هدف از انجام این پژوهش، ارائه استراتژی ها و پیامدهای به کارگیری فرهنگ مربی گری در پارک های علم و فنّاوری کشور می باشد. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی بوده که با استفاده از نظریه داده بنیاد و مدل پارادایمی سیستماتیک استراوس و کوربین انجام شده است. در این راستا، مصاحبه های عمیق با استفاده از نمونه گیری نظری با تکنیک گلوله برفی با مدیران برخی از پارک های علم و فنّاوری، خبرگان و صاحب نظران مسلط به حوزه مربی گری صورت گرفت. تعداد نمونه ها تا زمانی ادامه پیدا کرد که پاسخ ها به مرحله اشباع رسید (با تعداد 23 مصاحبه). تجزیه و تحلیل داده ها، طی مراحل کدگذاری باز وکدگذاری محوری انجام شد. استراتژی های به کارگیری فرهنگ مربی گری در هفت بعد شامل " توسعه سازمانی، جذب و استخدام مبتنی بر شایستگی، مربی گری و مدیریت عملکرد، آموزش یادگیری محور، نگهداشت مبتنی بر مربی گری ، رهبری و توسعه ارتباطات سازمانی " و پیامدهای حاصل، شامل سه محور "سازمانی، فردی و فراسازمانی" می باشد. نتایج مثبت حاصل شده از نهادینه شدن فرهنگ مربی گری باعث ایجاد تغییرات درونی اثربخش و افزایش کارائی در تمامی سطوح سازمانی می گردد.
