بدن آستانه ای، به مثابه عرصه کشکمش بر سر معنابخشی به بدن( تحلیل نشانه شناختی آواز قو) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقاله حاضر تلاش نموده تا با بهره گیری از آراء میشل فوکو و جورجو آگامبن و با تکیه بر روش نشانه شناختی جان فیسک، مفهوم بدن آستانه ای را در سینمایی آواز قو از منظری گفتمانی در کانون توجه قرار دهد. در این فیلم که در اواخر دهه 70 تولید شده، بدن دستمایه خلق اثری هنری قرار گرفته است، اثری که می توان آن را بازنمایی از شرایط اجتماعی زمانه خود نیز تلقی نمود. فیلم آواز قو برای به تصویر کشیدن جدال قدرت و سوژه حول مفهوم بدن آستانه ای، صحنه هایی را می آفریند که در آن، دوطرفِ یک رابطهِ قدرت، دائماً مشغول چانه زنی بر سر تعریف بدن هستند. جلسه کمیته انضباطی، پست های بازرسی و اداره اجتماعی پلیس جملگی فضاهایی هستند که از منظر فوکوی حضور همیشگی و همه جایی قدرت را تداعی می کند و "بدن" به دفعات محل نزاع گفتمانی قرار می گیرد. یافته ها نشان می دهد که در این فیلم، دو سطح از نزاع گفتمانی حول بدن بیش از همه جلوه گری می کند: یکی، نزاع درون گفتمانی (میان گفتمان اصلاح طلبی و گفتمان اصولگرایی) و دوم، نزاع بین گفتمانی (میان گفتمان سوژه-محور و گفتمان اصولگرایی). در سطح نزاع بین گفتمانی، سوژه با کنشگری فعالانه خویش تلاش نموده در مقابل گفتمان اصولگرایی، سوژگی خویش را با توسل به بدن خویش محقق سازد، جدالی که در نهایت با مرگ وی به پایان می رسد، لیکن پایان بازِ فیلم، فضا را به گونه ای رقم می زند که دلالت بر استمرار گفتمان سوژه محوری دارد که شخصیت زن فیلم آن را نمایندگی می کند.Threshold body, as the arena of struggle for giving meaning to the body(semiotic analysis of Avaze Ghoo)
The present article tries to focus on the concept of the threshold body in the movie "Avaze Ghoo" from a discourse point of view by using the opinions of Michel Foucault and Giorgio Agamben and relying on John Fisk's semiotic method. In this film, which was produced in the late 70s, the body is used as a tool to create a work of art, a work that can be considered as a representation of the social conditions of its time. In order to portray the conflict between power and the subject around the concept of the threshold body, the film Avaze Ghoo creates scenes in which the two sides of a power relationship are constantly engaged in bargaining over the definition of the body. Disciplinary committee meeting, checkpoints and police social department are among the spaces that, from Foucault's point of view, evoke the constant and omnipresent presence of power, and the "body" is often the place of discursive conflict. The findings show that in this film, two levels of discourse conflict around the body are most evident: one, intra-discourse conflict (between reformist discourse and fundamentalist discourse) and second, inter-discourse conflict (between subject-centered discourse and fundamentalism discourse). At the level of conflict between discourses, the subject with his active activism tries to realize his subjectivity by resorting to his body against the discourse of fundamentalism, a struggle that ultimately ends with his death, but the open ending of the film sets the atmosphere in a way says that it implies the continuation of the subject-oriented discourse that the female character of the film represents.
تبلیغات
