در مطالعه حاضر روند بهره گیری مثبت از یک فعالیت روایت-محور با عنوان " رویداد نویسی دیالکتیکی" یا محاوره ای بر روی عملکرد زبانی 67 دانشجوی بزرگ سال ایرانی (دختر و پسر) به صورت پیمایشی باهدف انطباق سنجی سازه های روان سنجی دانشجویان در حوزه هوش هیجانی آنان با ابزار های کار پوشه، صورت گرفت.پنج زیر سنجه از متغیر های هوش هیجانی شامل مقیاس های حل مسئله، خودآگاهی هیجانی، روابط بین فردی، خودابراز(قاطعیت)و واقعیت سنجی با استفاده از شیوه رگرسیون چندگانه مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج حاصل حاکی از ان بود که مدل کلی به دست امده توانست موفقیت تحصیلی را به طور موازی با تداخل رویداد نویسی در میان افراد بزرگ سال مورد آزمون پیش بینی نماید (0.05≥p) اما مقیاس حل مسئله در مقایسه با چهار مقیاس دیگر بیشتر پیش بینی کننده موفقیت در آزمون های ارزیابی پیشرفت زبانی در گروه هدف بود. دلایل ضمنی نتیجه حاصله به همراه کاربرد های تقویت مهارت های ارتباطی در میان دانشجویان در نهایت تحلیل شده اند.
