تمایل کارکنان به ترک خدمت، یکی از مهم ترین نگرانی های مدیران منابع انسانی و تلاش برای بهبود کیفیت شغلی از مهم ترین اهداف آنان است. یکی از عوامل تأثیرگذار بر این دو متغیر، تناسب شغلی است، و هدف این پژوهش، بررسی تأثیر این متغیر بر تمایل به ترک خدمت و بهبود کیفیت شغلی کارکنان با توجه به نقش میانجی دلبستگی شغلی است. پژوهش حاضر، از حیث هدف، کاربردی و از لحاظ نحوة گردآوری داده ها، توصیفی- همبستگی است. جامعة آماری شرکت های کارگزاری بورس تهران و برای آزمون مدل مفهومی مدل سازی معادلات ساختاری به کار گرفته شد. نتایج تحلیل 357 پرسشنامه نشان داد تناسب شخص- شغل تأثیر منفی و معنادار بر تمایل به ترک خدمت کارکنان دارد، اما بین تناسب شخص- شغل با دلبستگی شغلی و تناسب شخص- شغل با بهبود کیفیت شغلی رابطة مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین، دلبستگی شغلی بر تمایل به ترک خدمت کارکنان تأثیر منفی و معنادار می گذارد، در حالی که تأثیر دلبستگی شغلی بر بهبود کیفیت شغلی مثبت و معنادار نیست.
