پسوندهای فریب کار زبان فارسی (ناگفته هایی درباره ساخت واژه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
موضوع این گفتار ساخت واژه در زبان فارسی است. در این گفتار به واژه های مشتق پسوندداری پرداخته می شود که مطابق قاعده معمولی ساخت واژه زبان فارسی، قابل تحلیل نیستند، بلکه شیوه و روش خاصی را دنبال می کنند، درواقع جزئی از واژه های تاریخی زبان فارسی هستند و روش تاریخی ساخت واژی بر آنها حاکم است. این پسوندها عبارت اند از: -ار، -سار، -یار و -مان. ازآنجایی که تشخیص کارکرد این پسوندها در واژه های مشتق در تجزیه و تحلیل کار چندان آسان نمی نماید، در اینجا با عنوانِ «پسوندهای فریب کار» نام گذاری شده اند. طرح کردن این نمونه ها به پژوهشگران زبان فارسی کمک می کند تا از مسائل جزئی و ساده زبان، چشم پوشی نکنند و آنها را در کار بررسی زبان و به ویژه ساخت واژه و واژه سازی زبان فارسی هوشیار کند. اساساً بررسی های زبانی نیازمند این چنین ریزبینی های دقیق است.Misleading Suffixes in Persian Language (The Unsaid Points about Morphology)
This article deals with morphology in Persian language. Here, our data or words don’t have regular word-formation. On the other hand, we cannot easily analyze these words by studying the general linguistics; since, they are historical forms in Persian language. Therefore, we could analyze them only by a historical linguistics method. For example, the derivative forms of these words are followed by suffixes such as: - ār , - mān , - sār , - yār . Due to the irregular analysis, we call these words ‘misleading suffixes’.
تبلیغات
