رابطه بین خودناتوان سازی و ترومای دوران کودکی با نقش واسطه ای احساس گرفتاری در دانشجویان تربیت بدنی
آرشیو
چکیده
مقدمه و اهداف این پژوهش با هدف تعیین برازش مدل معادلات ساختاری خودناتوان سازی بر اساس ترومای دوران کودکی با توجه به نقش میانجی احساس گرفتاری در دانشجویان تربیت بدنی انجام گردید. مواد و روش هاپژوهش بنیادین، کمی و توصیفی_همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه کلیه دانشجویان تربیتی بدنی دانشگاه آزاد قم که درسال 1402-1403 مشغول به تحصیل بودند. به منظور انجام این پژوهش، 200 به روش دردسترس انتخاب و به پرسش نامه های خودناتوان سازی جونز و رودوالت (SHS)، ترومای دوران کودکی برنستاین (CTQ)، احساس گرفتاری گیلبرت و الان(FTQ)، پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل ماتریس همبستگی و مدل یابی و با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 26 و smartPLS نسخه 3 استفاده شد. یافته هانتایج نشان داد که شاخص های مدل پیشنهادی از برازش قابل قبول برخودار هستند و مسیرهای مدل مورد پذیرش قرار گرفت. طبق یافته ها ترومای دوران کودکی و احساس گرفتاری اثر مثبت و معنی داری بر خودناتوان سازی داشتند. همچنین ترومای دوران کودکی اثر مثبت و معنی داری بر احساس گرفتاری داشت. همچنین نقش میانجی احساس گرفتاری در سطح 95/0 درصد اطمینان مورد پذیرش قرار گرفت .نتیجه گیریبر اساس یافته های فوق می توان گفت ترومای دوران کودکی به شکل مستقیم و غیر مستقیم بر خودناتوان سازی دانشجویان تربیت بدنی موثر است.The relationship between self-handicapping and childhood trauma with the mediating role of feeling trapped in physical education students
Objectives:This research was carried out with the aim of determining the fit of the structural equation model of self-handicapping based on childhood trauma with regard to the mediating role of feeling trapped in physical education students.Materials and methods:The research was fundamental, quantitative and descriptive-correlation. The study population was all physical education students of Qom Azad University who were studying in 1402-1403. In order to carry out this research, 200 were selected using the available method and responded to Jones and Rudwalt's self-handicapping questionnaires (SHS), Bernstein's childhood trauma (CTQ), Gilbert and Alan's sense of distress (FTQ). For data analysis, correlation matrix model and modeling method was used and using SPSS26 and smartPLS3 software.Findings:The results showed that the indicators of the proposed model have an acceptable fit and the paths of the model were accepted. According to the findings, childhood trauma (P=0.001, β=0.75) and feeling trapped (P=0.001, β=0.25) had a positive and significant effect on self-handicapping. Also, childhood trauma (P=0.001, β=0.66) had a positive and significant effect on the feeling of distress. Also, the mediating role of feeling trapped was accepted at the 0.95 percent confidence level (P=0.001, β=0.16).Conclusion:Based on the above findings, it can be said that childhood trauma has a direct and indirect effect on the self-handicapping of physical education students