زبان قرآن از دیدگاه آیت الله جوادی آملی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
از جمله مسائل مطرح در حوزه زبان دین و قرآن، معناداری، معرفت بخشی و واقع نمایی گزاره های قرآنی است. این مباحث ابتدا در خصوص متون مقدس یهودی مسیحی طرح گردید، سپس دامنه آن توسط برخی روشنفکران معاصر به زبان قرآن کشانده شد. آیت الله جوادی آملی، از جمله مفسران معاصری است که در صدد پاسخ به پرسش های نوپدید در خصوص زبان قرآن برآمد. در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی با اشاره به برخی زمینه های چالش برانگیز زبان دین در جهان غرب، به تبیین دیدگاه آیت الله جوادی آملی پیرامون زبان قرآن پرداخته شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد بر خلاف ادعاهایی که زبان دین و قرآن را فاقد معنا و معرفت افزایی می دانند، در نگاه آیت الله جوادی آملی، زبان دین و قرآن بر اساس ادله برون دینی مانند: برهان حق، برهان هدایت، نارسایی معیار تحقیق پذیری و ادله درون دینی: مانند اوصاف سلبی و ثبوتی قرآن، اهداف قرآن و روش قرآن در بیان معارف و قصص، روایت ثقلین، معنادار، معرفت بخش و واقع نما می باشد.The Language of the Qur'an from the Point of View of Ayatollah Javadi Amoli Javadi Amoli
Among the issues raised in the field of the language of religion and the Qur'an is the meaningfulness, knowledge-giving, and objective referentiality of the Qur'anic propositions. These topics were first discussed regarding the holy texts of Judeo-Christian, then its scope was extended to the language of the Quran by some contemporary intellectuals. Ayatollah Javadi Amoli is one of the contemporary commentators who tried to answer new questions about the language of the Qur'an. In this article, Ayatollah Javadi Amoli's view on the language of the Qur'an has been explained by referring to some challenging aspects of the language of religion in the Western world, using an analytical-descriptive method. The findings of the research show that contrary to the claims that consider the language of religion and the Qur'an to be devoid of meaning and knowledge, in the eyes of Ayatollah Javadi Amoli, the language of religion and the Qur'an is based on extra-religious evidence such as: the proof of truth, the proof of guidance, the inadequacy of the standard of verifiability and internal proofs. Religious like the positive and negative states of the Qur'an, the purposes of the Qur'an and the method of the Qur'an in expressing knowledge and stories, Thiqlain tradition are meaningful, enlightening and of objective referentiality.
Keywords: The language of religion, the language of the Qur'an, meaningfulness, cognition, realism, Javadi Amoli
تبلیغات
