آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۳

چکیده

پسماند برنج ازجمله پسماندهای مهم کشاورزی است که در استان گیلان به وفور یافت می شود و یکی از منابع بالقوه برای تأمین خوراک دام است. خوراک دام نیاز ضروری دامداران است و بخش عمده آن در حال حاضر از خارج کشور وارد می شود. پسماندهای فراوان برنج و نیاز دام ها به علوفه، فرصت مناسبی برای کارآفرینی در این بخش را فراهم آورده است. این پژوهش با رویکرد کمی و جهت گیری کاربردی با هدف شناسایی و تحلیل موانع توسعه کارآفرینی در زمینه استفاده از کلش برنج به عنوان خوراک دام انجام شده است. جامعه آماری تحقیق 180 هزار بهره بردار برنج است که ازطریق نمونه برداری تصادفی، 400 بهره بردار از 40 روستا و در هر روستا 10 بهره بردار به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته و برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد عامل امکانات و شرایط طبیعی شامل متغیرهای رطوبت بالا، بارندگی های موسمی، کمبود انبار و ماشین آلات با مقدار ویژه 5/2 و واریانس 9/30 درصد، عامل فرهنگی - اجتماعی شامل متغیرهای آگاهی، آموزش، ضعف مدیریت با مقدار ویژه 93/1 و واریانس 4/11 درصد، عامل مالی شامل متغیرهای هزینه و کمبود سرمایه با مقدار ویژه 36/1 و واریانس 7/8 درصد و میزان مالکیت شامل متغیرهای تعداد دام و میزان زمین با مقدار ویژه 26/1 و واریانس 5/6 درصد از مهم ترین عوامل بازدارنده توسعه کارآفرینی کلش به عنوان خوراک دام هستند. درنتیجه با رفع موانع فوق، کارآفرینی در این بخش قابل توسعه است و  علاوه بر حفظ محیط زیست، مشکل تأمین خوراک دام استان تا حدودی نیز قابل رفع خواهد بود.

متن

Identify and Analysis of Barriers on Entrepreneurship Development of Agricultural Waste Management in Rural Areas (Case Study: Rice Crop Waste in Guilan Province)

Rice waste is one of the agricultural wastes in Guilan province and a source of livestock feed. Most of it is imported from abroad. Therefore, abundant rice waste and livestock need for fodder provide a good opportunity for entrepreneurship. This research has a quantitative approach with an applied orientation. The purpose of this study is to identify barriers to entrepreneurship development from rice straw as animal feed. The statistical population of the research is ۱۸۰۰۰۰ rice farmers, out of which ۴۰۰ farmers from ۴۰ villages and ۱۰ farmers in each village were randomly selected as a sample. Data collection was performed using a questionnaire and data analysis was performed using factor analysis model. The results show that the factor of facilities and natural conditions include variables of humidity, rainfall, lack of storage and machinery with a eigenvalues of ۲.۵ and a percentage of the variance of ۳۰.۹. Socio-cultural factors including variables of knowledge, education, and poor management with a eigenvalues of ۱.۹۳ and variance percentage of ۱۱.۴, financial factors including the cost and capital shortage variables with eigenvalues of ۱.۳۶ and variance percentage of ۸.۷ and ownership rate including variables of a number of livestock and land with a eigenvalues of ۱.۲۶ and percentage of the variance of ۵.۵ ۶, are the most important disincentive factors of the straw entrepreneurship development, is known as animal feed. We conclude that by removing this barrier, entrepreneurship can be developed and the problem of providing livestock feed in the province will be solved to some extent.

تبلیغات