تبیین وجودی زبان در حکمت متعالیه ملاصدرا و نسبت آن با حرکت جوهری و عقل قابل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
وجود، حرکت جوهری و عقل قابل سه مفهوم بنیادین در حکمت متعالیه ملاصدرا به شمار می روند که با زبان نسبت حقیقی دارند. در این پژوهش با اتخاذ روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و تحلیل متون دست اوّل و دوّم درباره حکمت متعالیه تلاش می کنیم تا نسبت سه مفهوم محوری وجود، حرکت جوهری و عقل قابل را با پدیده زبان از دیدگاه ملاصدرا مورد قرار دهیم. بررسی منابع موجود نشان می دهد که، اوّلاً، از نظر ملاصدرا زبان امری صرفاً ماهیتی و اعتباری نیست، بلکه زبان جوهری وجودی نیز دارد که وجه حقیقی زبان محسوب می شود. به بیان دیگر، وجود و زبان هر دو مشَکَک هستند. دوّم آنکه، زبان مانند وجود دارای حرکت بوده و این حرکت جوهری است نه عَرَضی. حرکت در زبان و در قوس صعودی از وجود لفظی یا کتبی آغاز می شود و به سوی مخیلات پیش می رود و سپس وارد قلمرو الهامات ربانی می شود. سوّم آنکه، زبان هم ساحتی ماهیتی دارد و هم ساحتی وجودی، بدین معنی که میزان استکمال زبان به میزان استکمال عقل قابل بستگی دارد. به عبارت دیگر، هر چه عقل قابل کامل تر باشد، زبان عقل قابل کامل تر است، تا حدی که مرز آن به اندازه مرز هستی گسترده شده و این همان با کلام الهی می شود.An Existential Explanation of Sadra's Transcendent Movement and its Relation to the Substantive Movement and Receptive Reason
The existence, receptive reason, and substantive movement are three basic concepts in Molla Sadra's Transcendent Wisdom, which are existentially related to language. Adopting a descriptive-analytic method, this research investigated into the first- and second-hand sources on Transcendent Wisdom to determine the relation between the language and the three concepts mentioned above. The results of the study showed, first, that, in Molla Sadra's view, language is existential, along with being essential and conventional. Second, like existence, language involves substantive movement from the verbal existence up to the intelligibles and divine revelations. Thirdly, this existential language is one of the potentials of the receptive reason in the sense that the degree of the perfection of language is proportionate to the degree of the perfection of the receptive reason. In other words, the more perfect the receptive reason is, the more elaborate and extended the language of the receptive reason is. In other words, this language can be as vast as the universe in its scope and ranking place.
تبلیغات
