بررسی بینامتنیت در نوشتار فارسی آموزان خارجی بر مبنای نظریه ژنت (مطالعه موردی در مؤسسه دهخدا)

چکیده

در مطالعه حاضر به بررسی شاخص های بینامتنیت ژنتی در نوشتار فارسی آموزان خارجی پرداخته شده است. این شاخص ها تحت سه عنوان بینامتنیت صریح، غیرصریح و ضمنی آمده اند. داده های گروه آزمایش در این پژوهش از میان 20 برگۀ انشای فارسی آموزان موسسه دهخدا جمع آوری شده است. شرکت کنندگان در این پژوهش در دو گروه آزمایش و کنترل دسته بندی شده اند. آزمودنی های گروه آزمایش بیست نفر از فارسی آموزان در سطح فوق میانی بودند و افراد گروه کنترل، دو نفر فارسی آموز سطح فوق میانی این موسسه بودند که به طور تصادفی انتخاب شدند. نتایج حاصل از بررسی این داده ها نشانگر استفاده از شاخص بینامتنیت صریح و به میزان کم در نوشتار این فارسی آموزان بوده است. در بررسی این داده ها به دنبال یافتن شاخص های بینامتنیت ژنتی در ارتباط با منابع آموزشی مهارت خواندن بودیم. تلاش برای تغییر شیوۀ آموزش مهارت خواندن در گروه کنترل و آموزش کاربردی مواد آموزشی در ارتباط با مهارت های نوشتن و صحبت کردن سبب بهبود این شاخص و افزایش میزان به کارگیری آن در تولیدات نوشتاری فارسی آموزان شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که آموزش در گروه کنترل سبب بهبود ارجاعات متنی به طور خاص و استفاده از عبارت ها و جملات تدریس شده در نوشتار فارسی آموزان شده است. البته به دلیل محدود بودن دانش فارسی آموزان به منابع آموزشی ارائه شده، شاخص بینامتنیت صریح همچنان تنها شاخص به کار رفته در تولیدات نوشتاری این فارسی آموزان باقی ماند.