بکارگیری هواپیماهای بدون سرنشین از منظر حقوق بین الملل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر بکارگیری هواپیماهای بدون سرنشین را در چارچوب حقوق مخاصمات مسلحانه بررسی و تحلیل می کند. این مقاله ابتدا مشروعیت یا غیر قانونی بودن مجرّد استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین را مورد تحلیل قرار داده و سپس به بررسی اصل تفکیک و قواعد حقوقی آن در مورد این هواپیماها می پردازد. بررسی حقوق بین الملل و رویه دولت ها نشان می دهد که به طور کلی استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در مخاصمات با مانعی مواجه نیست. از آنجا که هواپیماهای بدون سرنشین وسیله هستند نه سلاح، مقررات ناظر بر کنترل تسلیحات بر آنها اعمال نمی شود؛ در نتیجه در مضمون حقوق مخاصمات، این هواپیماها به عنوان وسیله یا در راستای روش جنگی به کار گرفته می شوند که بکار گیری آن ها بایستی منطبق بر اصل تفکیک باشد. در مورد این بحث که آیا هر استفاده ای از این هواپیماها مطابق مقررات حقوق بین الملل بشر دوستانه می باشد یا خیر، به طور مطلق نمی توان حکمی تعیین کرد، بلکه بستگی دارد به این که هواپیما با چه توانایی و در چه موقعیتی بکار گرفته می شود. برای بررسی مسائل مذکور رویکرد نظری این مقاله مبتنی بر نظریه حقوق وضعی جدید یا اثبات گرایی نوین[1] است.The Use of Unmanned Aerial Vehicles (UAVs) in the light of International Law of Armed Conflict
This paper aims to research the legal issues regarding to Unmanned Aerial Vehicles (UAVs) in the light of Law of Armed Conflict. This article at first investigates use of UAVs in the context of legality or illegality in all circumstances or some circumstances. Then, it surveys Distinguish Principle and its rules on UAVs. In general, evaluation of International Law and States Practice show that the use of UAVs in the war is not Impeded. UAVs are not weapons, so arms control regime cannot applied to them. As the most important result, in the context of Law of Armed Conflict, these Vehicles considered as means. The use of UAVs should be based on the “Distinguish Principle”. In result, every verdict on legality or illegality the use of UAVs depends on status and characteristics of UAVs.
تبلیغات
