Justice Court and the public courts. .
Law, Commission, Supervision, Court, Urban Land
تبلیغات
