بازآفرینی بافت های تاریخی، با رویکرد افزایش زیست پذیری شهری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بافت های تاریخی در زمره ارزشمندترین بافت های شهری محسوب می شوند که به مرور زمان، با توسعه شهرها و فرسودگی هسته های تاریخی، کیفیت زندگی در آن ها افت کرده است. این در حالی است که لاجرم مرمت شهری در طول دوره های تکامل خود، امروزه به بازآفرینی شهری رسیده است. از سوی دیگر، در میان رویکردهای موجود در شهرسازی، درنظر گرفتن زیست پذیری شهری برای بازآفرینی، موجب تعامل بیشتر بافت تاریخی با شهر و شهروندان شده است. با این توصیف، پرسش و مسئله اساسی این پژوهش آن است که، چگونه می توان با بازآفرینی بافت های تاریخی موجب افزایش زیست پذیری در آن شد، به گونه ای که شهروندان، کیفیت زندگی مناسبی را در بافت تجربه کرده و به دنبال ترک آن نباشند؟ از این رو، هدف غایی این پژوهش، شناسایی عوامل افزایش زیست پذیری در بازآفرینی بافت های تاریخی است. به این منظور، این پژوهش با تکیه بر روش پژوهش کیفی و به طور خاص روش توصیفی- تحلیلی، به واکاوی موضوع پرداخته است. بر این اساس، نتایج پژوهش بر آن اذعان دارد که زیست پذیری دارای عوامل محیطی و فرهنگی است که هر گروه به نوبه خود می تواند بافت های تاریخی را از فرسودگی رهانیده و به زندگی شهری بازگرداند. عوامل متعددی از قبیل ارتقای امنیت، بهبود خدمات و امکانات شهری، دسترسی مناسب به حمل ونقل عمومی، تقویت حس تعلق به مکان و بهبود وضع بهداشتی، از جمله دلایل افزایش زیست پذیری در بافت های تاریخی هستند که این عوامل، نه تنها کیفیت زندگی در این بافت ها را افزایش خواهند داد، بلکه از آن ها به عنوان میراثی تاریخی حفاظت می کنند.Regenerating Historical Contexts, with an Approach to Enhancing Urban Livability
Historical contexts are considered among the most valuable urban contexts, which over time, with the development of cities and the wear and tear of historical cores, have declined in terms of quality of life. This is while urban restoration has now reached urban regeneration in its evolutionary periods. On the other hand, among the existing approaches in urban planning, considering urban livability for regeneration has led to more interaction between the historical context and the city and its citizens. With this description, the main question and problem of this research is how to increase livability by regenerating historical contexts in a way that citizens experience a suitable quality of life in the contexts and do not intend to leave it. Therefore, the ultimate goal of this research is to identify factors that increase livability in regenerating historical contexts. To achieve the research objectives, this research has explored the subject based on the qualitative research method and specifically the descriptive-analytical method. Accordingly, the results of the research admit that livability has environmental and cultural factors that each group can save historical contexts from wear and tear and return them to urban life. Multiple factors such as improving security, improving urban services and facilities, proper access to public transportation, strengthening a sense of belonging to a place, and improving health conditions are among the reasons for increasing livability in historical contexts. These factors will not only increase the quality of life in these contexts but also protect them as a historical heritage.
تبلیغات
